กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 603

“ข้าก็ไม่หนาว”

เยี่ยจิ่งหานกดมือเล็กๆซึ่งเย็นยะเยือกของกู้ชูหน่วนและสวมเสื้อคลุมไว้บนร่างกายของกู้ชูหน่วนเอาไว้แน่น

กู้ชูหน่วนหัวเราะคิกๆคักๆ “ท่านว่าตอนนี้พวกเราดูเสมือนเป็นคู่รักยามทุกข์หรือไม่”

"เหมือน"

เยี่ยจิ่งหานยิ้มอ่อนๆ

เขาชอบคำว่าคู่รักยามทุกข์สี่คำนี้

การเดินทางไปขั้วโลกเหนือนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัสนัก แต่ว่าสามารถอยู่ตามำพังกับนางได้นานเช่นนี้ทุกสิ่งทุกอย่างคุ้มค่าแล้ว

“ใช่แล้ว เหตุใดจู่ๆตอนหลังมังกรวารีระดับเจ็ดถึงได้หันกลับไปโจมตีรองหัวหน้าเผ่าซือคง?”

กู้ชูหน่วนด้านหนึ่งผิงไฟอีกด้านหนึ่งยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ "นี่ก็ได้เรียนรู้มาจากท่านไง ท่านแยกกลิ่นของไข่มุกมังกรและสร้างไข่มุกมังกรปลอมมาหลอกพวกเขา แล้วข้าจะไม่สามารถใช้ยาแยกกลิ่นไอของไข่มุกมังกรแล้วก็มอบไข่มุกมังกรปลอมให้กับเขาได้หรือ”

เยี่ยจิ่งหานไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

แม่สาวผู้นี้ก็ช่างกล้าได้กล้าเสียจริงๆ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งนางใช้วิธีการใดซ่อนไข่มุกมังกรปลอมไว้ในแขนเสื้อของรองหัวหน้าเผ่าซือคงโดยที่เขาไม่ได้สังเกตและรองหัวหน้าเผ่าซือคงเองก็ไม่ได้สังเกตเห็นเช่นเดียวกัน

“ผู้อาวุโสสูงสุดเสวี่ยเยี่ยถูกอสุรกายดุร้ายกัดจนตายทั้งที่ยังมีชีวิต ท่านว่ารองหัวหน้าเผ่าซือคงจะถูกมังกรวารีทรมานจนตายทั้งที่ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่นะ?”

ไม่รอให้เยี่ยจิ่งหานได้กล่าวก็ได้ยินเพียงเสียงโมโหที่จู่ๆก็ดังขึ้น

“ต้องการให้ข้าตายพวกเจ้ายังไม่มีความสามารถนี้หรอก”

ทั้งสองคนหันข้างศีรษะไปในทันทีกลับเห็นรองหัวหน้าเผ่าซือคงซึ่งได้รับบาดเจ็บและยังคงตัวตรงจ้องมองพวกเขาอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟันตาเขม็ง

สายตาอันโหดเหี้ยมนั้นแฝงด้วยไอสังหารแดงเดือดซึ่งทำให้คนรู้สึกสั่นสะท้านอยู่ในใจอย่างช่วยไม่ได้

กู้ชูหน่วนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย "ท่านผู้เฒ่าเจ้าช่างดวงแข็งยิ่งนัก เผชิญหน้ากับมังกรวารีเพียงลำพังแล้วยังสามารถอยู่รอดมาจนถึงทุกวันนี้ได้"

“พวกเจ้าไม่ตายข้าจะกล้าตายได้อย่างไรกัน”

“อย่าอย่าอย่า ทำสิ่งใดก็ต้องเรียงตามลำดับ เจ้าอาวุโสกว่าพวกเรา พวกเราก็ควรให้เจ้าจัดการก่อน”

“ส่งไข่มุกมังกรมา”

ไม่รู้ว่ารองหัวหน้าเผ่าซือคงถูกโจมตีอันใดซึ่งไม่แม้แต่จะยินยอมพูดคุยกับกู้ชูหน่วน เอ่ยปากก็จะต้องการไข่มุกมังกรโดยตรง

แววตาของเขาไร้ความปรานีพร้อมกับเปลวเพลิงในฝ่ามือที่ยังคงแผดเผาไม่หยุด ทั้งยังยิ่งแผดเผาก็ยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ

ดูออกว่ารองหัวหน้าเผ่าซือคงอยากจะสังหารแล้วจริงๆ เพียงแค่กู้ชูหน่วนกล้ากล่าวคำว่าไม่ให้คำหนึ่งหรือว่าพูดจาเรื่องไร้สาระมากมายอีก รองหัวหน้าเผ่าซือคงต้องสังหารนางในทันทีทันใดเป็นแน่

เยี่ยจิ่งหานพยายามลุกขึ้นยืนโดยที่ทนกับความเจ็บปวดแล้วค่อยๆกล่าวว่า "ไข่มุกมังกรอยู่ที่ข้านี่เจ้าควรจะมาหาข้า"

กู้ชูหน่วนกล่าวว่า "ท่านอ๋อง ท่านคิดว่าแกล้งกล่าวว่าไข่มุกมังกรอยู่ที่ท่านแล้วรองหัวหน้าเผ่าซือคงจะเชื่อหรือ? ท่านดูท่านสิได้รับบาดเจ็บซะจนแม้แต่จะลุกยังลุกไม่ขึ้นให้ท่านดูแลไข่มุกมังกรผู้ใดจะมั่นใจได้ รองหัวหน้าเผ่าซือคงก็ไม่ใช่คนตระหนี่เหนียวแม้ว่าเขาจะรู้ว่าไข่มุกมังกรอยู่บนตัวเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ก็คงจะไม่ทำให้พวกเราลำบากใจ ใช่ไหมรองหัวหน้าเผ่าซือคง"

เยี่ยจิ่งหานไอสองสามครั้งจนเกือบจะกระอักเลือดออกมาอีก

หญิงผู้นี้เต็มไปด้วยคำลวงที่ติดตัวมาหรืออย่างไรนะ?

กล่าวได้อย่างหน้าตาเฉยไม่แดงไม่ติดขัดอันใดเลย แล้วยังมีเหตุมีผลราวกับว่าควรจะเป็นเช่นนั้น

นางไปเอาความคิดแผลงๆมากมายเช่นนี้มาจากที่ใดกัน?

รองหัวหน้าเผ่าซือคงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง กับเล่ห์เหลี่ยมเพทุบายของกู้ชูหน่วนนั้นเขาได้สัมผัสมาหลายครั้งหลายคราแล้ว

หากไม่ใช่ใช้เวทมนตร์ภคาถาเมื่อครู่เขาก็คงตายอย่างอนาถด้วยน้ำมือของมังกรวารีไปแล้ว

แม้ว่าจะโชคดีหนีออกมาได้แต่อาการบาดเจ็บทั้งร่างของเขา หากไม่ใช้เวลานานสามหรือห้าปี เกรงว่าจะเป็นการยากที่เขาจะฟื้นตัวได้เหมือนเก่า

ทั้งหมดนี้ต้องโทษเจ้าสารเลวกู้ชูหน่วนนั่นที่ยัดไข่มุกมังกรปลอมไว้ในตัวเขา

กู้ชูหน่วนรู้สึกว่ารัศมีการสังหารของเขาเข้มขึ้นจึงรีบกางมือออกแล้วกล่าวว่า "ไข่มุกมังกรไม่ได้อยู่ในตัวข้าจริงๆหากว่าเจ้าไม่เชื่อเจ้าสามารถค้นตัวของข้าได้ วงแหวนอวกาศของข้าก็ให้เจ้าดูได้ว่ามันไม่มีจริงๆ"

“แล้วงูตัวนั้นหล่ะ?”

“เจ้างูตะกละตะกลามตัวนั้นไปหาอาหารมื้อใหญ่กินแล้ว รอให้มันกลับมาข้าจะรีบให้มันมอบไข่มุกมังกรให้เจ้าในทันทีโดยไม่กล้ายั่วให้เจ้าโมโหและทำให้เจ้าขุ่นเคืองอีก”

รองหัวหน้าเผ่าซือคงหัวเราะเยาะอย่างต่อเนื่อง “เจ้าเด็กโสโครกเจ้าคิดว่าข้าเป็นเด็กอายุสามขวบให้เจ้าหลอกตามอำเภอใจได้หรือ?”

รองหัวหน้าเผ่าซือคงคิดที่จะลงมือสังหารพวกเขาโดยตรงแล้วค่อยๆค้นหาไข่มุกมังกร

คิดไม่ถึงว่าถ้ำน้ำแข็งเริ่มถล่มลงมาโดยที่แม้แต่พื้นดินก็สั่นสะเทือนมากมายจนไม่สามารถยืนให้มั่นได้ราวกับแผ่นดินไหวขนาดสิบริกเตอร์

“ตูม......”