กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 565

คนของเผ่าเพลิงฟ้าพากันตกตะลึง จอมมารกล่าวเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร？

ก่อนหน้านี้มีข่าวคราวว่าจอมมารมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดสนิทสนมกับพระชายาของเทพแห่งสงคราม หรือว่าพวกเขาจะมีความสัมพันธ์ที่คลุมเครือจริง ๆ ？

เมื่อข่าวค่อย ๆ แพร่กระจาย พวกเขาก็รู้ว่าตอนที่กู้ชูหน่วนอยู่ที่หุบเขาตันหุย นางสามารถกลั่นยาเสริมพลังระดับสี่ออกมาได้ และทำให้ผู้คนทั่วทั้งใต้หล้าต่างตกตะลึง

นั่นเป็นยาเสริมพลังระดับสี่ แม้ว่าหุบเขาตันหุยจะกลั่นยามาช้านาน แต่ก็ไม่แน่ว่าจะสามารถกลั่นยาระดับสี่ออกมาได้

กู้ชูหน่วนต้องการทำเพื่อพวกเขา มิเช่นนั้นหากคนเหล่านี้ยังอยู่ในโลก สำหรับพวกเขาแล้วคือความหายนะ

แต่ในตอนนี้พวกเขากับกู้ชูหน่วนมีความขัดแย้งเกิดขึ้นมากมาย และคิดว่านางคงไม่ทำเพื่อพวกเขา

ต่อให้วันนี้จอมมารจะปกป้องนาง หุบเขาตันหุยของพวกเขาก็ต้องการกำจัดนางให้ได้

ลานแสดงยุทธ์ หวางเฟิงและหวางอวี่รวมดาบเข้าด้วยกัน เพื่อสร้างเป็นซุ่มโค้งขนาดใหญ่ คลมไว้บนหัวของกู้ชูหน่วน

"ตูม......" เศษหินกระจัดกระจายไปทั่ว ทรายกรวดกระเด็น และฝุ่นขนาดใหญ่ก็ฟุ้งกระจาย

ผู้คนต่างสำลักฝุ่นจนลืมตาไม่ได้ และพากันเอามือปิดจมูก

เมื่อพวกเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง ครึ่งหนึ่งของลานแสดงยุทธ์ก็ถูกรื้อถอนแล้ว

และยังคงมีเงาของกู้ชูหน่วนอยู่ตรงหน้า

นี่เป็นพลังที่แข็งแกร่งมาก เมื่อเทียบกับขั้นสูงสุดของระดับสี่

ยากที่คนธรรมดาจะไม่ตาย

สีชิ่นกำมืออันขาวผ่องของนางไว้แน่น และปลายนิ้วอันแหลมคมก็เจาะทะลุฝ่ามือของนาง

นางอดทนอดกลั้น และระงับความโกรธ แต่นางยังคงยิ้ม เป็นรอยยิ้มอันเยือกเย็นที่เย้ายวน

ไป๋จิ่นใจสั่นเล็กน้อย

เยี่ยจิ่งหานและจอมมารดูไม่ออก ไม่เพียงแต่สายตาของพวกเขาจะเย็นยะเยือก แต่เมื่อคิด ๆ ดูแล้วพวกเขาก็โกรธ

น่าหลานหลิงลั่วรีบตะโกนอย่าง "แม่หนู ๆ ......"

คนของเผ่าเพลิงฟ้าต่างพากันยิ้มออกมา

ใบหน้าของหวางเฟิงและหวางอวี่ดูภาคภูมิใจ หลังจากที่รอให้ฝุ่นฟุ้งกระจายแล้ว ก็จะเผยให้เห็นศพของกู้ชูหน่วน

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ฝุ่นสลายไป ลานแสดงยุทธ์ก็ไม่มีอะไรเลย

พวกเขาตกตะลึง ก่อนที่จะคิดทบทวนอีกครั้ง และรู้สึกเย็นวาบที่หลัง

ไอสังหารอันรุนแรงโจมตีด้วยความเร็วปานสายฟ้าแลบ

"ขวับ......"

หวางเฟิงและหวางอวี่ไม่ทันได้ตั้งตัว และมีดาบเข้ามาใกล้แผ่นหลัง

เป็นเช่นนี้อีกครั้ง เป็นการลอบโจมตีหรือไม่？

หวางเฟิงและหวางอวี่โกรธจัด

พวกเขาทั้งสองคนมีวรยุทธระดับสี่ แต่ถูกแม่หนูที่มีวรยุทธระดับสองคนหนึ่งฟันด้วยดาบ ผู้คนมากมายกำลังจ้องมองมาที่พวกเขา แล้วพวกเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

ภายใต้ความโกรธ ทั้งสองจึงลงมืออย่างรวดเร็วและโหดเหี้ยมมากยิ่งขึ้น

เมื่อต้องเผชิญกับความโหดเหี้ยมของพวกเขา กู้ชูหน่วนก็ควรจะล่าถอย แต่สิ่งที่เหนือความคาดหมายคือ กู้ชูหน่วนต่อสู้อย่างรวดเร็วและดุดัน นางก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญ โดยปราศจากความกลัว

หลายครั้งที่ต่อสู้อย่างพร้อมจะตายไปด้วยกันกับพวกเขา

แม้ว่าหวางเฟิงและหวางอวี่จะมีวรยุทธที่เหนือกว่านาง แต่วิชาตัวเบาของนางก็ไม่เป็นสองรองใคร พวกเขาได้ยินได้ฟังเรื่องแปลกใหม่ที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน รวมทั้งการต่อสู้อย่างสุดความสามารถของนาง แม้ว่าพวกเขาชนะ ก็คงจะได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือไม่ก็พิการ

หลังจากผ่านไปสักพัก เหตุการณ์ก็กลับมาสงบอีกครั้ง

ผู้อาวุโสเฉินกล่าวอย่างทอดถอนใจ "หญิงผู้นี้ไม่ธรรมดา" น่าเสียดายที่ไม่ใช่คนของเผ่าเพลิงฟ้า ไม่เช่นนั้นคงจะเบ่งบานได้เบ่งบานในใต้หล้าอย่างแน่นอน

รองหัวหน้าเผ่าซือคงหัวเราะเยาะ

หากนางเป็นคนธรรมดา เขาจะจัดเตรียมยอดฝีมือมากมาย เพื่อมาลองกำจัดนางทำไม

"ตูม......"

สองฝ่ามือปะทะกัน กู้ชูหน่วนก็ตกใจจนถอยหลังไปหลายสิบก้าว และกระอักเลือดออกมา และสีหน้าของนางก็ซีดลงมาก

ผู้อาวุโสเฉินส่ายหัว "ที่แท้ก็ยังเด็กเกินไป แค่วรยุทธระดับสอง แต่กล้าที่จะต่อสู้กับกับผู้ที่มีวรยุทธระดับสี่ อยากจะรีบไปพบพญายมหรืออย่างไร"

ไม่ใช่เพียงแค่ผู้อาวุโสเฉินเท่านั้นที่คิดเช่นนี้ แต่คนอื่น ๆ ก็รู้คิดว่ากู้ชูหน่วนไม่ประมาณกำลังตนเอง

คราวนี้นางจะต้องเส้นเอ็นสะบั้นจนตาย

แต่ทว่าสิ่งต่าง ๆ ได้ทำลายความเข้าใจของพวกเขาอีกครั้ง