กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 292

ตราบใดที่ผู้คนที่นี่ถูกฆ่าตาย ตอนนั้นจะไม่มีหลักฐานการตายปรากฏขึ้นและจอมมารอาจไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นคนฆ่า

สิ่งที่ผู้นำกองธงกล้วยไม้โกรธแค้นมากที่สุดคือ ความสัมพันธ์ของนางและเยี่ยเฟิงนั้นคลุมเครือไม่ชัดเจน

เยี่ยเฟิงเป็นคนของเขา ชีวิตนี้มีเพียงเขาคนเดียวที่สามารถแตะต้องได้ แม้ว่าจะตาย ก็มีเพียงเขาเท่านั้นที่เป็นคนฆ่าเขาให้ตาย

กู้ชูหน่วนถอยหลังออกไปและกล่าวอย่างเคร่งขรึม "พวกเจ้ารีบหนีไป ไปหาเยี่ยจิ่งหาน"

"หนีไป? นอกจากนรกแล้ว พวกเจ้าไม่มีสิทธิ์ไปที่อื่น"

วิญญาณทั้งเจ็ดแห่งหุบเขามืดและผู้นำกองธงกล้วยไม้และคนอื่นๆ ต่างยืนปิดล้อมเป็นวงกลม เพื่อปิดทางหนีของพวกเขา

พวกเขาหกคน ไม่ว่าใครก็ตามล้วนแล้วแต่เป็นปรมาจารย์ผู้มีฝีมือสูง โดยเฉพาะผู้นำกองธงกล้วยไม้และประมุขวิญญาณมืด ที่ไม่ค่อยพบคู่ต่อสู้ในโลก

แต่พวกเขาตอนนี้ พวกเขาล้วนแล้วแต่บาดเจ็บสาหัสและไร้เรี่ยวแรง แทบไม่มีกำลังที่จะต่อสู้เลยสักนิด

กู้ชูหน่วนใช้สมาธิเพื่อแก้ไขปัญหา แต่ก็ไม่สามารถหาวิธีที่ดีได้

พละกำลังของอีกฝ่ายนั้นแข็งแกร่งอย่างมาก

นางทำได้เพียงหาทิศทางที่เหมาะสมและกล่าวว่า "ทลายการปิดล้อมที่ชายตาบอดคนนั้นจะสามารถออกไปได้ทีละคน"

ผู้นำกองธงกล้วยไม้หัวเราะเยาะอย่างเย็นชา กลุ่มก้อนลูกไฟในฝ่ามือก็พุ่งกระแทกออกมา

ลูกไฟที่มีขนาดมหึมาแตกกระจายเป็นลูกไฟเล็กๆ นับไม่ถ้วนไล่ตามพวกเขาด้วยความเร็วสูงราวสายฟ้า

สีหน้าของกู้ชูหน่วนเปลี่ยนไป นางสวมกอดยายเยี่ยและคอยพยายามหลบเลี่ยงลูกไฟนั้น

เหล่าอารักขาที่บาดเจ็บไม่ทันที่จะระวังตัวจึงถูกเข้ากับลูกไฟและถูกแผดเผาจนละลายกลายเป็นสายเลือด

ทหารอารักขากว่าสิบคน แค่เพียงเวลาสั้นๆ ก็เหลือเพียงห้าคน อีกทั้งลูกไฟยังคงเคลื่อนไหวกลิ้งอยู่เช่นนั้นไม่หยุด

สีหน้าของเยี่ยเฟิงซีดขาว

ผู้มีฝีมือสูงมากมายเช่นนี้ เกรงว่าวันนี้เขาจะไร้หนทางหลบหนีออกไปได้

ดวงตาที่เย็นชาเหลือบไปที่ Gu Chunuan ซึ่งกำลังหลบซ้ายขวา จากนั้นเยี่ยเฟิงจึงตัดสินใจ