กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 402

“เป็นเจ้า ช่วงเวลาระยะสั้น เจ้าก็เลื่อนขั้นสูงแล้วหรือ?ไม่เลวๆ”กู้ชูหน่วนตบที่ไหล่ของหลีลั่วอย่างคุ้นเคยสนิทสนม

เยี่ยจิ่งหานหรี่สายตาอันตรายมอง

หลีลั่วชะงัก จึงรีบถอยหลัง เพื่อรักษาระยะห่างกับกู้ชูหน่วน จากนั้นกล่าวว่า“ขอบพระทัยพระชายาที่ชื่นชมพ่ะย่ะค่ะ”

เดิมเขาเป็นหัวหน้าทหารอารักขาของนายท่าน และเป็นพระชายาที่เห็นเขาเป็นคนสนิทมีคุณธรรมเท่านั้นเอง

“เจ้าหนุ่ม ในอนาคตข้าจะสอนเคล็ดลับบางอย่างให้เจ้านะ และรับรองว่าจะได้เลื่อนตำแหน่งและขึ้นเงินเดือน แบบยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงเลยเชียว”

“ขอบพระทัยคำแนะนำและการสนับสนุนของพระชายาพ่ะย่ะค่ะ ตำแหน่งของกระหม่อมวันนี้กระหม่อมพึงพอใจแล้วจริงๆ”

หลีลั่วถอยหลังอีกครั้งหนึ่ง ปฏิบัติกับนางเฉกเช่นเป็นภัยพิบัติ

เขาเป็นหัวหน้าทหารอารักขาที่สูงสุดแล้ว ต่อให้สูงก็ไม่มีตำแหน่งไหนที่สูงอีกแล้ว

แต่หากพระชายายังคงเข้าใกล้เขาอีก ตำแหน่งหัวหน้าทหารอารักขาจะต้องถูกนายท่านปลดออกอย่างแน่นอน

กู้ชูหน่วนแสยะริมฝีปากขึ้น

ลูกน้องของเยี่ยจิ่งหานปอดแหกเกินไปแล้วไหม แต่ละคนกลัวนางขนาดนั้น?

“ไปเถิด”เยี่ยจิ่งหานกล่าวขึ้น

ภูเขานี้มีรูปร่างคล้ายน้ำเต้า บนยอดสูงสุดของปากหูหลูเหมือนคูน้ำแนวร่องธรรมชาติ เดินลำบากมาก หรืออาจจะไม่มีทางไปด้วยซ้ำ

บริเวณรอบนอกของภูเขาหูหลูเต็มไปด้วยทะเลโลหิตหินหนืดกลิ้งเกลือก ทันทีที่เข้าไปในภูเขา อุณหภูมิที่กลิ้งไปมาก็พัดเข้ามา กู้ชูหน่วนถือแกนผลึกหิมะหมื่นปี และพยายามสลายอุณหภูมิของหินหนืด

เมื่อมองดูทะเลโลหิตที่เบื้องล่าง กู้ชูหน่วนก็ตกใจ มาก นางหยิบหินก้อนใหญ่ขึ้นมา แล้วทุ้มโยนทิ้งลงไปได้ยินเพียงเสียงป๋อม จากนั้นก็ไม่มีเสียงอีกเลย

ทะเลโลหิตนั้นไม่รู้ว่าลึกเท่าไหร่ หรือบางทีหินคงถูกละลายโดยทะเลโลหิตโดยตรง จนไม่มีแม้แต่เสียง

นางกล่าวด้วยความตื่นตะลึงว่า“นี่ทะเลโลหิตจะต้องใช้เวลาผสมหลอมรวมกี่ปีถึงจะมีเหตุการณ์ที่ครึกครื้นยิ่งใหญ่เช่นนี้”

“ขอบหน้าผานั้นอันตราย เข้าไปข้างในกันเถอะ” เยี่ยจิ่งหานจับมือของนางทั้งๆ ที่รู้ว่านางมีแกนผลึกหิมะอยู่ในมือ จึงไม่ต้องกลัวอุณหภูมิของหินหนืด แล้วยังคงใช้กำลังภายในเพื่อช่วยนางกำจัดความร้อนด้วย

แววตาของเยี่ยจิ่งหานมองไปบริเวณโดยรอบอย่างระมัดระวัง คล้ายกับว่าอยากจะมั่นใจอีกครั้งว่าที่นี่มีอันตรายแอบซ่อนแฝงอยู่หรือไม่