กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 718

"ทำลายเขตอาคม ทำลายเขตอาคมไปกี่ชั้นแล้ว？" แม้แต่ผู้อาวุโสหกก็ตกใจเช่นกัน

แม้จะรู้ว่าเขตอาคมที่สองไม่อาจขวางกั้นพวกเขาได้ แต่เขาไม่คิดเลยว่าเขตอาคมที่สองจะถูกทำลายเร็วขนาดนี้

"ชั้นที่สอง"

"แล้วชั้นที่สามล่ะ？"

"ชั้นที่สามยังไม่ถูกทำลาย ผู้อาวุโสสูงบอกว่าไม่สามารถทำได้ แต่ผู้อาวุโสสูงสุดบอกว่าหากยอดฝีมือออกมา พวกเขาเผ่าเพลิงฟ้าอาจจะสามารถทำลายเขตอาคมชั้นที่สามได้"

"เอาล่ะ เจ้าออกไปก่อนเถอะ"

"แล้วท่านไม่ไปหรือ......"

"บอกให้เจ้าไปก็ไปสิ จะพูดอะไรมากมายนัก"

"ขอรับ......"

หลังจากที่คนรับใช้ออกไปแล้ว ผู้อาวุโสหกก็เดินไปหากู้ชูหน่วน และรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย "อาหน่วน เจ้าว่าเป็นไปได้หรือไม่ที่ยอดฝีมือของเผ่าเพลิงฟ้าจะออกมาโจมตีเผ่าหยกของพวกเรา？"

กู้ชูหน่วนส่ายหัวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "บางทีอาจจะเป็นไปได้"

"หากต้องต่อสู้กันจริง ๆ ระหว่างเผ่าหยกกับเผ่าเพลิงฟ้ายังไม่รู้ว่าชัยชนะจะตกอยู่ในมือใคร อีกอย่างก็อยู่ในอาณาเขตของเผ่าหยก แน่นอนว่าเผ่าหยกของเราย่อมได้เปรียบ หากพวกเขากล้ามา ข้าจะไม่ปล่อยให้พวกเขาได้กลับไปแม้แต่คนเดียว"

"ภายนอกฝีมือของเผ่าหยกกับเผ่าเพลิงฟ้าอาจจะพอ ๆ กัน แต่ในความเป็นจริง......หากต้องต่อสู้กัน แน่นอนว่าเผ่าหยกไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเผ่าเพลิงฟ้า"

กู้ชูหน่วนหยุดชะงักและกล่าวต่อว่า "เพื่อที่จะผนึกคำสาปโลหิตของข้า เผ่าหยกต้องสละชีวิตของผู้อาวุโสสูงสุดไปมากมาย และสูญเสียพละกำลังไปไม่น้อย โชคดีที่เผ่าหยกมีสายสนกลในมานับพันปี และแน่นอนว่าที่ขาดไม่ได้คือค่ายกลพิฆาต"

"แน่นอน บรรพบุรุษทิ้งสิ่งต่าง ๆ ไว้มากมาย"

"เผ่าหยกไม่ได้ต่อสู้กับเผ่าเพลิงฟ้าอย่างเป็นทางการมานานแล้ว？ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เจ้ารู้ว่าเผ่าเพลิงฟ้ามียอดฝีมือระดับเจ็ดหรือไม่？"

"หากพวกเขามียอดฝีมือระดับเจ็ด ก็คงจะจัดการกับเผ่าหยกของพวกเราไปนานแล้ว และไม่ต้องรอจนถึงตอนนี้"

"ในตอนแรกข้าก็เป็นยอดฝีมือระดับเจ็ด แต่ข้าก็ไม่ได้ไปโจมตีเผ่าเพลิงฟ้า？"

"ท่านทำให้ข้าสับสน ท่านต้องการจะพูดอะไรกันแน่？"

"เผ่าเพลิงฟ้าน่าจะวางแผนที่จะโจมตีเผ่าหยกมานานแล้ว เพียงแต่พวกเขาหาทางเข้าเผ่าหยกไม่พบ และครั้งนี้ไม่เพียงแต่พวกเขาจะพบทางเข้าเท่านั้น แต่เป็นเพราะพวกเราจับตัวเหวินเส่าอี๋นายน้อยของเผ่าเพลิงฟ้าไว้ ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงมีเหตุผลที่ดีที่จะโจมตีเผ่าหยก"

"ดังนั้นท่านหมายความว่า.....พวกเขาจะโจมตีเผ่าหยกอย่างสุดกำลัง？"

"ใช่ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือพวกเราพบไข่มุกมังกรทั้งเจ็ดเม็ดแล้ว หากพวกเขาไม่ฉวยโอกาสสุดท้ายที่จะล้มล้างเผ่าหยกของเรา หากหลอมรวมไข่มุกมังกรได้แล้ว ไม่ง่ายเลยที่พวกเขาในการทำลายเผ่าหยก？"

"เช่นนั้นจะตะลึงอะไรอยู่ รีบไปหาเหล่าผู้อาวุโสสูงเร็วเข้า"

"ผู้อาวุโสสูงสุดน่าจะเดาเรื่องนี้ได้แล้ว เขาถึงได้ตื่นตระหนกเช่นนี้"

กู้ชูหน่วนมองไปที่เหวินเส่าอี๋ที่ยังคงหมดสติอยู่บนหลังของตัวเอง

เดิมทีพวกเขายังไม่สามารถทำลายเขตอาคมชั้นที่สอง ดังนั้นนางจึงสามารถส่งเหวินเส่าอี้ออกไปได้

แต่ในตอนนี้เขตอาคมชั้นที่สองได้ถูกทำลายแล้ว และเหลือเพียงชั้นที่สามเท่านั้น ไม่ว่าอย่างไรนางก็ไม่สามารถออกไปได้แล้ว

และไม่สามารถส่งเหวินเส่าอี๋ออกไปได้เช่นกัน

นอกเสียจากผู้อาวุโสสูงสุดจะยอมปล่อยเขาไป

แต่หากผู้อาวุโสสูงสุดยอม แล้วเขาจะฆ่าเหวินเส่าอี๋ได้อย่างไร？

นางรู้สึกลำบากใจ

หลังจากที่คิดไปคิดมาแล้ว ก็ไม่รู้จะจัดการกับเหวินเส่าอี๋อย่างไรดี

ผู้อาวุโสหกก็ไม่รู้ว่าจะจัดการอย่างไรเช่นกัน เขาจึงกล่าวว่า "เช่นนั้นเราโยนเขากลับไปที่เหวไร้ที่สิ้นสุดเถอะ"

กู้ชูหน่วนจ้องมองไปที่เขา

โยนกลับไปที่เหวไร้ที่สิ้นสุด？เช่นนั้นจะต่างอะไรกับการฆ่าเขา

"กระดูกสะบักของเขาถูกถอด ไร้วรยุทธ อีกทั้งยังได้รับบาดเจ็บสาหัส แม้ว่าจะพยายามรักษาเขาอย่างเต็มที่ ก็ไม่แน่ว่าจะสามารถรักษาได้ ยิ่งไปกว่านั้น ในตอนนี้เรามีศัตรูอยู่ตรงหน้า จะมีเวลารักษาเขาได้อย่างไร？"

"พาเขาไปที่ห้องของข้าก่อน"

"เจ้าจะบ้าไปแล้วหรือ พาเขาไปที่ห้องของเจ้า？เขาเป็นนายน้อยของเผ่าเพลิงฟ้า เจ้าไม่กลัวว่าผู้อื่นจะรู้หรือ？"

"ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด อีกอย่างในห้องของข้าก็มีห้องลับไม่ใช่หรือ？พาเขาไปในห้องลับก่อน ใครจะไปรู้"

เขาทำได้เพียงเดินไปข้างหน้าพร้อมกับพิจารณาไตร่ตรอง