กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 578

เหวินเส่าอี๋คิดว่านางแค่ล้อเล่น

ไม่คิดว่ากู้ชูหน่วนจะใช้เข็มทองสกัดจุดฝังเข็มหลักของเขาจริงๆ จากนั้นจึงแบกเขาขึ้นมาและเดินไปยังทางเข้าเส้นทางลับ

เขาไม่เคยได้ยินหรือพบเห็นเคล็ดลับการสกัดจุดฝังเข็มโดยใช้เข็มทองมาก่อน ถ้าจะแก้การสกัดจุด เกรงว่าเป็นครึ่งเดือนก็คงยังแก้ไม่ได้

ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เขายังบาดเจ็บสาหัส

ที่ทำให้เขาโมโหมากที่สุดก็คือกู้ชูหน่วนแบกเขาเหมือนเหมือนกำลังแบกสิ่งของ ทั้งยังตบสะโพกเขาอยู่หลายครั้งหลายครา

“ดูก้นกลมๆ เล็กๆ นี่สิ ถ้าเป็นผู้หญิงคงจะคลอดเด็กตัวป้อมๆ ได้คอกใหญ่เลยทีเดียว”

เหวินเส่าอี๋เอ่ยเสียงลอดไรฟัน “กู้ชูหน่วน ความขัดแย้งของเรากำลังทวีความรุนแรงขึ้น”

“เหตุใดประโยคนี้จึงฟังดูคุ้นหูนักนะ อ้อ จริงสิ ดูเหมือนเยี่ยจิ่งหานจะเคยพูดเหมือนกัน แต่ต่อมาข้ากับเยี่ยจิ่งหานก็กลายมาเป็นสามีภรรยากัน แต่ก็นะ เทียบกับข้าไม่ได้หรอก หรือว่าทิ้งท่านไว้ที่หอคณิกาให้พวกหนุ่มตุ้ยนุ้ยเหยียบย่ำดี”

“ถ้าเจ้ากล้าทิ้งข้าไว้ที่หอคณิกา ระวังไว้ข้าจะ...”

ป้าบ

กู้ชูหน่วนตบสะโพกเขาของอย่างแรงอีกครั้งหนึ่ง

“จะทำอะไรข้า ท่านคิดหาวิธีเอาอกเอาใจพวกตุ้ยนุ้ยนั่นไว้ได้แล้ว อย่ามัวแต่มาฝันกลางวันอยู่ที่นี่”

“สารเลว...”

ป้าบๆๆ

กู้ชูหน่วนตบสะโพกของเขาอีกหลายครั้ง “ดีแค่ไหนแล้วที่ข้าไม่โยนท่านทิ้งไว้กลางค่ายทหาร เลือกมากอยู่นั่นแหละ”

“หยุดตีตรงนั้นของข้า” เหวินเส่าอี๋คำราม เขาโกรธจนแทบกระอักเลือด

“ทำไมถึงตีไม่ได้แล้วล่ะ ก้นเล็กๆ กลมๆ ที่มีเสน่ห์นี่ ถ้าไม่ใช่เพราะเผ่าเพลิงฟ้าของท่านโสโครกเกินไป ข้าก็อยากขึ้นดูเหมือนกัน”

อึก!

คราวนี้เหวินเส่าอี๋โกรธมากจริงๆ โกรธจนกระอักเลือดออกมาเต็มปาก

เขาซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่แล้วและทนการยั่วยุเช่นนี้ไม่ได้ ดังนั้นจึงสลบไปทันที

“เวียนหัวงั้นเหรอ”

แววตาของกู้ชูหน่วนเป็นประกายเล็กน้อย

นางเองก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้กับเหวินเส่าอี๋

แต่สิ่งที่เผ่าเพลิงฟ้าทำไว้กับเผ่าหยกนั้นโหดร้ายมากจริง

ถ้าอยากโจมตีเผ่าเพลิงฟ้าให้เจ็บหนักๆ ก็ต้องทำให้นายน้อยของพวกนั้นขายหน้า

หลังจากกู้ชูหน่วนกับผู้เฒ่าสวีกลับมารวมตัวกัน จอมมารกับจักรพรรดินีแห่งรัฐฉู่ก็ยังไม่ปรากฏตัว

นางอดถามไม่ได้ว่า “หมาน้อยตัวนั้นยังไม่กลับมาอีกหรือ” นี่มันผ่านมานานแล้วนะ

“ยังไม่มาขอรับ ข้าน้อยรออยู่ที่นี่นานสองนานก็ยังไม่พบใครเลย ท่านผู้นำนิกาย ท่านจับนายน้อยแห่งเผ่าเพลิงฟ้ามาหรือขอรับ”

“อื้อ”

“เผ่าเพลิงฟ้าทำร้ายเผ่าหยกอย่างป่าเถื่อน สวรรค์มีตา ทำให้เหวินเส่าอี๋ตกอยู่ในเงื้อมมือของท่าน ท่านผู้นำนิกาย ข้าน้อยขอวิงวอนให้ท่านฆ่าเหวินเส่าอี๋ด้วยเถิด”

กู้ชูหน่วนก้มหน้าลงมองเหวินเส่าอี๋ที่สลบไสลไม่ได้สติ จากนั้นจึงเอ่ยเรียบๆ ว่า “เขายังตายไม่ได้ ข้าจะเก็บไว้ใช้ประโยชน์”

“วรยุทธของเขาแข็งแกร่ง ถ้าไม่ฆ่าตอนนี้ หลังจากนี้การฆ่าเขาคงเป็นไปได้ยาก”

“วางใจได้ ข้าสกัดจุดฝังเข็มเขาไว้ด้วยเข็มทอง แก้ไม่ได้แน่”

กู้ชูหน่วนมองไปที่ปากทางอย่างกังวล ที่นั่นมืดมิดและไม่มีความเคลื่อนไหวเลยแม้แต่น้อย

ผู้เฒ่าสวีกล่าวว่า “เรือนจิ้งอวิ๋นอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ นอกจากนี้ยังมีแผนที่เส้นทางอยู่แล้ว ความจริงพวกเขาควรจะกลับมาได้แล้ว เป็นไปได้หรือไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ท่านผู้นำนิกายรีบไปก่อนเถิด ข้าน้อยจะไปดูทางนั้นก่อน”

“มีคนกำลังใกล้เข้ามา กลิ่นอายแข็งแกร่งมาก”

ผู้เฒ่าสวีตั้งสมาธิเพื่อรับรู้ ทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

ที่อีกด้านหนึ่งมีดวงตาอันทรงพลังสองคู่กำลังจับจ้องอยู่ที่ปากทางเข้า ให้ความรู้สึกราวว่าสัตว์ร้ายกำลังจ้องมองพวกเขาและไม่คิดจะปล่อยให้พวกเขาหนีรอด

อำนาจจิตที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ เกรงว่าจะมีเพียงรองหัวหน้าเผ่ากับผู้อาวุโสสูงสุดเสวี่ยเยี่ยซึ่งมีฝีมือสูงและวิปริตเท่านั้นที่มี

หากมีเพียงหนึ่งเดียวยังอาจเข้าใจได้ว่าเป็นจอมมาร แต่ถ้ามีสองแบบนี้ไม่มีทางเป็นเขาอย่างแน่นอน

โชคดีที่สายตาอันน่าหวาดกลัวทั้งคู่มองอยู่แล้วก็จากไป ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกเขาค้นพบทางเข้าหรือไม่

“เราอาจถูกพบแล้ว ต้องรีบไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด”

“แล้วจอมมารกับอัครมเหสีฉู่ล่ะขอรับ” ผู้เฒ่าสวีถาม