กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 564

"รองหัวหน้าเผ่า นี่จะเป็นการทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เกินไปหรือไม่?"

"ผู้หญิงคนนี้เล่ห์เหลี่ยมยิ่งนัก นางให้คำสัญญาไว้แล้วไม่ใช่หรือ ข้าคิดว่าฝีมือของนางคงไม่ใช่เพียงแค่ระดับขั้นที่สองอย่างแน่นอน หากเราสุ่มส่งคนไปโดยไม่คัดเลือกเพื่อคิดขับไล่นางออกไปละก็ เช่นนั้นเกรงจะเป็นการไม่ให้เกียรตินางมากเกินไป"

แววตาของกู้ชูหน่วนส่องประกายอย่างเย็นชา

รองหัวหน้าเผ่าคนนี้ ช่างไม่ใช่คนดีอะไรเอาเสียเลย

ใช่หรือไม่ใช่ระดับขั้นที่สอง พวกเขามีกันเป็นจำนวนมากเช่นนี้แต่ดูไม่ออกเลยหรืออย่างไร?

เปิดตาพูดเรื่องไร้สาระขึ้นมาอย่างนั้นหรือ?

สีหน้าของเยี่ยจิ่งหานเคร่งขรึมอย่างมากและเขากำลังจะพูดออกมา แต่กู้ชูหน่วนกลัวว่าเขาจะทะเลาะวิวาทขึ้นกับพวกเขาเสียก่อน นางจึงกุมมือของเขาแน่นเพื่อส่งสัญญาณให้เขาไม่ต้องเป็นกังวล และนางจึงพูดแทรกขึ้นมาก่อน "ซ่งอวี้ใช่หรือไม่? ถึงแม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่ชื่อของเขาก็ไพเราะอย่างมาก คาดว่าคงเป็นชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่งกระมัง ข้าชอบต่อสู้กับหนุ่มรูปงามอย่างมากทีเดียว"

ทุกคนต่างพากันเงียบกริบ

ทุกสายตาล้วนจ้องมองไปที่นาง

มีทั้งดูถูกเหยียดหยาม มีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่นและมีทั้งสงสาร...

"ช่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวเลยจริงๆ ประเดี๋ยวดูว่านางจะยังหัวเราะออกมาได้อีกหรือไม่"

เยี่ยจิ่งหานพูดตักเตือน "ซ่งอวี้เป็นศิษย์คนสนิทและเป็นที่ไว้วางใจอย่างมากของเผ่าเพลิงฟ้า พละกำลังฝีมือของเขาอยู่ในระหว่างระดับสูงสุดขั้นที่สี่หรือระดับขั้นที่ห้าพื้นฐาน จากที่ข้าเคยพบเห็น เขาน่าจะบรรลุระดับสูงสุดขั้นที่สี่ไปเรียบร้อยแล้ว"

กู้ชูหน่วนกลับไม่คิดเช่นนั้น "ว้าว...ที่แท้ก็เป็นยอดฝีมือระดับขั้นที่ห้าเลยหรือ เผ่าเพลิงฟ้าช่างให้เกียรติข้ามากเหลือเกินที่ส่งยอดฝีมือระดับขั้นที่ห้าออกมาต่อสู้กับข้า เช่นนั้นข้าต้องให้เกียรติเสียหน่อยแล้ว"

ทุกคนต่างอยากเห็นสีหน้าของนางที่แสดงความหวาดกลัวออกมา แต่กลับไม่เป็นเช่นนั้น

ใบหน้าของนางมีเพียงรอยยิ้มอันบริสุทธิ์และไร้เดียงสา ไม่แม้แต่จะเกรงกลัวเลยสักนิด

"เช่นนั้นแล้วสนามที่สามล่ะ พวกเจ้าจะส่งใครออกมา? รองหัวหน้าเผ่าหรือว่าหัวหน้าเผ่า หรือจะเป็นผู้อาวุโสสูงสุด?"

"พูดจาเหลวไหล คิดว่าเจ้าคู่ควรอยากนั้นหรือ เจ้าชนะพวกเขาให้ได้เสียก่อนเถอะแล้วค่อยพูด"

"ชนะหรือไม่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง แต่กฎเกณฑ์และจำนวนคนต้องพูดให้ชัดเจนสิ หรือว่าพวกเจ้าจะกลัวว่าหากข้าชนะพวกเขาสองคน เช่นนั้นก็จะเก็บคนที่เก่งกาจที่สุดมาต่อสู้กับข้าในตอนสุดท้าย"

"หลังจากนี้จะเป็นลูกศิษย์ของข้า ฝีมือระดับขั้นที่สามออกไปต่อสู้กับเจ้า" ผู้อาวุโสเฉินพูดขึ้นมาเพราะอดดูต่อไปไม่ได้แล้ว

และหลังจากที่เขาพูดจบ รองหัวหน้าเผ่าซือคงก็ปฏิเสธขึ้นมา "สนามที่สามมีผู้อาวุโสเฉินออกไปต่อสู้กับเจ้า"

ผู้อาวุโสเฉินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและคิดว่าตัวเองได้ยินผิดไป

ผู้อาวุโสคนอื่นต่างก็คิดว่าตัวเองได้ยินผิดไป

รองหัวหน้าเผ่าซือคงพูดซ้ำอีกครั้งหนึ่ง "สนามที่สามมีผู้อาวุโสเฉินออกไปต่อสู้"

ผู้อาวุโสเฉินรีบปฏิเสธ "รองหัวหน้าเผ่า ทำเช่นนี้จะเป็นการ..."

"นี่คือคำสั่ง" เขาพูดขึ้นมาอย่างหนักแน่นและดุดัน ดวงตาที่เย็นชาและเคร่งขรึมของเขากวาดไปทั่วทุกคนด้วยท่าทางที่น่าเกรงขามและไม่อาจขัดขืนได้

อาจเป็นเพราะเขามีความคร่ำเคร่งและมีเกียรติสูงศักดิ์อย่างยาวนาน ตำแหน่งของเขาก็เป็นรองเพียงหัวหน้าเผ่าเท่านั้น ฉะนั้นทุกคนจึงไม่กล้าปฏิเสธ

เยี่ยจิ่งหานยิ้มอย่างเย็นชา "เผ่าเพลิงฟ้า...ฮึ....ช่างไร้ยางอายเสียเหลือเกิน"

"เจ้าพูดอะไรน่ะ?"

"หรือว่าไม่จริงอย่างนั้นหรือ?"

ผู้อาวุโสสูงสุดต่างพากันสำลัก

ครั้งนี้ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรังแกคนอื่นและทำเกินไปจริงๆ

รองหัวหน้าเผ่าซือคงพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉย "พวกเจ้าแอบบุกรุกเข้ามายังเผ่าเพลิงฟ้าของพวกข้า พวกข้าอยากจะจัดการพวกเจ้าละก็ ก็เป็นเรื่องง่ายอย่างมาก แต่ตอนนี้ก็ได้ให้โอกาสพวกเจ้า เช่นนั้นก็ถือว่าเพียงพอสำหรับพวกเจ้าแล้ว"

กู้ชูหน่วนยืดเส้นยืดสายและหาวอย่างเกียจคร้าน "ในที่สุดก็เลือกคนทั้งสามรอบในการต่อสู้เสร็จเรียบร้อยแล้ว เอาล่ะ เช่นนั้นก็เริ่มกันเลยเถอะ"

เจ้าหมอนี่ เขาเพียงคิดอยากจัดการพวกเขาให้ตาย แถมยังพูดอ้างหาข้อแก้ตัวมากมาย

แต่ที่พวกเขาพูดมาก็ถูก หากพวกเขาต้องการจะกำจัดพวกนางละก็ เป็นเรื่องที่ง่ายดายอย่างมาก

ฉะนั้นนางจึงต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ เพื่อจะเอาชนะติดต่อกันสามครั้งและพาเยี่ยจิ่งหานออกไปจากที่นี่