กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 378

เซี่ยวอวี่เซวียนหันกลับมาด้วยความโกรธ "หัวเราะๆๆ มีสิ่งใดน่าขำหรือ พวกเรายินดีที่จะเก็บหญ้าผิดต่อพวกเจ้าหรือ? ไปไปไป รีบไปซะ"

หลิ่วเย่ว์อวี๋ฮุยก็รีบไล่ตะเพิดคนออกไป เช่นไรนี่ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าดูจริงๆ

“แม่สาวอัปลักษณ์เจ้ารู้หรือไม่ว่าจุดเส้นวรยุทธ์ของข้าได้ทะลุอีกแล้ว ในตอนนี้ได้ถึงยังขั้นที่เจ็ดแล้ว รอให้ข้าทะลุผ่านขั้นที่เก้าก็สามารถขึ้นระดับที่หนึ่งได้ ถึงเวลานั้นก็ไม่ต้องกลัวมู่หรงเฉินและตงฟังเจ๋ออีกแล้ว”

“พี่ใหญ่ พวกเราสองคนก็ได้ทะลุไปอีกขั้นหนึ่งแล้ว นี่คือยาเสริมลมปราณที่เหลืออยู่ท่านรีบเก็บไว้ให้ดี ยานี้มีราคาแพงนะ หากให้คนอื่นในสำนักศึกษารู้เข้าก็ไม่รู้ว่าจะแย่งชิงเช่นไรกัน"

นอกจากความอิจฉาแล้วกู้ชูหน่วนยังอิจฉาอีก

ยาเสริมลมปราณเม็ดเดียวพวกเขาก็ทะลุผ่านได้แล้ว เหตุใดนางถึงยังติดอยู่ที่ขั้นสองของเส้นวรยุทธ์หล่ะ ไม่ว่านางจะกินยามากเพียงใดก็ไม่มีวี่แววว่าจะทะลวงผ่านได้

หลิ่วเย่ว์กล่าวว่า "พี่ใหญ่พวกเรายังจะต้องหาที่หลบซ่อนมู่หรงเฉินกับตงฟางเจ๋ออยู่หรือไม่?"

กู้ชูหน่วน "......"

นางมาภูเขาสวินหลงซานหรือว่าก็เพียงเพื่อหลบซ่อนสองคนนั้นหรือ?

“พวกเจ้าดูให้ละเอียดอีกครั้ง สมุนไพรในกระสอบของข้ามีสิ่งใดที่พวกเจ้าไม่เคยเห็นมาก่อน”

เซี่ยวอวี่เซวียนและคนอื่นๆนั่งย่อเข่าลงล้วงเข้าไปด้านใน จากนั้นล้วงสมุนไพรออกมาได้หลายชนิด “พวกนี้พวกเราไม่เคยเห็นมาก่อน นี่เป็นวัชพืชอันใด?”

ดอกเฟิงซวงหลิง ใบไร้รากอมตะ หญ้าปี้เยี่ย

ของเหล่านี้เป็นยาวิเศษหายากพบได้น้อยนัก แม้ว่าในยุคปัจจุบันก็ยากที่จะหามาได้

“พวกเจ้าสามคนมองหาสมุนไพรตามชนิดเหล่านี้เด็ดมาให้มากๆหน่อย ยิ่งมากเท่าใดก็ยิ่งดี

“เอ่อ......เด็ดหญ้าเหล่านี้ไปทำสิ่งใด? แม่สาวอัปลักษณ์สมองเจ้าคงไม่ได้ถูกเผาจนเสียไปแล้วนะ?"

“สมองเจ้าสิที่ถูกเผาจนเสีย ข้าดูเหมือนคนที่ว่างเช่นนั้นหรือ? ให้พวกเจ้าเก็บก็ต้องมีประโยชน์ต่อข้าแน่ๆ”