กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 316

เยี่ยจิ่งหานก็ไม่คิดว่าภรรยาของเขาจะเป็นเช่นนี้......กล้าหาญ......

ยิ่งกว่ากล้าหาญคืออะไร นางจามอีกหลายครั้งและพึมพำ "ใครทาชาดจัดเช่นนี้ ช่างกลิ่นฉุนเสียจริง ในเมื่อกราบไหว้ฟ้าดินแล้ว เช่นนั้นก็เข้าห้องหอเถอะ"

หลังจากที่นางพูดจบ ดูเหมือนนางจะรู้สึกว่าไม่เป็นทางการ จึงตะโกนอีกครั้งว่า "ส่งตัวเข้าห้องหอ"

เงียบสงบ

ทุกอย่างยังคงเงียบสงบ แต่ละคนอ้าปากค้าง และมองกู้ชูหน่วนที่สวมผ้าคลุมหน้าอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

รอยยิ้มของกู้ชูหน่วนดูเหยียดหยามและเหน็บแนม

ในวันอภิเษกสมรส นางจามจนผ้าคลุมหน้าสีแดงหลุดร่วงลงมา นี่เท่ากับเป็นการตบหน้าเทพแห่งสงครามอย่างโจ่งแจ้ง

นางชำเลืองมองดูว่าเทพแห่งสงครามโกรธและฆ่านางหรือไม่

ไม่ใช่แค่นาง แต่ผู้คนมากมายที่รอชมความรื่นเริงอยู่ที่นี่ ต่างก็รู้สึกว่ากู้ชูหน่วนต้องแย่แน่ ๆ

แต่......

สิ่งที่พวกเขาเห็นคือเยี่ยจิ่งหานโกรธ

แต่เขาไม่ได้โกรธกู้ชูหน่วน

เขาโกรธหญิงที่มาร่วมงานแล้วทาชาดจัดจนมีกลิ่นฉุน

"ทหาร เอาตัวหญิงที่ทาชาดจัดผู้นี้โยนออกไป พระชายาของข้าไม่ชอบกลิ่นฉุน"

เอ่อ......

นี่มันอะไรกัน？

กู้ชูหน่วนเป็นเช่นนี้ แต่เทพแห่งสงครามก็ยังคงปกป้องนาง？

นี่ยังคงเป็นเทพแห่งสงครามที่โหดเหี้ยมอำมหิต และฆ่าคนอย่างไร้ความปรานีงั้นหรือ？

เมื่อความคิดไม่ตรงกัน หลายคนก็ถูกไล่ออกไป

สิ่งนี้ล้มล้างความคิดเห็นของทุกคนโดยสิ้นเชิง