กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 314

"หนึ่งไหว้ฟ้าดิน"

เยี่ยจิ่งหานสวมชุดแต่งงานสีแดงสดซึ่งทำให้เขาดูมีพลังมากขึ้นกว่าก่อนหน้านี้บ้างบาวส่วน เขามองดูเจ้าสาวที่อยู่ข้างๆเขาด้วยรอยยิ้มอันเล็กน้อยอยู่ในแววตา

ขาทั้งสองของเขามีอาการป่วยจึงทำได้เพียงกราบไหว้ฟ้าดินอยู่บนรถเข็นเท่านั้น

ในชั่วขณะนี้ในหัวใจของเยี่ยจิ่งหานเต็มไปด้วยความหวั่นวิตกและยินดีปรีดา ไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเขาจะเป็นเสมือนคนทั่วไปที่สามารถแต่งงานและให้กำเนิดบุตรได้

ตั้งแต่นี้ไปหญิงผู้ที่อยู่ข้างกายเขาก็คือผู้หญิงที่เขาสาบานว่าจะปกป้องไปชั่วชีวิต

เมื่อเทียบกับความสุขของเยี่ยจิ่งหานกู้ชูหน่วนนั้นไม่ได้สนใจเลย เพียงแค่ต้องการกราบไหว้ฟ้าดินให้เรียบร้อยจากนั้นกลับไปนอนหลับให้เต็มอิ่ม

องค์หญิงตังตังทำปากมุ่ยกล่าวเสียงเบาว่า “ก็ไม่รู้ว่าหญิงผู้นี้โชคดีอันใดนักหนาจึงอภิเษกกับเสด็จอาได้จริงๆ”

ในใจของเยี่ยมู่เจ๋อรู้สึกไม่พอใจยิ่งนัก

หากว่าตอนนั้นเขาไม่ล้มเลิกงานแต่ง วันนี้ผู้ที่นางออกเรือนด้วยก็น่าจะเป็นเขาถึงจะถูก

กู้ชูหน่วนทำให้เขาเสียหน้าในการแข่งขันชุมนุมวิชาการซี่งเขาควรจะเกลียดนาง แต่ไม่รู้ว่าทำไมในช่วงเวลาไม่กี่วันมานี้ที่หวนนึกกลับไปล้วนแล้วแต่เป็นท่าทางอันยิ้มแย้มแจ่มใสของนางอยู่เสมอ

รอยยิ้มของนางและการเคลื่อนไหวของนางก็ช่างงดงามยิ่งนัก

เขารู้สึกเสียใจทีหลังอยู่บ้าง เสียใจที่ตอนนั้นล้มเลิกการแต่งงาน และสับสนวุ่นวายว่าจะถามชูหน่วนว่าต้องการแต่งงานกับเสด็จอางจริงๆหรือไม่

องค์หญิงตังตังดึงเสื้อผ้าของเจ๋ออ๋องพร้อมกล่าวอย่างไม่พอใจว่า “เสด็จพี่ หรือว่าต่อไปข้าจะต้องเรียกนางว่าเสด็จอาสะใภ้จริงๆ?”

เจ๋ออ๋องก็ยิ่งไม่พอใจ

เดิมทีกู้ชูหน่วนควรจะเป็นภรรยาของเขา แต่ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้วและกลับกลายเป็นเสด็จอาสะใภ้ของเขา ซึ่งลำดับญาติแตกต่างกันรุ่นหนึ่ง

"สองไหว้บรรพบุรุษ"

เนื่องจากไม่ได้กราบไหว้เป็นทางการ จักรพรรดิจึงได้ให้คนนำของขวัญแต่งงานใหญ่มาให้และไม่ได้เสด็จด้วยองค์เอง ส่วนการกราบไหว้ครั้งที่สองเป็นการกราบไหว้บรรพบุรุษ

เจ้าพิธีการยังกล่าวไม่ทันจบสมบูรณ์กู้ชูหน่วนก็โค้งคำนับโดยไม่ได้สนใจว่าเยี่ยจิ่งหานจะโค้งคำนับแล้วหรือไม่

การวิพากษ์วิจารณ์โดยรอบก็ดังขึ้นเล็กน้อย

“คุณหนูสามกู้......ไม่สิ ควรเรียกว่าพระชายาหาน พระชายาหานก็ใจร้อนเกินไป นางเกรงว่าเทพแห่งสงครามจะเปลี่ยนใจแล้วไม่แต่งงานกับนางหรือ?”