กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 836

กู้ชูหน่วนวิ่งรวดเร็วนักแต่ผู้ไล่ล่าตามหลังมารวดเร็วยิ่งกว่า

ทหารไล่ล่าเหล่านั้นไม่รู้ว่าห่างไกลจากพวกเขาอยู่ไกลเพียงใด พลกำลังอันแข็งแกร่งได้บีบบังคับให้เหงื่ออันเย็นของกู้ชูหน่วนแตกออกมา

นางกัดฟันวิ่งต่ออย่างบ้าบิ่นไม่หยุดไม่กล้าหยุดเลยแม้แต่ครู่เดียวและก็ยิ่งไม่กล้าหันไปดูด้านหลัง นางกลัวว่าจะทำให้ความเร็วของตนเองจะล่าช้า

“เซี่ยวอวี่เซวียน เจ้าหนีไม่พ้นแล้ว หากรู้จักยอมจำนนให้จับเอง พวกเราก็ยังสามารถไว้ศพนี้ของเจ้าได้”

เสียงอันเยือกเย็นผ่านผืนป่าอันหนาแน่นเข้ามาในหูของกู้ชูหน่วนและคนอื่นๆได้อย่างชัดเจน

กู้ชูหน่วนเหลือบมองไปโดยรอบจากนั้นก็วิ่งไปทางด้านทิศตะวันออกเฉียงใต้อย่างบ้าคลั่ง

นางด้านหนึ่งวิ่งด้านหนึ่งถามว่า "เจ้าไปทำให้ผู้ใดขุ่นเคืองกันแน่ เหตุใดยอดฝีมือระดับห้าถึงได้ตามไล่ล่าสังหารเจ้า?"

"ไม่รู้"

เขาอยู่ที่ดินแดนผืนนี้ไม่น่าจะมีศัตรูถึงจะถูก

นอกเสียจากว่า......

นี่คือฝ่ายที่เหลืออยู่ของเผ่าเพลิงฟ้า

แต่เผ่าเพลิงฟ้าได้หายตัวไปตั้งแต่การต่อสู้ในครั้งนั้นแม้แต่เหวินเส่าอี๋ก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย แม้ว่าเหวินเส่าอี๋จะมายังดินแดนแห่งนี้ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมีลูกน้องเป็นยอดฝีมือระดับห้ามากมายเช่นนี้

“พวกเขากำลังจะตามมาทันแล้ว เจ้าวางข้าลงแล้วรีบหนีไป”

ลมหายใจอันน่ากลัวยิ่งอยู่ก็ยิ่งใกล้เข้ามา

กู้ชูหน่วนกระอักเลือดออกมา

นี่คือการบีบบังคับของผู้แข็งแกร่ง

พวกเขานั้นคนยังมาไม่ถึงโดยที่ตัวคนอยู่ที่ห่างไกลก็สามารถบีบบังคับให้กู้ชูหน่วนได้รับบาดเจ็บสาหัสอาเจียนออกมาเป็นเลือด

หากว่ายังการบีบบังคับยังเพิ่มต่อไปเกรงว่าชีวิตอันน้อยของนางจะจบลงแล้วจริงๆ

“ไม่ไป ตายก็ไม่ไป”

แล้วก็ควบม้าไปอีกหลายลี้ประตูโครงกระดูกก็ได้ปรากฏขึ้นตรงหน้า

ในประตูโครงกระดูกมีพลังอิ๋นอันรุนแรงซึ่งกระจายลมหายใจของความตายออกมา

กู้ชูหน่วนไม่ได้คิดเลยก็พุ่งเข้าไปเลยโดยตรง

เซี่ยวอวี่เซวียนสูดหายใจเข้าลึก “ด้านในเป็นซากปรักหักพังโบราณซึ่งอันตรายยิ่งนัก เข้าไปไม่......เข้าไปไม่ได้”

“ไม่เข้าไปรอให้พวกเขาถลกหนังหรือ? ที่ที่ยิ่งอันตรายก็ยิ่งปลอดภัย”

ชู่ว์......

เพิ่งก้าวเข้าไปลมแรงก็ได้พัดโชยมากู้ชูหน่วนก็ถูกพัดปลิวไปเลยโดยตรงโดยที่เซี่ยวอวี่เซวียนก็ล้มกระแทกลงบนพื้นอย่างแรง

อิ่นเฟิงถือใบมีดแหลมคม

แค่ถูกพัดผ่านร่างกายของกู้ชูหน่วนและเซี่ยวอวี่เซวียนก็รู้สึกราวกับถูกฟันด้วยมีดนับพันเล่มโดยที่ถูกฟันเป็นแผลเป็นทางๆ

เลือดสีแดงสดค่อยๆไหลลงมาตามเสื้อผ้าของพวกเขา

เมื่อกู้ชูหน่วนเห็นเข้าโดยที่ไม่ต้องคิดก็ขวางไว้ตรงหน้าเซี่ยวอวี่เซวียนเลยโดยตรงและขวางกั้นใบมีดลมของผู้ที่บับคั้นผู้นั้น

ในใจเซี่ยวอวี่เซวียนไม่ประทับนั่นเป็นเท็จ

“เจ้าบ้าไปแล้วหรือ? หลีกไปซะ......”

"ไม่หลีก"

กู้ชูหน่วนเคลื่อนย้ายพละกำลังต้องการใช้กำลังภายในป้องกันใบมีดลมเหล่านั้น

แต่นางไม่คิดเลยว่ากำลังภายในของนางดูเหมือนว่าจะหายไปตั้งแต่ก้าวเข้ามาที่นี่ นางจะเคลื่อนกำลังเช่นไรก็ไม่สามารถทำได้

ความรู้สึกเช่นนี้เป็นเช่นเดียวกับหุบเขาเจียงเจ๋อซานไม่ผิดเพี้ยน

ที่นี่ไม่มีที่หลบลมและกำลังภายในก็ไม่สามารถใช้ได้ กู้ชูหน่วนเพียงแค่กอดเซี่ยวอวี่เซวียนเอาไว้โดยที่ปกป้องเขาให้ปลอดภัยด้วยเนื้อเลือดของตนเอง

มีดหนึ่งเล่ม สองเล่ม สามเล่ม หนึ่งร้อยเล่ม หนึ่งพันเล่ม......

กู้ชูหน่วนกระอักเลือดออกมาแต่ว่าแววตาของนางแน่วแน่ ไม่ว่าจะเจ็บปวดทรมานเพียงใดก็ไม่ได้ยอมแพ้เลย

ใจของเซี่ยวอวี่เซวียนถูกทำให้ประทับใจไปจริงๆแล้ว

ดวงตางดงามคู่นั้นก็แดงขึ้นแล้วเช่นเดียวกัน

“เจ้าเด็กโง่ เจ้าจะตายได้”

"ตายโดยมีบุรุษงดงามอยู่ในอ้อมกอดถึงเป็นภูตผีก็เป็นอิสระนัก"

เสียงกัดฟันของกู้ชูหน่วนดังขึ้นด้วยความเจ็บปวด คิ้วอันสวยงามของก็ขมวดเข้าหากันแน่น

ช่างเจ็บปวดมากมายนัก

หากไม่ใช่เพื่อเซี่ยวอวี่เซวียนผู้ใดจะอยู่ที่นี่รับมีดหล่ะ