กู้ชูหน่วนกล่าวอย่างเย็นชา “ถ้าพวกเจ้ากล้าไปหาเรื่องเยี่ยจิ่งหานละก็ อย่าโทษว่าข้าไม่เห็นพวกเจ้าเป็นน้องชายก็แล้วกัน”
“แม่สาวอัปลักษณ์ เยี่ยจิ่งหานทำกับเจ้าถึงขนาดนั้น ทำไมเจ้ายังต้องพูดแทนเขาอีก หรือว่าเขาข่มขู่เจ้า”
“ช่างบังอาจนัก” จอมมารเคร่งขรึมขึ้นมาอย่างฉับพลัน บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความรู้สึกประหนึ่งว่าบนโลกนี้ไม่มีใครมีอำนาจเหนือไปกว่าข้าอีกแล้ว
“เขาไม่ได้ข่มขู่อะไรทั้งนั้น ข้าขอร้องล่ะ พวกเจ้าช่วยทำตัวให้เป็นปกติหน่อยได้หรือไม่ อยู่กับพวกเจ้าแล้วข้ารู้สึกขายหน้าจริงๆ”
ตั้งแต่รู้จักกับเยี่ยจิ่งหานมาจนถึงตอนนี้ แม้ว่าเขาจะชอบข่มขู่นางบ่อยๆ ทว่าทุกครั้งก็แค่ทำเป็นเอะอะใหญ่โตไปอย่างนั้น ความจริงเขาไม่เคยทำอะไรนางเลยสักครั้ง
เมื่อเห็นว่าพวกเขาคิดจะพูดอะไรขึ้นมาอีก กู้ชูหน่วนจึงเลิกคิ้วและมองจอมมารอย่างมีโทสะ “โดยเฉพาะเจ้า อย่าได้สร้างปัญหาให้เยี่ยจิ่งหานอีก”
“เยี่ยจิ่งหานเป็นคนไม่ดี”
“ข้าว่าเจ้านั่นแหละที่แย่ยิ่งกว่า ดูผู้นำกองธงทั้งสิบสองของเจ้าสิ แต่ละคนเป็นพวกเหลือเดนกันทั้งนั้น โดยเฉพาะผู้นำกองธงกล้วยไม้ เรียกคนอย่างนั้นว่าเหลือเดนยังน้อยไปด้วยซ้ำ”
จอมมารแก้คำ “ตอนนี้เหลือผู้นำเพียงเจ็ดกองธงเท่านั้น และข้าก็ยังไม่ได้คิดจะหาคนใหม่มาแทนที่ผู้นำอีกห้ากองธงที่ข้ายกเลิกไป”
กู้ชูหน่วนขมวดคิ้ว นางไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับเผ่าปีศาจของพวกเขา แต่นางไม่มีความรู้สึกดีๆ ให้กับลูกน้องผู้นำกองธงของเขาเลยสักนิด
ถ้าไม่ใช่เพราะเขาและเผ่าเพลิงฟ้าที่อยู่ๆ ก็ปรากฏตัวออกมา ผู้นำกองธงกล้วยไม้คงถูกเยี่ยจิ่งหานฆ่าตายไปแล้ว
ทันใดนั้นนางก็เอ่ยอย่างเคร่งขรึม “ข้าขอถามอะไรเจ้าหน่อย ที่ผู้นำกองธงกล้วยไม้ทรมานผู้ปรนนิบัติอย่างโหดเหี้ยมอำมหิตขนาดนั้น เจ้าเป็นคนบงการเขาหรือเปล่า”
จอมมารลูบเส้นผมสีดำที่เรียบลื่นราวกับน้ำตกและเอ่ยอย่างเฉื่อยชาว่า “คนของเผ่าปีศาจ ถ้าไม่โหดเหี้ยมอำมหิต พวกเขาจะยืนหยัดได้อย่างไร”
“แล้วเจ้าบงการเขาหรือเปล่า” น้ำเสียงของกู้ชูหน่วนเยือกเย็นลงอีกครั้ง
ถ้าจอมมารตอบว่าใช้ นางจะตัดความสัมพันธ์กับเขาทันที
“ข้าไม่ชอบการต่อสู้ฆ่าฟัน และยิ่งไม่ชอบที่พวกเขาโหดเหี้ยมอำมหิต ข้ายังลังเลอยู่เลยว่าควรจะปรับปรุงบรรยากาศของเผ่าดีหรือไม่”
สีหน้าของกู้ชูหน่วนดีขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น จากนั้นจึงเอ่ยอย่างไม่พอใจว่า “มันควรจะปรับปรุงมาตั้งนานแล้ว”
“เช่นนั้นทำไมพี่หญิงไม่กลับไปเผ่าปีศาจกับข้าและช่วยข้าปรับปรุงล่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...