กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 559

“ออกไปจากที่นี่ก่อน”เยี่ยจิ่งหานตะโกนขึ้น

ไม่ต้องพูดถึงความแข็งแกร่งของพวกเขา เพราะมันแตกต่างกันมาก ว่ากันว่าในดินแดนที่ว่างเปล่าเวิ้งว้างนี้ พวกเขาก็ไม่ได้รับประโยชน์ผลดีใดๆเลย

กู้ชูหน่วนต้องการการกล่าวเตือนจากเยี่ยจิ่งหานที่ไหนกัน

นางหยิบกุญแจรูปดาวออกมา แล้วรีบวิ่งออกไปตรงทางออกทันที ปากก็กล่าวตะโกนว่า“ลมแรงกรรโชก ไม่ได้การณ์แล้ว ฝ่ายตรงข้ามเก่งมาก รีบหนี”

“บึม….”

กุญแจรูปดาวถูกแย่งชิง กิเลนเขาเดียวโมโหเป็นอย่างมาก ปากของมันกวาดไปทั่วสารทิศ คิดไม่ถึงเลยว่ามันจะพังทะลายกำแพงหินที่อยู่ด้านข้างประตูหินจนแหลกราน แล้วมันยังขวางประตูถ้ำและขวางพวกของกู้ชูหน่วนไว้ด้วย

ดวงตาทั้งสองข้างของกิเลนเขาเดียวแดงก่ำ พร้อมที่จะสังหารทุกคนโดยเฉพาะกู้ชูหน่วน

สีชิ่นเป็นห่วงกู้ชูหน่วน โดยไม่สนใจว่ากิเลนเขาเดียวมีความแข็งแกร่งระดับเจ็ด และได้ขวางอยู่ตรงหน้าของนางไว้

รูม่านตาของกู้ชูหน่วนหดลง กรงเล็บที่แหลมคมแทบจะกรีดกรายลงบนร่างกายของสีชิ่นแล้ว

กู้ชูหน่วนไม่รู้เหมือนกันว่ามีเรี่ยวแรงมาจากไหน นางได้พุ่งอาวุธลับลอยไป มือข้างหนึ่งดึงสีชิ่นกลับมาทางด้านหลัง

อาวุธลับไร้ประโยชน์ใช้ไม่ได้กับกิเลนเขาเดียวหรอก

เพราะนางดึงอย่างนั้น ตัวเองจึงได้ปรากฎอยู่ตรงหน้ากิเลนเขาเดียวอีกครั้ง

“โฮก….”

เสียงคำรามดังขึ้น กิเลนเขาเดียวได้พ่นคำรามไฟออกมา

เวลาเดียวกัน เยี่ยจิ่งหานกับจอมมารได้ยื่นมือมาพร้อมกัน

เปลวไฟโหมกระหน่ำ ร่างกายของพวกเขาแทบถูกแผดเผา

ท่ามกลางไฟที่ลุกโหมกระหน่ำ ได้ยินได้เห็นเพียงเสียงถุยน้ำลายของเยี่ยจิ่งหาน ที่มีเลือดออกมาด้วย คนนั้นเหมือนกับเชือกว่าวที่ขาดสะบั้น ไร้เรี่ยวแรงร่องลอย สุดท้ายไปกระทบที่ประตูหิน

รูม่านตาของกู้ชูหน่วนหดลง

ท่ามกลางไฟโหมกระหน่ำ นางเห็นเยี่ยจิ่งหานเห็นตนเองไม่ใช่ศัตรู และยังใช้ร่างกายของตนเองบังการโจมตีของกิเลนเขาเดียวให้นางด้วย

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เร็วจนนางแทบจะมองไม่เห็นไป๋จิ่น สีชิ่น กับจอมมารว่าบาดเจ็บอย่างไร

กิเลนเขาเดียวบ้าระห่ำอย่างต่อเนื่อง ผู้อาวุโสของเผ่าเพลิงฟ้ามองจนตื่นตะลึงตกใจ และพยายามหาทางออก

พวกเขาไม่เคลื่อนไหวยังดี พอเคลื่อนไหว กิเลนเขาเดียวก็เพ่งเล็งมาที่พวกเขา และมุ่งตรงมาสังหาร

ผู้อาวุโสของเผ่าเพลิงฟ้าที่น่าสงสารสูญเสียศิลปะการต่อสู้ทั้งหมดของพวกเขาที่นี่ และทำได้เพียงถูกคนอื่นสังหาร ชั่วพริบตาเดียวก็แทบบาดเจ็บล้มตายได้หมด

การเดินทางเข้าสถานที่ต้องห้าม สำหรับเผ่าเพลิงฟ้านั้นถือเป็นการกระทบกระเทือนอย่างยิ่งใหญ่โดยไม่ต้องสงสัย

เหล่าอาวุโสของเผ่าเพลิงฟ้ามากมายตายอยู่ในสถานที่ต้องห้าม

หากไม่ใช่การกระทำที่รวดเร็วของเหวินเส่าอี๋ เกรงว่าเขาก็ต้องเสียชีวิตอยู่ที่นี่แล้ว

“เยี่ยจิ่งหาน ท่านเป็นอย่างไรบ้าง”

กู้ชูหน่วนประคองเยี่ยจิ่งหาน นางรู้สึกว่าร่างกายของเขาเย็นเฉียบ และพลังชีวิตกำลังค่อยๆจางหายไป

กู้ชูหน่วนรีบหยิบยาอายุวัฒนะยัดเข้าไปในปากเขา

“เยี่ยจิ่งหาน ข้าไม่อนุญาตให้ท่านตาย ท่านได้ยินข้าไหม”

เยี่ยจิ่งหานเห็นนางไม่เป็นไร ริมฝีปากจึงฉีกยิ้มอย่างเบาใจโล่งอกขึ้นมา

รอยยิ้มนี้ มันทิ่มแทงตาของกู้ชูหน่วนมาก

นางตาลายหรือ?

เยี่ยจิ่งหานยอมสละชีวิตเพื่อนางหรือ?

“แม่นางกู้ ไม่ควรอยู่สถานที่แห่งนี้นาน พวกเรารีบออกไปกันเถิด”

ไป๋จิ่นเพิ่งจะกล่าวออกมา และเหวินเส่าอี๋ที่บาดเจ็บหนักได้ล้มลงตรงหน้าพวกเขา เลือดสีแดงฉานกระอักออกมาจากปากเขา และเปื้อนเปรอะอยู่บนเสื้อขาว

จอมมารกล่าวว่า“พวกเจ้าพาท่านพี่หญิงออกไปก่อน ข้าจะรั้งเขาไว้เอง ข้าไม่เชื่อหรอกว่าแม้แต่สัตว์ตัวหนึ่งข้าจะไม่สามารถรับมือกับมันได้”

“เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นจอมมารที่แท้จริงหรือ ตอนนี้เจ้ามีวรยุทธ์หรือไม่?แบกเยี่ยจิ่งหาน ข้าประคองหลัง ทุกคนกลั้นหายใจ”

เมื่อคำพูดเปล่งออกมา กู้ชูหน่วนกลั้นหายใจและโรยผงยาสลบพิษหลายสิบเท่าตัว โดยตั้งใจจะวางยาพิษกิเลนเขาเดียว

ปริมาณยาหนักมาก แต่น่าเสียดายที่มันไม่ได้มีผลต่อระดับเจ็ดอย่างกิเลนเขาเดียวเลย

เวลานี้ประตูหินก็ปิดอยู่

กู้ชูหน่วนบวกปริมาณยาสลบอีกครั้ง

ทุกคนล้วนมึนงง แม้แต่ตัวนางเองที่เป็นคนวางยายังรู้สึกโดนยาสลบด้วยเลย แต่ว่ากิเลนเขาเดียวไม่มีปฏิกิริยาเลยสักนิดหนึ่ง

“เหี้ย….”

กู้ชูหน่วนอดไม่ได้ที่จะสบถออกมา

ใช้พิษมาตั้งหลายปี นี่เป็นครั้งแรกที่ใช้ปริมาณเยอะแบบนี้

และก็เป็นครั้งแรกที่จะทำให้ตนเองเกือบถูกพิษด้วย แต่มันก็ยังไม่สามารถทำอะไรกิเลนเขาเดียวได้

หรือวันนี้กำหนดไว้ว่าต้องตายที่นี่แล้ว?