กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 567

จิตสังหารพลุ่งพล่านออกมา ทุกคนจ้องมองเยี่ยจิ่งหานอย่างไม่พอใจ

“เยี่ยจิ่งหาน เจ้ากล้าละเมิดการประลองรึ”

เยี่ยจิ่งหานหัวเราะเยาะและเอ่ยอย่างเหยียดหยาม “ข้าไปแทรกแซงการประลองของทั้งคู่งั้นหรือ”

“นั่น...”

“ปากบางคนโสโครกเกินไป และข้าไม่รังเกียจที่จะทำความสะอาดให้”

ว่าแล้วก็เตือนทุกคนอย่างเยือกเย็นว่า “พระชายาของข้าเป็นผู้ที่สั่งสอนได้หรือไม่ ไม่ใช่เรื่องที่พวกเจ้าจะเข้ามาสอด หากใครกล้าด่าว่าพระยาชาของข้าเสียๆ หายๆ อีก ไม่ว่าจะเป็นผู้อาวุโสหรือเป็นรองหัวหน้าเผ่า ข้าจะจัดการให้หมดโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น”

โอหัง

จะโอหังเกินไปแล้ว

ที่นี่คือเผ่าเพลิงฟ้าแท้ๆ นึกไม่ถึงว่าเขาที่ตัวคนเดียวทั้งยังบาดเจ็บสาหัสจะกล้าโอหังแบบนี้

เขาไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน

คนของเผ่าเพลิงฟ้านึกอยากจะฆ่าเขาขึ้นมาทันใด

ไป๋จิ่นเอ่ยเรียบๆ ว่า “ถ้าเขาไม่เอ่ยวาจาหยาบคาย เทพแห่งสงครามคงไม่โกรธขนาดนี้ ดูเฉยๆ ต่อไป ไม่ว่าใครก็ห้ามเข้าไปยุ่งกับการประลอง และอย่าได้แสดงความคิดเห็นในแง่ร้ายตามอำเภอใจอีก”

ไม่รอให้คนอื่นพูดอะไรอีก

กู้ชูหน่วนยิ้มอย่างสดใสพลางพูดและสู้ไปพร้อมๆ กัน “พี่ใหญ่ซ่ง การแข่งขันยังไม่จบ ท่านเพิ่งใจลอย”

ปังๆๆ...

ตูมตาม...

ในลานประลองยุทธ์มีเสียงการต่อสู้ดังขึ้นอีกครั้ง

กู้ชูหน่วนใช้กระบวนท่าระยะประชิดพร้อมกับเพลงดาบที่ดุร้าย

ทว่านางไม่ได้สัมผัสแม้แต่ชายเสื้อของซ่งอวี้ เพราะซ่งอวี้หลบหลีกทุกการโจมตีของนางได้อย่างง่ายดาย

นี่คือความแตกต่างระหว่างชั้นสูงสุดระดับสี่กับระดับสอง

ไม่ว่าระดับสองจะพยายามมากเพียงใดก็ยังทำอะไรชั้นสูงสุดระดับสี่ไม่ได้อยู่ดี

การต่อสู้ผ่านไปเกือบร้อยกระบวนท่า แม้ว่ากู้ชูหน่วนจะได้รับบาดเจ็บหลายแห่งแต่ก็ไม่ได้โดนจุดสำคัญ ระหว่างทั้งสองคนยังไม่ตัดสินแพ้ชนะ

สีหน้าของรองหัวหน้าเผ่าซือคงดูแย่ลงกว่าเดิม

“ซ่งอวี้ ข้าขอสั่งให้เจ้าเอาชนะนางให้ได้โดยเร็วที่สุด”

“ขอรับ...”

ซ่งอวี้ไม่อยากโจมตีจนนางพ่ายแพ้ แต่ยุทธวิธีของกู้ชูหน่วนล้วนเป็นแบบสะเปะสะปะ ถ้าเขาตอบโต้กลับจริงๆ ต่อให้ไม่ตาย กู้ชูหน่วนก็คงบาดเจ็บสาหัส

ดังนั้นทุกครั้งที่ลงมือเขาจึงยอมอ่อนข้อให้

การยอมอ่อนข้อของเขานอกจากจะไม่ทำให้กู้ชูหน่วนถอยกลับ แต่ยังทำให้นางประชิดเข้ามาครั้งแล้วครั้งเล่า

คำพูดที่รองหัวหน้าเผ่าซือคงและผู้อาวุโสทุกคนพูดก่อนเริ่มการแข่งขันค่อยๆ ดังชัดเจนในความคิด และซ่งอวี้ก็ไม่กล้าฝ่าฝืน

พูดได้แต่เพียงว่า “แม่นาง ท่านไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า ยอมแพ้เสียเถอะ จะได้ไม่ต้องมีใครบาดเจ็บล้มตาย”

“ยอมแพ้? เฮอะ ในพจนานุกรมของข้าไม่เคยมีคำว่ายอมแพ้”

ปังๆๆ...

นี่คือการดิ้นรนต่อสู้อย่างสิ้นหวังอีกครั้ง ซ่งอวี้ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องลงมือ

ดาบอ่อนกับฝักดาบปะทะกัน กำลังภายในที่แข็งแกร่งสั่นสะเทือนไปถึงเลือดและลมปราณของกู้ชูหน่วน รุนแรงจนเลือดสีแดงฉานไหลออกมาจากมุมปากของนาง

บ้าชะมัด...

ชั้นสูงสุดระดับสี่อย่างไรเสียก็คือชั้นสูงสุดระดับสี่ ความแข็งแกร่งของเขาเหนือกว่านางมาก

ตูม!

เมื่อกระบวนท่าหนึ่งล้มเหลว กู้ชูหน่วนก็ใช้กระบวนท่าใหม่ เป็นอย่างนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า

สุดท้าย...

เสียงกระแทกของนางดังสะท้านไปไกล นางขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าเล็กๆ นั้นเต็มไปด้วยความทรมาน

หัวใจของจอมมารหล่นวูบ เขาลุกขึ้นโวยวายและยกมือขึ้นเตรียมจะฆ่าซ่งอวี้

เยี่ยจิ่งหานก้าวเข้ามาขวางหน้าไว้อย่างทันท่วงที เขาเอ่ยอย่างเยือกเย็นว่า “นางไม่ต้องการให้เจ้าเข้าไปแทรกแซงการประลองครั้งนี้”

“เยี่ยจิ่งหาน ถ้าเจ้าไม่กล้าลงมือก็ไสหัวไปซะ”

เยี่ยจิ่งหานทำหน้าไม่พอใจ

อย่างร้ายที่สุดก็แค่ตาย มีหรือที่เขาจะไม่กล้า เพียงแต่ว่าด้วยนิสัยของกู้ชูหน่วน ถ้าวันนี้เขายื่นมือไปแทรกแซง เขากลัวว่านางจะโกรธเกลียดเขาไปตลอดชีวิต