กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 293

เยี่ยเฟิงพ่นเลือดสดออกมา

ไม่รอให้เขาตอบสนองทัน หน้าอกก็โดนเหยียบแรง ๆ เนื่องจากเหยียบแรงมาก ทำให้ได้ยินเสียงก๊อกแก๊กด้วย จากนั้นกระดูกซี่โครงก็หัก ความเจ็บปวดถาโถมเข้าใส่เข้าอย่างจัง

"หากเจ้าขอร้องข้า ข้าอาจจะไว้ชีวิตเจ้าก็ได้"

เยี่ยเฟิงเบือนหน้าหนี ไม่ว่าจะเจ็บบริเวณหน้าอกเพียงใดก็ไม่ส่งเสียงสักคำ

ต้องใช้ชีวิตเหมือนอยู่ในขุมนรกกว่าสิบสามปี เขาผ่านมานับไม่ถ้วนแล้ว

อันที่จริงไม่ว่าเขาจะขอความเมตตาอีกฝ่ายเช่นไรก็ไม่เกิดประโยชน์ ทางกลับกัน อีกฝ่ายจะยิ่งคึกคะนอง เหยียดหยามและทารุณเขามากขึ้น

กู้ชูหน่วนวางท่านยายเยี่ยลง กำหมัดจนเกิดเสียงกร๊อบๆ พลางตะเบ็งเสียงเกรี้ยวกราด "ปล่อยเขา"

"ปล่อยเขาหรือ? เจ้ามีสิทธิ์อะไรให้ข้าปล่อยเขา?" ผู้นำกองธงกล้วยไม้ชำเลืองมองกู้ชูหน่วนอย่างดูหมิ่น

นอกจากนางจะมีฐานะพระชายาเทพสงครามกับเพื่อนของจอมมารแล้ว นางมีคุณสมบัติอันใด?

เหตุใดจึงจองหองเยี่ยงนี้

สวีซานเหนียงบีบคอทหารอารักขาใกล้ตัวตายหนึ่งคน นางเดินทอดน่องอย่างดัดจริตมาหากู้ชูหน่วน

"รีบทำไม คู่ต่อสู้ของเจ้าคือข้าต่างหาก"

"พระชายารีบหนีไปพ่ะย่ะค่ะ" ทหารอารักขาเหลือเพียงสองคน ทั้งยังได้รับบาดเจ็บด้วย ทหารอารักขาสองคนนี้ เมื่อศัตรูจะถือไพ่เหนือกว่า ทว่าก็หาได้ห่วงความปลอดภัยของตนไม่ แต่คำนึกถึงกูชู้หน่วนเป็นอันดับแรก

กู้ชูหน่วนข่มอารมณ์ตัวเองให้ใจเย็น "มาเจรจากันเถอะ ขอแค่ปล่อยเยี่ยเฟิงกับพวกเขา ข้าจะไปตามหาระฆังวิญญาณสะบั้นมามอบให้พวกท่านด้วยตัวเอง"

"เจ้ายังไม่รู้ว่าผู้ใดขโมยระฆังวิญญาณสะบั้น ไม่รู้ว่าต้องหาไปถึงกี่ปีกี่ชาติ?"

"เมื่อถึงขั้นนี้ ข้าก็ไม่ปิดบังแล้ว คนของนิกายเทพอสูรเป็นผู้ขโมยระฆังวิญญาณสะบั้น สองวันก่อนข้าก็พึ่งรู้จากปากฝูกวงโดยบังเอิญ ดูภายนอกแล้วนิกายเทพอสูรส่งคนมาปกป้องข้า แต่ความจริงคือจับตามองข้าต่างหาก พวกเขาอยากได้ระฆังวิญญาณสะบั้นกับไข่มุกมังกร"

เมื่อลั่นประโยคนี้ออกมา วิญญาณทั้งเจ็ดแห่งหุบเขามืดก็เกือบหลงกล เพราะนิกายเทพอสูรตามหาไข่มุกมังกรมาโดยตลอด

ทว่าสตรีผู้นี้ช่างจำนรรจา ใครจะรู้ว่านางพูดจริงหรือไม่

"แม่หนู พี่สาวรับรองว่าจะให้เจ้าหลั่งโลหิตเป็นสายธาร"

สวีซานเหนียงยิ้มอย่างโหดเหี้ยม จากนั้นหัตถ์โลหิตก็พุ่งทะยานเข้าหา

กู้ชูหน่วนเอียงกาย หลบหัตถ์โลหิตได้สำเร็จ

"โครม......"

พื้นกลายเป็นหลุมจากฝีมือหัตถ์โลหิตทันที ในหลุมส่งกลิ่นไหม้ออกมา คล้ายกับว่ากระทั่งดินก็ยังถูกเผามอดไหม้เลย

"โครม โครม โครม"

ปล่อยหัตถ์โลหิตอีกหลายครั้ง ทว่ากู้ชูหน่วนแค่หลบ ไม่ได้สู้กับอีกฝ่าย

ถึงแม้นางจะหลบได้ทุกครั้ง แต่ทหารอารักขาทั้งสองคนก็เป็นห่วงอย่างสุดแสน และด้วยความที่พวกเขาไม่ได้จดจ่อกับการต่อสู้ จึงถูกสวีเจิ้นใช้ง้าวกรีดนภาแทงทะลุศีรษะ จนตายอย่างเนจอนาถในท้ายที่สุด