กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 557

เยี่ยจิ่งหานเข้าไปในถ้ำเล็กๆ นั้นก่อน หลังจากนั้นไม่นานก็มีเสียงสัตว์ร้ายดังคำรามมาจากในถ้ำ มีเสียงของการต่อสู้ดังขึ้นเรื่อยๆ จนน่าหนวกหู

กลิ่นเลือดลอยคลุ้งไปทั่วทั้งหน้าผา แม้แต่ในสายลมก็ยังมีแต่กลิ่นคาว

กู้ชูหน่วนกำมือแน่น หัวใจบีบรัดขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

“คงไม่มีอะไรเกิดขึ้นในนั้นใช่หรือไม่”

จอมมารลูบเส้นผมสีดำขลับอย่างมีเสน่ห์ ทำท่าเกียจคร้านราวกับไม่สนใจการต่อสู้ที่เกิดขึ้นในนั้น

เมื่อได้ยินที่กู้ชูหน่วนพูด เขาก็แค่ตอบอย่างเรียบเฉย “เขาคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งมาตลอดมิใช่หรือ หรือว่าแค่ฆ่าสัตว์ร้ายไม่กี่ตัวก็ยังทำไม่ได้”

กู้ชูหน่วนจ้องเขาเขม็ง

นั่นเรียกว่าไม่กี่ตัวรึ

นั่นมันเรียกว่านับพันนับหมื่นชัดๆ

ไม่เห็นหรือว่าหน้าผาสั่นไหวไปหมด

หากมีเพียงไม่กี่ตัวอย่างที่พูด หน้าผาทั้งหน้าผาจะสั่นคลอนได้อย่างไร

“เจ้าเข้าไปช่วยหน่อยสิ”

“เขาตายอยู่ที่นี่จะเป็นการดีที่สุด ข้าไม่ไปช่วยหรอก”

กู้ชูหน่วนหมดคำจะพูดและก้าวออกไปเสียเอง ตรงเข้าไปในถ้ำอย่างระมัดระวัง

“พี่หญิง รอข้าด้วย ข้างในมันอันตราย ข้าจะช่วยเปิดทางให้ท่านเอง”

กู้ชูหน่วนก้าวไปข้างหน้าและคร้านที่จะสนใจคำพูดใดๆ

ในถ้ำคับแคบแห่งนี้มีแต่ซากศพของสัตว์ กลิ่นเลือดคาวคลุ้งจนนางอยากจะอาเจียน

จอมมารเอ่ยอย่างรังเกียจว่า “จะอ้วก มีแต่เศษซากแขนขา แม้แต่การฆ่า เยี่ยจิ่งหานก็ยังไม่มีศิลปะ ถ้าเป็นข้า ข้าจะทำให้พวกนี้ไม่เหลือแม้แต่ซากกระดูก พี่หญิงตัวน้อยของข้าจะได้ไม่ต้องอึดอัดเช่นนี้”

“หุบปากเถอะน่ะ”

ก็แค่พวกดีแต่พูด เมื่อครู่นี้ตอนบอกให้เขาเข้ามาทำไมเขาไม่เข้า

กู้ชูหน่วนยังคงเดินต่อไป

นางเกือบจะเหยียบซากศพระหว่างทาง

สุดท้ายจอมมารก็ทนมองต่อไปไม่ไหว เขาคว้าเอวของนางไว้และบินตรงเข้าไป

ในที่สุดพวกเขาก็หยุดเพราะเห็นชายคนหนึ่งที่เนื้อตัวแทบจะเต็มไปด้วยเลือด

คนผู้นั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเยี่ยจิ่งหาน

ดวงตาของเยี่ยจิ่งหานแดงก่ำ ความโกรธของเขาพลุ่งพล่านขึ้นมาและตีแสกหน้าจอมมารด้วยฝ่ามือ

“ปล่อยพระชายาของข้า”

ปึ่งๆๆๆ

เยี่ยจิ่งหานและจอมมารต่อสู้กันอีกครั้ง

กู้ชูหน่วนกุมขมับอย่างปวดหัวและเริ่มคุ้นชินกับปฏิกิริยาของพวกเขา

นางมองดูทุกอย่างภายในถ้ำอย่างระมัดระวัง

ซากศพที่อยู่บนพื้นส่วนใหญ่เป็นอสุรกายระดับหนึ่งหรือไม่ก็ระดับสอง เป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการว่าเยี่ยจิ่งหานสังหารอสุรกายจำนวนมากเหล่านี้ด้วยตัวคนเดียวได้อย่างไร

ตอนเข้ามาแรกๆ ถ้ำแห่งนี้แคบมาก ทว่าภายในกลับเหมือนโลกอีกใบที่โอ่อ่าและกว้างขวาง

บนกำแพงหินมีโพรงเล็กๆ อยู่หลายโพรง และแต่ละโพรงดูเหมือนจะเชื่อมต่อกับโพรงถัดไป

กู้ชูหน่วนหยุดอยู่หน้ากำแพงหิน