“ได้ ข้าจะรีบกลับไปปลูกดอกพุดซ้อน ท่านพี่หญิงรอข้านะ”
“ได้”
จอมมารสีหน้าระรื่น วิ่งออกไปทางด้านนอก วิ่งไปครึ่งหนึ่งก็กลับมาอีก
“ท่านไม่ได้หลอกข้าใช่หรือไม่”
“อาม่อดีกับข้าอย่างนี้ ข้าจะหลอกเจ้าได้อย่างไรล่ะ”
“เช่นนั้นพวกเราเกี่ยวก้อยกัน”
“ได้”
กู้ชูหน่วนไม่เพียงยื่นมือไปเกี่ยวก้อยกับเขา นางยังประทับนิ้วกันอีกด้วย
จอมมารพึงพอใจอย่างมาก แม้แต่ลมหายใจอย่างเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วด้วย
“ท่านพี่หญิงรอข้านะ มากสุดหนึ่งเดือน หลังจากหนึ่งเดือนข้าจะมาขอรับท่านเข้าเรือนอย่างสง่าผ่าเผย”
“ได้”
“ฟิ้ว….”
เงาสีแดงหายวับไป กู้ชูหน่วนนึกว่าเขาจะไม่กลับมาอีกแล้ว จึงลุกขึ้นจัดการกับชุดตนเอง กำลังจะไป คิดไม่ถึงว่าจอมมารจะกลับมาอีก
“ท่านพี่หญิง ข้าจะออกไปจากเผ่าหยกอย่างไร?”
“เจ้าไปหาท่านผู้อาวุโสสูงสุด ข้าไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะไม่มีวิธีการเพื่อออกจากเผ่าหยก”
”ได้”
“ท่านพี่หญิง ผู้อาวุโสสูงสุดอยู่ที่ไหนหรือ?”
กู้ชูหน่วนตกใจเขาแทบแย่
ชายผู้นี้นึกจะปรากตัวก็ปรากฎตัวเลย อยากจะหายก็หาย ทำตัวลึกลับเสียจริง
“น่าจะอยู่ที่ห้องโถงปรึกษากิจ”
“ได้”
เงาสีแดงหายไปอีกครั้ง กู้ชูหน่วนรออยู่สักพักหนึ่ง ก็ไม่รอรอจนจอมมารกลับมาอีกครั้ง นางนึกว่าเขาคงไม่กลับมาแล้ว
คิดไม่ถึงคือเขากลับมาอีกรอบ
และยังถามคำถามที่โง่งมมาก
“ห้องโถงปรึกษากิจไปทางไหนหรือ?”
“เดินตรงไปตามถนนเส้นนี้ พอเห็นต้นดอกหอมหมื่นลี้แล้วให้เลี้ยวขวา จากนั้นก็จะเจอ”
“ได้เลย”
รออีกสักพักหนึ่ง จอมมารไม่ปรากฎตัวแล้ว กู้ชูหน่วนจึงออกไป
สำหรับจอมมาร นางรู้สึกเป็นทุกข์ละอายใจมาก
หากไม่ใช้วิธีนี้หนีแยกจากเขา เขาก็ไม่มีทางห่างกายนาง
คนที่อยู่ใกล้ชิดนาง ล้วนไม่มีจุดจบที่ดี
นางไม่อยากพัวพันกับจอมมาร ไม่อยากเห็นเขาทุกข์ใจผมหงอกไว วรยุทธ์สูญสิ้น จึงทำได้เพียงหลอกลวงเช่นนี้
ลังเลใจอยู่นาน กู้ชูหน่วนถึงได้ตัดสินใจไปที่ห้องคุมขังเยี่ยจิ่งหานกับเหวินเส่าอี๋
หน้าประตูห้องหิน
พอนางปรากฎตัว ทุกคนล้วนคุกเข่าทำความเคารพ
ฮวาฉี่หลัวไม่รู้ว่าวิ่งมาดึงชุดของนางตั้งแต่เมื่อไหร่ และดวงตาของนางแดงก่ำด้วย
“ท่านพี่หน่วน ในที่สุดท่านก็มาแล้ว ข้ารอท่านนานเหลือเกิน”
“น้องฉี่หลัว”
“ฮือๆ….”
ฮวาฉี่หลัวโผเข้าสู่อ้อมกอดของกู้ชูหน่วน กล่าวทั้งน้ำตาว่า“ท่านพี่หน่วน พวกท่านพี่ไป๋จิ่นกลับมาไม่ได้แล้วใช่หรือไม่?”
กู้ชูหน่วนตบลูบที่แผ่นหลังนางปลอบนางอย่างแผ่วเบา
“พวกไป๋จิ่นไม่ได้ไปจากพวกเรา พวกนางแค่ไปปกป้องพวกเราอย่างเงียบๆอยู่สถานที่อื่นเท่านั้นเอง”
คนเผ่าน้ำแข็งมาร้อยกว่าคน
วันนี้นอกจากฮวาฉี่หลัว ทุกคนล้วนพลีชีพหมด
กู้ชูหน่วนเข้าใจความรู้สึกของนาง อย่างไรฮวาฉี่หลัวก็เหมือนเป็นคนที่โตมากับไป๋จิ่น
บอกว่าเป็นพี่น้อง ความจริงแล้วคล้ายกับเป็นแม่ลูกกันมากกว่า
“พวกเขาบอกว่า เหล่าท่านพี่เสียสละชีพเพื่อความชอบธรรม และเสียสละตัวเองเพื่อปลดคลายคำสาปไสยศาสตร์ความชั่วร้าย เช่นนั้นตอนนี้ไข่มุกมังกร….หลอมรวมเข้าด้วยกันแล้วหรือยัง…”
ฮวาฉี่หลัวกล่าวถามอย่างระมัดระวัง และยังสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดของกู้ชูหน่วนแฉลบผ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...