กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 62

เพราะคำพูดของหม่ากงกง น้ำผึ้งในมือของกู้ชูหน่วนจึงตกลงไปในแท่นฝนหมึกอย่างไม่ทันระวัง

นางบ่นพึมพำ “น่าเสียดายน้ำผึ้งดีๆ ชะมัดเลย”

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน กู้ชูหน่วนเรอออกมาอย่างพอใจและชื่นชมว่า “ท่านกงกง พ่อครัวผู้นี้มีฝีมือดีมาก ข้ากินแล้วติดใจจริงๆ รบกวนท่านขอให้เขาทำให้อีกชุดจะได้หรือไม่ ข้าจะเอาไปให้สาวใช้ของข้ากินทีหลัง”

“เอ่อ...”

หม่ากงกงไร้ปฏิกิริยาตอบสนอง

เซี่ยวอวี่เซวียนตีพัดเข้ากับฝ่ามือและเอ่ยอย่างโมโหว่า “แม่สาวอัปลักษณ์ ธูปจะหมดดอกอยู่แล้ว เจ้ายังจะทำอะไรเหลวไหลอยู่อีก”

“รู้แล้วน่า เร่งอะไรนักหนา”

กู้ชูหน่วนโบกมือ จากนั้นคนรับใช้จึงรีบมายกถ้วยอาหารที่เหลือลงไปทันที

ณ ที่แห่งนั้น นอกจากซั่งกวนฉู่กับอี้เฉินเฟย คนอื่นๆ ไม่มีใครเชื่อเลยว่ากู้ชูหน่วนจะชนะ นั่นเพราะธูปกำลังจะไหม้จนหมดก้าน ผู้มีความสามารถคนอื่นๆ ทยอยวาดภาพกันจนเสร็จหมดแล้ว เหลือแค่รอกู้ชูหน่วน

กู้ชูหน่วนหยิบพู่กันขึ้นมาอย่างเชื่องช้า นางมองกระดาษซ้ำไปซ้ำมาราวกับกำลังลังเลว่าจะจรดพู่กันตรงไหนดี จากนั้นจึงมองเซี่ยวอวี่เซวียนและพรรคพวกที่กำลังร้อนรนจนหัวหมุน

มีเสียงหัวเราะเยาะเย้ยดังขึ้นรอบๆ ราวกับว่าทุกคนกำลังหัวเราะเยาะกู้ชูหน่วน

เนิ่นนานกว่ากู้ชูหน่วนจะยกปากกาขึ้นมาจรดลงบนกระดาษวาดดอกไม้ดอกหนึ่ง เป็นดอกโบตั๋นที่กำลังบานสะพรั่ง

โบตั๋นดอกนี้เป็นเพียงดอกไม้ธรรมดาที่ไม่มีอะไรพิเศษ เพียงแต่ดูดีกว่าตัวหมากสีดำที่วาดในสำนักศึกษาวันนั้นเป็นไหนๆ

“แปลกมาก ผ่านไปแค่คืนเดียว ฝีมือในการวาดภาพของกู้ชูหน่วนดีขึ้นขนาดนี้เชียวรึ นึกไม่ถึงว่านางจะวาดดอกโบตั๋นหลากสีได้จริงๆ”

“ไม่ว่าฝีมือจะพัฒนาขนาดไหน แต่ดอกไม้ธรรมดาอย่างนั้น เจ้าคิดหรือว่าวาดไปจะมีประโยชน์ ในที่นี้สุ่มหยิบภาพไหนขึ้นมาก็ดีกว่าของนางทั้งนั้น”

ทุกคนส่ายหน้าและทอดถอนใจ

เจ๋ออ๋องนึกลำพองใจและตระหนักได้ว่านางเอาชนะไม่ได้แน่แล้ว

ปรมาจารย์หมากรุกและผู้มีความสามารถจากรัฐจ้าวอดยิ้มไม่ได้ ในการชุมนุมแข่งขันวิชาการรอบการแข่งขันวาดภาพเช่นนี้ นางวาดได้เพียงดอกโบตั๋นธรรมดาเท่านั้น พวกเขาไม่รู้จะว่าอย่างไรกับนางจริงๆ

แววตาที่เยียบเย็นของเยี่ยเฟิงมีความฉงนเล็กน้อย