"อากาศหนาวเย็นมากขนาดนี้ และมีหิมะปลิวว่อน จะไปเอาหมูย่างมาจากไหน หากเป็นงูย่างมีอยู่หนึ่งตัว
"ท่านรับปากว่าจะให้หมูย่างข้าสิบตัว"
หากไม่ใช่เพราะหมูสิบตัวนั้น มันคงจะไม่รีบเร่งพาพวกเขาเหาะมาสามวันสามคืนโดยไม่หยุดพัก?
"หากหาไข่มุกมังหรเม็ดที่หกเจอ ช้าค่อยย่างให้เจ้า"
"เสี่ยวจิ่งเอ๋อร์ไม่สนใจ หากนายท่านไม่ให้เสี่ยวจิ่งเอ๋อร์ เสี่ยวจิ่งเอ๋อร์ก็จะไม่ทำงาน"
"เฮ้ ไม่ได้สั่งสอนเพียงไม่กี่วัน เจ้าก็กลายเป็นงูเอาแต่ใจ"
กู้ชูหน่วนยกมือขึ้นและอยากจะทุบมัน เมื่อเห็นแววตาเล็ก ๆ ที่น้อยใจ นางก็คิดว่ามันพยายามอย่างมากในช่วงสามวันสามคืนที่ผ่านมา นางขึงเอามือที่ยกขึ้นหยิกใบหน้าเล็ก ๆ ของมัน
"เหวินเส่าอี๋ เจ้าลองไปหาว่ามีหมูป่าหรือกระต่ายป่าหรือไม่ เอามาย่างให้เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กินหน่อย"
เหวินเส่าอี๋เอนหลังพิงต้นไม้แห้งเหี่ยวอย่างไร้เรี่ยวแรง และกล่าวอย่างอ่อนแรง "เจ้าคิดว่าจะมีของป่าในสถานที่เช่นนี้หรือ?"
"หากไม่มีของป่าก็ตัดมือและแท้าของเจ้าออกมา ดูจากผิวอันบอบบางและเนื้อที่นุ่มนวลของเจ้าแล้ว เซียวจิ่วเอ๋อร์คงจะชอบมากอย่างแน่นอน"
นัยน์ตาของเสี่ยวจิ่งเอ๋อร์เป็นประกายและพยักหน้าอย่างแรง
มันเคยเป็นยอดฝีมือระดับหก การกินเลือดเนื้อของเขา ไม่เพียงแต่จะอร่อย แต่ยังช่วยเสริมพลังของมันด้วย
เป็นนายท่านที่ปฏิบัติต่อข้าเป็นอย่างดี ไม่เสียแรงที่มันทำงานอย่างหนักมาตลอดสามวันสามคืน
เหวินเส่าอี๋กระตุกมุมปาก "เจ้าไม่เห็นหรือว่าข้าบาดเจ็บสาหัสหนักขนาดนี้?"
เดิมทีเขาก็บาดเจ็บสาหัสอยู่แล้ว และยังเดินทางมาตลอดสามวันสามคืน โดยไม่กิน ไม่ดื่ม ไม่นอน และเขาสงสัยว่าร่างนี้อาจไม่ใช่ของเขาแล้ว
"ข้าเพียงแค่เห็นว่าเจ้าเป็นเฉลยของข้า"
เหวินเส่าอี๋หันหน้าไปทางอื่นอย่างเย่อหยิ่ง
กู้ชูหน่วนคว้าเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ขึ้นมาและเขย่าร่างของมัน "โธ่ เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ เขาไม่ยอมไปหาของป่าให้ เช่นนั้นเจ้าก็กินขาที่สาม ของเขาไปก่อน (หมายถึงอวัยวะเพศชาย) ลองดูว่าตรงไหนนุ่มและอร่อยที่สุด หลังจากกินขาที่สามของเขาแล้ว ค่อยกินมือทั้งสองของเขาก็ยังไม่สาย"
เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ส่งสายตาเมินเฉยให้นาง
ในเมื่อขาที่สามของเขาอร่อยมากเช่นนั้น ทำไมนางถึงไม่กิน
กู้ชูหน่วนยิ้มและพูดกล่าวว่า "ข้าอยากให้อาหารที่อร่อยที่สุดกับเจ้า"
"ช่างเถอะ อาหารรสเลิศเช่นนี้ ราชางูเช่นข้าคงไม่มีวาสนา ข้ายกขาที่สามของเขาให้ท่าน ส่วนอย่างอื่นเหลือไว้ให้ข้า"
"จุ๊ ๆ ๆ เจ้ารังเกียจขาที่สามของเขา ช่างเถอะ ข้าจะลองทำเนื้อแห้งแล้วเก็บไว้กินเพลิน ๆ เมื่อหิวก็จะได้กินมันเป็นอาหารว่างได้"
เหวินเส่าอี๋ไม่เข้าใจที่เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์พูด แต่จากคำพูดของกู้ชูหน่วน เขาก็เข้าใจความหมาย
ไม่น้อย
เมื่อได้ยินคำพูดที่ไร้สาระของกู้ชูหน่วน เหวินเส่าอี๋ก็รู้สึกปวดหัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...