กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 678

กู้ชูหน่วนผลักเขาออกไปหลายครั้ง แต่สักพักเขาก็ลุกขึ้นมาอีกเหมือนงูไม่มีกระดูก นางเหนื่อยมากจนเหงื่อตก

"เจ้าเดินไม่ไหวหรือ？"กู้ชูหน่วนกล่าวอย่างทนไม่ไหว

จอมมารรู้สึกน้อยใจและกล่าวว่า "ข้าถูกปิดตาและมองไม่เห็นทาง หากล้มลงไปจะทำอย่างไร？อีกอย่างข้าก็เสียเลือดไปมาก ร่างกายไร้เรี่ยวแรง พี่หญิง ท่านบอกว่าจะปกป้องข้าไม่ใช่หรือ？หรือว่าท่านโกหกข้ามาโดยตลอด"

ช่างเป็นการแสดงออกที่ไม่ได้รับความเป็นธรรมเสียจริง

สาวกในเผ่าจะช่วยประคองเขา แต่เขาก็ไม่ยอมให้ใครช่วย？

นางไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

"ข้าช่วยดึงเจ้า อย่าพิงมาอีกก็พอ หนักแทบแย่"

"ตกลง"

กู้ชูหน่วนยังไม่ทันได้ยื่นมือไปดึงเขา จอมมารสามารถจับมือของกู้ชูหน่วนได้ในทันที แม้ว่าเขาจะปิดตาอยู่ แต่การเคลื่อนไหวของเขาคล่องแคล่ว ไม่เหมือนกับคนตาบอดที่มองไม่เห็น

กู้ชูหน่วนปล่อยให้เขาจับมือ จากนั้นก็ถามผู้อาวุโสไป๋เฉ่าและคนอื่น ๆ

"ข้างนอกเป็นอย่างไรบ้าง？มีข่าวคราวของผู้อาวุโสสูงบ้างหรือไม่？คนของเราสูญเสียอย่างไรบ้าง？"

"หัวหน้าเผ่าหมายความว่าให้ถอนกำลังคนทั้งหมดกลับมา พวกเราสูญเสียอย่างมาก แต่ก็ได้ไข่มุกมังกรมา ส่วนผู้อาวุโสสูง......ผู้อาวุโสในเผ่าของพวกเราให้คนไปตามหาผู้อาวุโสสูงแล้ว"

"ท่านพี่เฉินเฟยล่ะ เขา.....สบายดีหรือไม่？"

เมื่อกู้ชูหน่วนถามถึงสถานการณ์ของอี้เฉินเฟย แม้แต่นางเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหัวใจของนางเต้นเร็วขึ้น นางตื่นตระหนกจนแทบจะไม่ได้ฟังคำตอบของพวกเขา

ผู้อาวุโสไป๋เฉ่า ผู้อาวุโสเก้าและคนอื่น ๆ เงียบ และไม่ได้ตอบอยู่นาน

"เขา......ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่？"

"ยังมีชีวิตอยู่......"

"ต้องใช้เวลาในการหลอมไข่มุกมังกรนานแค่ไหน？"

"ประมาณ......เจ็ดวัน"

"ผู้อาวุโสไป๋เฉ่า ท่านก็เป็นหมอที่มีชื่อเสียงคนหนึ่ง ท่านบอกข้ามาตามตรงเถิดว่าท่านพี่เฉินเฟยจะอยู่ได้ถึงเจ็ดวันหรือไม่？"

"นี่......เขาป่วยหนัก และข้าก็ไม่กล้ารับรอง"

เขาสามารถอดทนได้จนถึงตอนนี้ก็นับว่าเกินคาดมากแล้ว

ในฐานะหมอ เขาก็แทบไม่อยากจะเชื่อว่าอี้เฉินเฟยจะสามารถอดทน จนมีชีวิตอยู่รอดมาได้จนถึงตอนนี้

ผู้อาวุโสไป๋เฉ่ารู้ดีว่าหากอี้เฉินเฟยไม่ได้พบอาหน่วน เขาคงตายตาไม่หลับตา ดังนั้นเขาจึงอดทนรอให้อาหน่วนกลับมา

เขาไม่อยากจะคิดเลยว่าหลังจากที่เฉินเฟยผู้นี้ได้พบอาหน่วน เขาจะหมดห่วง และจากไปในทันทีหรือไม่

"มีวิธีใดที่จะย่นระยะเวลาในการหลอมไข่มุกมังกรให้สั้นลงหรือไม่？" กู้ชูหน่วนกำหมัดแน่นด้วยความอึดอัดใจ

นางรู้สึกว่าจอมมารสัมผัสได้จริง ๆ

เยี่ยจิ่งหานคนเดียวก็เพียงพอแล้ว ทำไมต้องเป็นอี้เฉินเฟยอีกคน？

ในหัวใจของพี่หญิง คงจะไม่ได้มีอี้เฉินเฟยใช่หรือไม่？

"นี่......เวลาเจ็ดวันก็ถือเร่งรัดมากแล้ว ส่วนจะมีวิธีที่เร็วกว่านี้หรือไม่นั้น คงต้องไปถามผู้อาวุโสสูง ผู้อาวุโสสูงน่าจะรู้ดีกว่า"

กู้ชูหน่วนเร่งความเร็ว และหวังว่าจะกลับไปที่เผ่าหยกโดยเร็วที่สุด

ผู้อาวุโสเก้าเปิดประตูเขตอาคมสุดท้าย และในที่สุดพวกเขาก็มาถึงเผ่าหยก

พวกเขาเดินวกวนมาตลอดทาง กู้ชูหน่วนเองก็รู้สึกเวียนหัว และไม่รู้ว่าเดินผ่านเขตอาคมมามากน้อยแค่ไหนแล้ว