กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 762

"เส่าอี๋ รีบไป......"

เหล่าผู้อาวุโสสูงสุดตะโกน เลือดพุ่งกระฉูด กระเซ็นไปทั่วถ้ำหิน และใบหน้าของเหวินเส่าอี๋

เหล่าผู้อาวุโสที่อยู่ข้าง ๆ รีบดึงเหวินเส่าอี๋อย่างรวดเร็ว "หัวหน้าเผ่า พวกเรารีบไปกันเถอะ หัวหน้าเผ่าอาวุโสและผู้อาวุโสสูงสุดใช้ชีวิตถ่วงเวลาไว้เพื่อช่วยพวกเรา"

"ปล่อย ท่านพ่อของข้ายังอยู่ด้านนอก เขายังอยู่ด้านนอก"

เหวินเส่าอี๋ยังคงคุ้ยเขี่ยประตูหิน จนนิ้วมือทั้งสิบเขียวคล้ำและเลือดไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว

เขาเหลือท่านพ่อเพียงคนเดียวแล้ว......

เหลือท่านพ่อเพียงคนเดียว......

หากไม่มีท่านพ่อแล้ว ในโลกนี้ เขาก็ไม่มีญาติแม้แต่คนเดียว

"ขวับ ๆ ๆ ......"

เหล่าผู้อาวุโสสูงสุดทั้งหลายถูกฟันจนตายทีละคน น่าหลานหลิงลั่วและกู้ชูหน่วนเข้าไปในถ้ำ พวกเขามองดูเหตุการณ์ที่โหดร้ายทารุณด้วยสายตาที่เย็นชาและไม่ได้ห้าม

มุมปากของน่าหลานหลิงลั่วเผยให้เห็นรอยยิ้มที่ชั่วร้ายและภาคภูมิใจ

เมื่อเหวินเฉิงเทียนเห็นกู้ชูหน่วน เขาก็พยายามใช้พละกำลังที่เหลืออยู่ทำให้กู้ชูหน่วนตายไปพร้อมกันกับเขา

"ไอ้สุนัขชั่วเผ่าหยก เจ้าทำลายวรยุทธของบุตรชายข้า ถอดกระดูกสะบักของบุตรชายข้า และทรมานบุตรชายของข้าอย่างแสนสาหัส วันนี้ข้าจะมอบความตายให้เจ้า และลากเจ้าไปลงนรกด้วยกัน"

"หัวหน้าเผ่าเพลิงฟ้า?ว่ากันว่าเป็นยอดฝีมือระดับเจ็ด?แม้ว่าท่านจะเป็นบิดาผู้ให้กำเนิดของเหวินเส่าอี่ แต่วันนี้ข้าจะกำจัดท่านเท่าเผ่าหยก เพื่อที่เผ่าหยกจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้อีกต่อไป"

สีหน้าของกู้ชูหน่วนเย็นชา และสั่งไม่ให้ลูกน้องเข้ามาแทรกแซง นางต้องการจะกำจัดเหวินเฉิงเทียนด้วยตัวเอง

นางไม่อาจตายก่อนได้ นางทิ้งระเบิดเวลาลูกใหญ่เช่นนี้ไว้เพื่อข่มขู่เผ่าเพลิงฟ้า

เหวินเส่าอี๋เดินผ่านถ้ำหินไปได้ และไม่สามารถเห็นกู้ชูหน่วนและเหวินเฉิงเทียนได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขาต่อสู้กันอย่างไร เนื่องจากมีผู้คนเข้าออกเป็นจำนวนมาก มีบางคนขวางอยู่ที่ทางเข้าถ้ำ และเหล่าผู้อาวุโสก็ยังคงลากเขา

เขาถูกลากออกไป

ก่อนที่จะจากไป ในที่สุดเขาก็ได้เห็นเหตุการณ์ที่อยู่นอกถ้ำ

กู้ชูหน่วนใช้ดาบอ่อนแทงเข้าไปที่หัวใจของเหวินเฉิงเทียน

ดาบแทงทะลุหัวใจ

เลือดไหลหยดเปื้อนพื้นและใบหน้าของเขา

ท่านพ่อของเขากำลังเผชิญหน้ากับเขา และเขาเห็นร่องรอยการปลอบโยนครั้งสุดท้ายในแววตาของท่านพ่อ

นั่นเป็นตอนที่เขาถูกเหล่าผู้อาวุโสลากออกไป ท่านพ่อของเขามองเขาอย่างปลอบโยน

ในเวลาเดียวเขาก็ยังเห็นถ้อยคำจากริมฝีปากของท่านพ่ออย่างคลุมเครือว่า "มีชีวิตอยู่ต่อไปให้ดี ๆ"

"ท่านพ่อ...อ้า...ปล่อยข้า ปล่อยข้า...กู้ชูหน่วน เจ้าฆ่าท่านพ่อของข้าได้อย่างไร เจ้าฆ่าท่านพ่อของข้าได้อย่างไร... .ปล่อยข้า......"

"นายน้อย ไม่มีเวลาแล้ว พวกเรารีบไปกันเถอะ หากประตูหินนี้พังทลาย หัวหน้าเผ่าอาวุโสและผู้อาวุโสสูงสุดทั้งหลายก็จะสละชีวิตไปอย่างเปล่าประโยชน์"

"ท่านพ่อ......"

หางตาของเหวินเส่าอี๋กำลังจะแยกออก เขากัดริมฝีปากแน่น กัดจนริมฝีปากมีรอยเลือดและกำหมัดแน่น

เหล่าผู้อาวุโสทั้งหลายกลัวว่าหากเขาทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาจะบุ่มบ่ามออกไปสู้กับพวกเขาอย่างสุดกำลัง จึงทำได้เพียงฉวยโอกาสจากความโกลาหลตีเหวินเส่าอี๋จนสลบ จากนั้นก็แบกเหวินเส่าอี๋ และรีบออกจากถ้ำอย่างรวดเร็ว

"ทุบประตูหินให้เปิดออก อย่าให้เหลือรอดแม้แต่คนเดียว" น่าหลานหลิงลั่วสั่งอย่างเย็นชา

ดาบของกู้ชูหน่วนยังคงแทงอยู่ที่หัวใจของเหวินเฉิงเทียน

นางกัดฟันและกล่าวว่า "ข้าไม่ได้อยากฆ่าท่าน แต่หากท่านยังอยู่ จิตใจของข้าก็ยากที่จะสงบลงได้ ข้าจึงต้องฆ่าท่าน"

กู้ชูหน่วนใช้ดาบอ่อนแทงทะลุหัวใจของเขา นางดึงดาบอ่อนออกมาอย่างโหดเหี้ยม และทิ้งรอยเลือดไว้

ตั้งแต่วินาทีที่นางฆ่าเหวินเฉิงเทียน

นางก็รู้แล้วว่านางกับเหวินเส่าอี๋กลายเป็นคนแปลกหน้าอย่างสิ้นเชิง และไม่มีวันที่จะญาติดีกันได้

พวกเขาเป็นคนแปลกหน้าที่เป็นศัตรูคู่อาฆาต

โกรธแค้นก็โกรธแค้นไปสิ

เขาควรจะโกรธแค้นนาง

เหวินเฉิงเทียนกระอักเลือดออกมาเต็มปาก

นัยน์ตาอันไร้เรี่ยวแรงมองเข้าไปในส่วนลึกของประตูหิน

ดูเหมือนว่าลึกเข้าไปในประตูหินจะมีสิ่งที่เขาเป็นกังวลมากที่สุด

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์