กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 293

เยี่ยเฟิงพ่นเลือดสดออกมา

ไม่รอให้เขาตอบสนองทัน หน้าอกก็โดนเหยียบแรง ๆ เนื่องจากเหยียบแรงมาก ทำให้ได้ยินเสียงก๊อกแก๊กด้วย จากนั้นกระดูกซี่โครงก็หัก ความเจ็บปวดถาโถมเข้าใส่เข้าอย่างจัง

"หากเจ้าขอร้องข้า ข้าอาจจะไว้ชีวิตเจ้าก็ได้"

เยี่ยเฟิงเบือนหน้าหนี ไม่ว่าจะเจ็บบริเวณหน้าอกเพียงใดก็ไม่ส่งเสียงสักคำ

ต้องใช้ชีวิตเหมือนอยู่ในขุมนรกกว่าสิบสามปี เขาผ่านมานับไม่ถ้วนแล้ว

อันที่จริงไม่ว่าเขาจะขอความเมตตาอีกฝ่ายเช่นไรก็ไม่เกิดประโยชน์ ทางกลับกัน อีกฝ่ายจะยิ่งคึกคะนอง เหยียดหยามและทารุณเขามากขึ้น

กู้ชูหน่วนวางท่านยายเยี่ยลง กำหมัดจนเกิดเสียงกร๊อบๆ พลางตะเบ็งเสียงเกรี้ยวกราด "ปล่อยเขา"

"ปล่อยเขาหรือ? เจ้ามีสิทธิ์อะไรให้ข้าปล่อยเขา?" ผู้นำกองธงกล้วยไม้ชำเลืองมองกู้ชูหน่วนอย่างดูหมิ่น

นอกจากนางจะมีฐานะพระชายาเทพสงครามกับเพื่อนของจอมมารแล้ว นางมีคุณสมบัติอันใด?

เหตุใดจึงจองหองเยี่ยงนี้

สวีซานเหนียงบีบคอทหารอารักขาใกล้ตัวตายหนึ่งคน นางเดินทอดน่องอย่างดัดจริตมาหากู้ชูหน่วน

"รีบทำไม คู่ต่อสู้ของเจ้าคือข้าต่างหาก"

"พระชายารีบหนีไปพ่ะย่ะค่ะ" ทหารอารักขาเหลือเพียงสองคน ทั้งยังได้รับบาดเจ็บด้วย ทหารอารักขาสองคนนี้ เมื่อศัตรูจะถือไพ่เหนือกว่า ทว่าก็หาได้ห่วงความปลอดภัยของตนไม่ แต่คำนึกถึงกูชู้หน่วนเป็นอันดับแรก

กู้ชูหน่วนข่มอารมณ์ตัวเองให้ใจเย็น "มาเจรจากันเถอะ ขอแค่ปล่อยเยี่ยเฟิงกับพวกเขา ข้าจะไปตามหาระฆังวิญญาณสะบั้นมามอบให้พวกท่านด้วยตัวเอง"

"เจ้ายังไม่รู้ว่าผู้ใดขโมยระฆังวิญญาณสะบั้น ไม่รู้ว่าต้องหาไปถึงกี่ปีกี่ชาติ?"

"เมื่อถึงขั้นนี้ ข้าก็ไม่ปิดบังแล้ว คนของนิกายเทพอสูรเป็นผู้ขโมยระฆังวิญญาณสะบั้น สองวันก่อนข้าก็พึ่งรู้จากปากฝูกวงโดยบังเอิญ ดูภายนอกแล้วนิกายเทพอสูรส่งคนมาปกป้องข้า แต่ความจริงคือจับตามองข้าต่างหาก พวกเขาอยากได้ระฆังวิญญาณสะบั้นกับไข่มุกมังกร"

เมื่อลั่นประโยคนี้ออกมา วิญญาณทั้งเจ็ดแห่งหุบเขามืดก็เกือบหลงกล เพราะนิกายเทพอสูรตามหาไข่มุกมังกรมาโดยตลอด

ทว่าสตรีผู้นี้ช่างจำนรรจา ใครจะรู้ว่านางพูดจริงหรือไม่