กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 690

ในช่วงเวลาค่ำคืน คนหนึ่งชุดขาวพัดปลิว คนหนึ่งชุดแดงอันเย้ายวน คนหนึ่งอ่อนโยนนุ่มนวลราวกับหยก คนหนึ่งสวยจนเป็นชนวนสามารถทำเมืองล่มสลายได้ พอมองไปแวบแรก ราวกับเป็นทิวทัศน์ทัศนียภาพที่สวยงามเลิศล้ำ

กู้ชูหน่วนหยิบเอาขลุ่ยหยกที่อยู่ในอ้อมแขนออกมา แล้วกวัดแกว่งอยู่ตรงหน้าของอี้เฉินเฟย แสยะยิ้มขึ้นที่มุมปากกล่าวว่า“ยังจำขลุ่ยนี้ได้หรือไม่?”

“จำได้อยู่แล้ว ข้าเป็นคนมอบแก่ท่าน”

“อืม ขลุ่ยหยกนี้และวงแหวนอวกาศเป็นของสำคัญล้ำค่าที่สุดบนตัวของข้า ตอนที่คิดถึงท่าน ข้ามักจะหยิบออกมาเล่น บนตัวของพวกเขามีกลิ่นอายของท่านพี่เฉินเฟย แล้วก็….กลิ่นอายของเรือน”

หางตาของกู้ชูหน่วนมีรอยยิ้มแห่งความสุขปรากฎเฉิดฉายออกมา และลูบสัมผัสขลุ่ยกับวงแหวนอวกาศอยู่เป็นเวลานานไม่ยอมเก็บไว้

“ไม่ว่าข้าจะพบเจอเรื่องที่ยากลำบากมากแค่ไหน เพียงแค่เห็นของสองสิ่งนี้ ข้าก็รู้เลยว่าข้าไม่ได้โดดเดี่ยวตัวคนเดียว ท่านพี่เฉินเฟยอยู่เป็นสหายข้างกายของข้ามาโดยตลอด”

“เด็กโง่ ไม่ว่าตัวของพี่เฉินเฟยจะอยู่ที่แห่งใด ล้วนจะอยู่ข้างกายท่าน ปกป้องท่าน แม้ว่า... แม้ว่าฉันจะเหลือเพียงแสงแห่งวิญญาณก็ตาม”

นัยน์ตาของอี้เฉินเฟยมีความเจ็บปวด

เขาก็อยากที่จะอยู่เคียงข้างนางและปกป้องนางทุกชาติไป

น่าเสียดาย…..

เขาไม่มีโอกาสนั้น

นึกถึงภาระและความกดดันที่นางต้องทนตั้งแต่วัยเด็ก อี้เฉินเฟยก็เจ็บปวดใจสงสารขึ้นมา

หลังจากเขาตาย จะมีคนที่บุกรุดหน้าปกป้องนางอย่างเขาหรือไม่?

น่าจะมีแหละ

อย่างน้อยเยี่ยจิ่งหานกับจอมมารก็รักนางอย่างจริงใจ

“ท่านพี่เฉินเฟย ท่านเคยสัญญากับข้าว่าจะไม่มีทางตาย ท่านไม่สามารถกลับคำได้ และก็ไม่สามารถกล่าวพูดคำไม่ดีเคราะห์ร้ายด้วย”

“ได้….”

“ท่านเล่าเรื่องให้ข้าฟังหน่อยเถิด ข้าอยากฟังท่านเล่าเรื่อง”

“ข้ากลัวว่าเรื่องที่เล่าจะปลุกอารมณ์เกินไป ท่านฟังแล้วจะรู้สึกไม่สบายได้”

“ความงามของพระจันทร์ที่ไร้เดียงสา ราวกับว่าขาดอะไรไปบางอย่าง”

อี้เฉินเฟยหยิบผ้าคลุมไหล่มาคลุมบนตัวของนาง สักพักหนึ่งถึงได้กล่าวขึ้นว่า

“ท่านอยากฟังเรื่องเล่าจริงหรือ?”

“อยากสิ”

“เช่นนั้นตอบคำถามหนึ่งกับพี่เฉินเฟยก่อน ท่านชอบเยี่ยจิ่งหานจริงหรือไม่?”

กู้ชูหน่วนสีหน้าเปลี่ยน

หลังจากที่รู้ว่าพวกเขาเป็นพี่น้องกัน นางไม่อยากพูดถึงที่สุดคือความสัมพันธ์ของนางกับเยี่ยจิ่งหาน

“ท่านพูดเรื่องเหล่านี้ทำไมหรือ?”

“ข้าดูออก เขารักท่านมาก ปั้นปลายชีวิตมีเขาดูแลท่าน พี่เฉินเฟยก็วางใจแล้ว”

“......”

โรคหายแล้ว แต่ทว่าสมองกลับไหม้หรือ?

ไม่มีทางที่พี่เฉินเฟยจะไม่รู้ว่าพวกเขามีความสัมพันธ์เป็นพี่น้องกัน

“เด็กโง่ พี่เฉินเฟยจะพูดตามตรงเลยนะ ท่านกับเยี่ยจิ่งหานไม่ใช่พี่น้องกัน”

ซือ…..

กู้ชูหน่วนชะงักงัน แม้แต่ลมหายใจยังเร็วถี่ขึ้น