กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 728

"เช่นนั้นเจ้าอยู่ยับยั้งพวกเขาที่นี่ก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ？เรื่องนี้ไม่ต้องต่อรอง ให้ข้าไป มิเช่นนั้นข้าจะไปบอกไป๋เฉ่าและพวกเขาเดี๋ยวนี้"

"เอาเถอะ เหวินเส่าอี๋อยู่ที่ห้องลับในห้องนอนของข้า กลไกของห้องลับอยู่ในแผนที่แผ่นนี้ ท่านรีบไปรีบกลับ หากเจออันตราย ท่านต้องป้องกันตัวเองก่อน"

"เข้าใจแล้ว รอข่าวดีจากข้า ข้าต้องพาไอ้เจ้านั่นออกมาให้ได้"

ผู้อาวุโสหกบ่นพึมพำและจากไป เขาบ่นพึมพำว่าต่อให้เหวินเส่าอี๋ตายไปก็ไม่สาสมกับความผิดที่กระทำ

กู้ชูหน่วนเข้าใจดี

ผู้อาวุโสหกเป็นคนหนึ่งที่รู้จักบุญคุณคน เขารู้ว่าเหวินเส่าอี๋เคยช่วยชีวิตนางไว้ มิเช่นนั้น เขาคงไม่บอกนางว่าเหวินเส่าอี๋อยู่ที่เหวไร้ที่สิ้นสุด

กู้ชูหน่วนรอแล้วรอเล่าอยู่ในห้องลับ และหลังจากรอมาทั้งวัน ผู้อาวุโสหกก็ยังไม่พาเหวินเส่าอี๋กลับมา

ความวิตกกังวลในใจของนางเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

จากที่นี่ไปยังห้องนอนของนาง ระยะทางไม่ไกลมากนัก ต่อให้วิ่งไปกลับยี่สิบรอบก็เหลือเฟือ แต่ก็ยังไม่มีข่าวคราวของผู้อาวุโสหก

กู้ชูหน่วนทนรอต่อไปไม่ไหวแล้ว นางรู้สึกไม่สบายใจ จึงเดินกะเผลกออกไปจากห้องลับ และต้องการจะไปดูด้วยตัวเอง

นางพักฟื้นมาทั้งวันและกินยาแก้ปวด อาการบาดเจ็บของกู้ชูหน่วนก็ดีขึ้นกว่าก่อนหน้านี้มาก

หลังจากออกมาจากเส้นทางลับ กู้ชูหน่วนก็พบว่านางมาโผล่อยู่กลางหุบเขารกร้างแห่งหนึ่ง

ทางเข้าเส้นทางลับมีเขตอาคม และไม่สามารถมองเห็นได้จากด้านนอก

เนื่องจากเป็นเวลากลางคืน และเป็นช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วง กู้ชูหน่วนเพิ่งจะออกมา แต่ก็อดไม่ได้ที่จะหนาวสั่น

ไกลออกไปมีไฟลุกโชนขึ้นไปบนท้องฟ้า และมีเมฆดำลอยไปมา กู้ชูหน่วนขมวดคิ้ว

นั่นเป็นทิศทางของห้องปรึกษากิจ รวมทั้งบ้านเรือนของผู้คนในเผ่า

เปลวไฟในตอนกลางคืนสว่างไสวราวกับกลางวัน ภายใต้ไฟที่โหมกระหน่ำ กู้ชูหน่วนกำลังสงสัยว่าเผ่าหยกถูกไฟไหม้หรือไม่

ระหว่างที่นางเดินไป นางก็ขมวดคิ้วและกำหมัดแน่นมากขึ้นเรื่อย ๆ

บนพื้นมีซากศพของผู้คนในเผ่าจำนวนมาก และเกลื่อนกลาดอยู่เต็มพื้น แต่ละคนถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยม

สิ่งที่ทำให้นางโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ คือข้างหน้าไม่ไกลออกไป มีคนในเผ่าหยกหลายคนถูกมัดไว้กับเสา และมีกองฟืนแห้งวางอยู่ใต้เสา กองฟืนถูกจุด และไฟก็กำลังจะเผาไหม้

ผู้คนเหล่านั้นกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดแทบขาดใจ

แต่คนของเผ่าเพลิงฟ้าที่รายล้อมอยู่ไม่แยแส และกลับจุดไฟเผาพวกเขาให้ตายทั้งเป็นทีละคน

"บอกมา ทางเข้าเส้นทางลับอยู่ที่ไหน？ตาเฒ่าทั้งหลายของเผ่าหยกอยู่ที่ไหน？"

ท่ามกลางเผ่าเพลิงฟ้า มีหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งถามด้วยน้ำเสียงที่เฉียบขาด

หญิงผู้นั้นสวมหน้ากาก และมองไม่เห็นใบหน้าของนาง ผมของนางสีดำสนิทและเสียงแหบ

แม้ว่าจะอยู่ไกลออกไป แต่ก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่เย็นยะเยือกจากร่างของนาง

กลิ่นอายนั้น ทำให้รู้สึกไม่ค่อยดีนัก

กู้ชูหน่วนหมอบอยู่บนเนินเขาและมองไปที่นาง

พร้อมกับความสงสัยที่เกิดขึ้นในใจ

นาง.....หรือว่านางจะเป็นเงา？

ดูจากนัยน์ตาที่เยือกเย็นและไร้ความรู้สึกของนางแล้ว กู้ชูหน่วนก็แน่ใจว่านางเป็นเงา ยอดฝีมือขั้นสูงระดับที่หก

มีเพียงยอดฝีมือขั้นสูงระดับหกขึ้นไปเท่านั้น ที่สามารถทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวจากส่วนลึกของจิตวิญญาณ

กู้ชูหน่วนไม่กลัวนาง แต่ก็ต้องยอมรับว่านางน่าเกรงขามมาก

กู้ชูหน่วนยากที่จะจินตนาการจริง ๆ ว่าผู้ชายที่ดีอย่างเยี่ยจิ่งหาน ทำไมถึงมีแม่ที่โหดเหี้ยมอำมหิตเช่นนี้

"ถุย อย่าว่าแต่ข้าไม่รู้เลย ต่อให้ข้ารู้ ข้าก็ไม่มีทางบอกเจ้า เจ้าล้มเลิกความตั้งใจเสียเถอะ จะเผาก็เผา อ้า......"

ทันทีที่คำพูดของคนผู้นั้นจบลง นางก็ซัดฝ่ามือใส่เขาจนขาทั้งสองข้างขาด และเลือดไหลนองเป็นแม่น้ำ

"ข้าจะถามเจ้าอีกครั้ง ทางเข้าเส้นทางลับอยู่ที่ไหน แล้วตาเฒ่าทั้งหลายของเผ่าหยกอยู่ที่ไหน？"

"ไม่ว่าเจ้าจะบีบบังคับอย่างไร ข้าก็ไม่มีทางบอกเจ้า"