เยี่ยจิ่งหานก็ไม่คิดว่าภรรยาของเขาจะเป็นเช่นนี้......กล้าหาญ......
ยิ่งกว่ากล้าหาญคืออะไร นางจามอีกหลายครั้งและพึมพำ "ใครทาชาดจัดเช่นนี้ ช่างกลิ่นฉุนเสียจริง ในเมื่อกราบไหว้ฟ้าดินแล้ว เช่นนั้นก็เข้าห้องหอเถอะ"
หลังจากที่นางพูดจบ ดูเหมือนนางจะรู้สึกว่าไม่เป็นทางการ จึงตะโกนอีกครั้งว่า "ส่งตัวเข้าห้องหอ"
เงียบสงบ
ทุกอย่างยังคงเงียบสงบ แต่ละคนอ้าปากค้าง และมองกู้ชูหน่วนที่สวมผ้าคลุมหน้าอย่างไม่อยากเชื่อสายตา
รอยยิ้มของกู้ชูหน่วนดูเหยียดหยามและเหน็บแนม
ในวันอภิเษกสมรส นางจามจนผ้าคลุมหน้าสีแดงหลุดร่วงลงมา นี่เท่ากับเป็นการตบหน้าเทพแห่งสงครามอย่างโจ่งแจ้ง
นางชำเลืองมองดูว่าเทพแห่งสงครามโกรธและฆ่านางหรือไม่
ไม่ใช่แค่นาง แต่ผู้คนมากมายที่รอชมความรื่นเริงอยู่ที่นี่ ต่างก็รู้สึกว่ากู้ชูหน่วนต้องแย่แน่ ๆ
แต่......
สิ่งที่พวกเขาเห็นคือเยี่ยจิ่งหานโกรธ
แต่เขาไม่ได้โกรธกู้ชูหน่วน
เขาโกรธหญิงที่มาร่วมงานแล้วทาชาดจัดจนมีกลิ่นฉุน
"ทหาร เอาตัวหญิงที่ทาชาดจัดผู้นี้โยนออกไป พระชายาของข้าไม่ชอบกลิ่นฉุน"
เอ่อ......
นี่มันอะไรกัน?
กู้ชูหน่วนเป็นเช่นนี้ แต่เทพแห่งสงครามก็ยังคงปกป้องนาง?
นี่ยังคงเป็นเทพแห่งสงครามที่โหดเหี้ยมอำมหิต และฆ่าคนอย่างไร้ความปรานีงั้นหรือ?
เมื่อความคิดไม่ตรงกัน หลายคนก็ถูกไล่ออกไป
สิ่งนี้ล้มล้างความคิดเห็นของทุกคนโดยสิ้นเชิง
นางไม่เต็มใจ
ยิ่งไม่เต็มใจมากเท่าไหร่ นางก็ยิ่งกล้าหาญมากขึ้นเท่านั้น
ท่ามกลางความประหลาดใจของทุกคน นางค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนและยิ้ม "เสด็จอาสะใภ้ ก่อนหน้านี้เป็นตังตังที่ไม่รู้ความและมุ่งเป้าไปที่ท่าน ตังตังสำนึกผิดแล้ว ต่อไปเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ได้โปรดอย่าถือสาตังตังเลยเพคะ"
กู้ชูหน่วนเกือบจะสำลักน้ำ
องค์หญิงตังตังเป็นคนอย่างไร เป็นไปได้อย่างไรที่จะผูกมิตรกับนาง เกรงว่าจะมีแผนร้ายอะไรบางอย่าง
เยี่ยจิ่งหานก็ไม่เชื่อว่าจู่ ๆ องค์หญิงตังตังจะเปลี่ยนนิสัย เขากล่าวอย่างเย็นชา "งานแต่งงานเสร็จสิ้นแล้ว เจ้ากลับเข้าไปในวังเถอะ"
"เสด็จอา ไม่ง่ายเลยที่ตังตังจะได้ออกจากในวังสักครั้ง และตังตังก็ตั้งใจมาอวยพรให้พวกท่าน ตังตังเสียใจยิ่งนักที่ท่านไล่ให้ตังตังกลับไปเช่นนี้ ตังตังรู้สึกน้อยใจ"
กู้ชูหน่วนยิ้มเยาะ "ท่านอ๋อง ข้าคิดว่าองค์หญิงตังตังทรงจริงใจ บางทีนางอาจจะอยากเป็นมิตรกับข้าจริง ๆ เช่นนั้นให้นางอยู่ที่นี่เถอะ"
นางก็อยากจะรู้ว่าองค์หญิงตังตังจะมาไม้ไหนกันแน่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่แปลให้อ่านนะคะ อ่านถึง 1174 แล้วรอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...
ไม่อัพจบเหรอคะ...
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...