กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 568

เยี่ยจิ่งหานเข้าไปรับร่างของกู้ชูหน่วนที่ปลิวออกไปได้ทันควัน จากนั้นจึงถ่ายเทกำลังภายในให้นางอย่างต่อเนื่อง เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ไม่สู้ดีนักว่า “ต้องดื้อรั้นขนาดนี้ด้วยหรือ”

กู้ชูหน่วนยิ้มเหมือนดอกสุ่ยเซียน*ที่หวิวไหวอยู่ในสายลม

มีเสน่ห์และแพรวพราว

ความเงียบสงัดเข้าปกคลุมพื้นที่

ไม่มีใครคิดว่าดาบของซ่งอวี้จะหลุดออกจากฝักหลังจากกระบวนท่าที่รุนแรงนี้ นอกจากนี้เขายังถูกระดับสองโจมตีจนได้รับบาดเจ็บอีกด้วย

ในหมู่ของพวกเขา ผู้อาวุโสสูงสุดเสวี่ยเยี่ยกับรองหัวหน้าเผ่าซือคงมีสีหน้าย่ำแย่ที่สุด

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครพูดอะไร จอมมารจึงกวาดสายตาเย็นเยียบไปทางผู้ตัดสิน “การต่อสู้จบลงแล้ว เหตุใดจึงยังไม่ตัดสินแพ้ชนะ”

“กะ... การประลองรอบที่สอง กะ... กู้ชูหน่วนชนะ” ผู้ตัดสินกลืนน้ำลายและกลืนประโยคนั้นลงคอ

จอมมารสะบัดแขนเสื้อของตนทันทีที่สิ้นเสียงนั้น ทันใดนั้นพลังที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายมรณะก็พุ่งเข้าไปหาซ่งอวี้

ซ่งอวี้รีบต้านทานทันทีที่เห็นมัน แต่ถึงอย่างนั้นอวัยวะภายในก็ยังได้รับบาดเจ็บจากแรงปะทะ ถ้าผู้อาวุโสสูงสุดเสวี่ยเยี่ยมาช่วยเขาแบ่งรับพลังที่น่าสะพรึงกลัวนั้นไม่ทัน เกรงว่าเขาคงต้องตายคาที่

ผู้อาวุโสสูงสุดเสวี่ยเยี่ยเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า “จอมมาร ทั้งสองคนประลองกันอย่างยุติธรรม ในฐานะผู้นำ เจ้ากลับลอบทำร้ายคนของเรา ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไปเกรงว่า...”

“เฮอะ...ถ้าข้าจำไม่ผิด การประลองครั้งนี้น่าจะจบลงแล้ว ในเมื่อการประลองจบลง ข้าจะลงไม้ลงมือก็ไม่นับว่าเป็นการขัดขวางมิใช่รึ”

เขาไม่ได้ก่อความโกลาหลให้เผ่าเพลิงฟ้า นั่นนับว่าเขาให้เกียรติพวกนั้นมากพอแล้ว

ซ่งอวี้ผู้นี้กล้าแตะต้องพี่หญิงของเขา ต่อให้เป็นหมาที่มีร้อยชีวิต เขาจะฆ่าก็ไม่ผิดอะไร

กู้ชูหน่วนเอ่ยอย่างอ่อนแรงว่า “การประลองสามรอบ ข้าชนะไปสองรอบ พวกเจ้าควรทำตามที่รับปากไว้ให้เรียบร้อยมิใช่หรือ”

รองหัวหน้าเผ่าซือคงหัวเราะเยาะ “พวกข้าเคยบอกว่าต้องชนะสองในสามรึ เราต้องการให้ชนะสามในสามรอบ ตอนนี้ยังเหลืออีกหนึ่งรอบ”

ดวงตาที่เยียบเย็นหลายคู่จ้องมองไปยังรองหัวหน้าเผ่าซือคงทันทีที่เขาหลุดคำพูดประโยคนั้นออกมา

เฮอะ!

เคยเห็นคนหน้าด้านมาเยอะ แต่ไม่เคยเห็นใครหน้าด้านขนาดนี้

การแข่งขันสามรอบ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าผู้ที่ชนะสองรอบคือผู้ชนะ

ถึงอย่างไรเผ่าเพลิงฟ้าก็เป็นเผ่าเก่าแก่อายุนับพันปี ทำตัวเป็นหมาหมู่ไร้ยางอาย รังแกแต่คนอ่อนแอ นึกไม่ถึงว่าตอนนี้พวกเขาจะหันมาใช้วิธีสกปรกเช่นนี้อีก

แม้แต่น่าหลานหลิงลั่วก็ยังทนไม่ไหว เขาเอ่ยอย่างขุ่นเคืองว่า “ข้าไม่รู้มาก่อนว่าเผ่าเพลิงฟ้าเป็นเผ่าโบราณที่ไม่รู้จักยอมรับความพ่ายแพ้ น่าเสียดายที่ก่อนหน้านี้ข้าเคยเลื่อมใส ที่แท้ก็ไม่มีค่าอะไรเลย”

สีชิ่นยิ้มและกล่าวว่า “เดิมทีเผ่าเพลิงฟ้าก็ไม่ค่อยเท่าไหร่อยู่แล้ว ต่อไปถ้าจะคบหากับพวกเขาก็ควรระวังตัวไว้ ไม่อย่างนั้นอาจถูกหลอกจนตายโดยไม่รู้ตัว”

ผู้อาวุโสสูงสุดเสวี่ยเยี่ยมองเหยียดราวกับคิดว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรที่น่าละอาย จากนั้นจึงเอ่ยเรียบๆ ว่า

“รองหัวหน้าเผ่าพูดถูก เผ่าเพลิงฟ้าของเราไม่ได้รับปากว่าต้องชนะสองในสามรอบ ทั้งหมดนั้นกู้ชูหน่วนคิดไปเองคนเดียว ถ้านางไม่กล้ารับคำท้าในรอบสุดท้ายก็เท่ากับว่านางแพ้”

เยี่ยจิ่งหานค่อยๆ ฟื้นคืนกำลังภายในของตน

กู้ชูหน่วนได้รับบาดเจ็บสาหัสและไม่มีทางต่อสู้ได้แล้ว

นางตายแน่หากบังคับให้ต้องสู้กับผู้อาวุโสเฉิน

ตอนนี้เขาเองก็บาดเจ็บสาหัส ทั้งยังฝืนมอบพลังปราณของตัวเองให้กับนาง ดังนั้นพลังของเขาจึงเหลือเพียงแค่สองในสิบเท่านั้น

เยี่ยจิ่งหานระงับอาการบาดเจ็บเอาไว้ เขายืดหลังตรงและกวาดสายตามองเผ่าเพลิงฟ้าด้วยแววตาที่เยือกเย็นและคมกริบ ความน่าเกรงขามที่น่าสะพรึงกลัวแผ่ซ่านอยู่รอบกายของเขา กดดันจนหลายๆ คนในเผ่าเพลิงฟ้าแทบจะอยากลงไปกองอยู่บนพื้น

“ดูเหมือนพวกเจ้าจะไม่ได้บอกว่าต้องชนะสามในสามรอบ”

“แต่เราก็ไม่ได้บอกว่าต้องชนะสองในสาม”

“ในเมื่อเผ่าเพลิงฟ้าของพวกเจ้าหน้าด้านขนาดนั้น ข้าก็ไม่รังเกียจที่จะติดตามไปจนสุดทาง”

พูดจบ จิตสังหารของเขาก็ท่วมท้นขึ้นมาอย่างมืดฟ้ามัวดิน ตอนนี้เยี่ยจิ่งหานดูเหมือนจะกลายเป็นเทพเจ้าแห่งการฆ่าล้างที่ไร้เทียมทาน

มือที่ค่อนข้างเย็นของกู้ชูหน่วนกุมมือหนาของเขาไว้

แม้ว่านางจะบาดเจ็บสาหัสจนใบหน้าซีดขาวและมีรอยเลือดเปื้อนอยู่ที่มุมปาก แต่แววตาของนางยังคงดื้อรั้นและไม่เห็นใครอยู่ในสายตา เย่อหยิ่งจนคนอื่นๆ คิดว่านั่นเป็นภาพลวงตา

เสียงของกู้ชูหน่วนไม่ดังนัก ทว่าทุกคนได้ยินสิ่งที่นางพูดอย่างชัดเจน