กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 379

“พวกเขาเพิ่งบอกว่าทางตะวันออกเฉียงใต้มีสัตว์ดุร้ายไม่ใช่หรือ? และทางทิศตะวันออกเฉียงใต้นั้นมีคนน้อย หากว่าพวกตงฟังเจ๋อไล่ตามมาทันแล้วจะทำเช่นไร?”

ชูหน่วนยิ้มะร้อมกับแววตาที่เต็มไปด้วยการคิดคำนวณ

เซี่ยวอวี่เซวียนและคนอื่นๆรู้สึกเย็นชาอย่างประหลาด หญิงสาวผู้นี้กำลังคิดการณ์ใดอยู่อีกแล้ว

“หลิ่วเย่ว์ อวี๋ฮุย พวกเจ้าสองคนเก็บสมุนไพรต่อไปโดยที่ไปเก็บในสถานที่ที่คนมากๆ เซี่ยวอวี่เซวียนเจ้าไปกับข้า”

“ห๊า......พวกเราเก็บได้มากมายเช่นนี้แล้ว ยังจะเก็บอยู่อีกหรือ?”

“ก้ใช่หน่ะสิ พวกเรามาที่เขาเสวียนหลงเพื่อค้นหาสมบัติ เก็บเช่นนี้ต่อไปพวกเราก็จะไม่มีเวลาค้นหาสมบัติแล้ว”

“สมบัติล้ำค่ามีอยู่ทุกหนแห่งไม่ใช่หรือ? พวกเขาไม่รู้จักของ ข้าเชื่อว่าพวกเจ้าต้องรู้จักเป็นแน่ เมื่อข้ากลับมาพวกเจ้าคนหนึ่งอย่างน้อยต้องเก็บให้ได้สองกระสอบใหญ่ หากว่าเก็บไม่ถึงผลที่ตามมารุนแรงยิ่งนัก" กู้ชูหน่วนยิ้มซึ่งเป็นรอยยิ้มที่แฝงด้วยการข่มขู่

ไม่รอให้หลิ่วเย่ว์อวี๋ฮุยเห็นด้วยกู้ชูหน่วนได้ดึงเซี่ยวอวี่เซวียนจากไปเสียแล้ว

เซี่ยวอวี่เซวียนได้มาถึงขั้นที่เจ็ดของจุดเส้นวรยุทธ์แล้ว เพียงแค่ทะลุผ่านขั้นที่เก้าได้ก็จะสามารถเข้าสู่ระดับที่หนี่งได้ การได้ยินไม่ผิดอยู่แล้ว ด้านหนึ่งเขาเดินอยู่และอีกด้านหนึ่งกระซิบว่า “แม่สาวอัปลักษณ์มีคนตามหลังพวกเราอยู่มารวมทั้งมีเจตนาจะสังหารด้วย"

“วางใจเถอะ มีความสัมพันธ์ชั้นนั้นของเทพเจ้าแห่งสงครามอยู่ พวกเลวเหล่านั้นไม่กล้าลงมือพละการณ์ พวกเราสนใจเพียงแค่เดินหน้าต่อไปก็พอ”

นี่คือหุบเหวลึกที่มีภูมิประเทศที่อันตราย มีแม่น้ำสองฝั่งซึ่งเดินได้ลำบากยิ่งนักและโดยรอบก็ล้อมรอบไปด้วยหมอกพิษ

กู้ชูหน่วนและเซี่ยวอวี่เซวียนกินยาสลายพิษแล้วถึงสามารถเดินไปมาอยู่ในหุบเขาได้อย่างเป็นอิสระ

“แม่สาวอัปลักษณ์ พวกเราผ่านไปผ่านมาในหุบเหวนี้ที่แท้จะไปที่ใดกัน?”

นางจะรู้ได้อย่างไรว่าไปที่ใด?

นางรู้เพียงแค่ว่าระฆังวิญญาณสะบั้นในอกนั้นนำทางไปด้านหน้าตลอดทาง

“ไม่ได้ หากไปต่อก็จะเป็นหุบเหวแล้ว ในนั้นต้องมีสัตว์ดุร้ายมากมายเป็นแน่ ด้วยพละกำลังของเราไม่สามารถจัดการได้อยู่แล้วและทางด้านหลังยังมีทหารไล่ล่าอีกด้วย”

"พวกเราไปไม่ได้แล้ว"

"อะไรนะ?"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์