กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 859

“นี่คือจวนมู่เจ้าอย่าได้กระทำเรื่อยเปื่อยนะ ไม่เช่นนั้นข้าจะตะโกนให้คนช่วย”

“ช่วย? ผู้ใดจะสามารถช่วยเจ้าได้? เพียงแค่ผู้เฒ่าตระกูลมู่ระดับสามหรือ?” เหวินเส่าอี๋หัวเราะเยาะพร้อมแววตาอันรังเกียจ

กู้ชูหน่วนพิงกำแพงอยู่ได้ยินด้านนอกยังมีเสียงที่ทะเลาะกันอยู่ในใจก็เย็นลงเป็นครึ่ง

ใช่สิ เขาเป็นระดับหก

ส่วนผู้ที่เก่งกาจที่สุดในตระกูลมู่ก็เป็นเพียงแค่ระดับสามเท่านั้น

แม้ว่าตระกูลมู่ทั้งหมดรวมกันก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา หากว่าฝืนปะทะก็รนหาที่ตายเท่านั้นเอง

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้กู้ชูหน่วนก็ทรุดตัวลงบนเตียง ดึงเสื้อผ้าออกแล้วนอนลงราวกับว่าจะถูกฆ่าจะแกงเช่นนั้น

“ข่มขืนก่อนแล้วสังหารหรือว่าจะสังหารก่อนแล้วค่อยข่มขืนก็แล้วแต่เจ้า เช่นไรพวกเราทั้งสองก็ได้กรบไหว้และแต่งงานกันแล้ว หากว่าข้าตายในอ้อมแขนของเจ้าจริงๆผู้อื่นก็คงจะไม่กล้ากล่าวสิ่งใด”

เหวินเส่าอี๋ "......"

ทันใดนั้นเหวินเส่าอี๋ก็เห็นวงแหวนอวกาศในมือของกู้ชูหน่วน และก็ไม่รู้ว่าเขาเคลื่อนไหวอย่างไรถึงได้ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้ากู้ชูหน่วนและปลายจมูกก็เผชิญเข้ากับนาง

กู้ชูหน่วนตกใจรีบดึงเสื้อผ้าขึ้นให้ออกห่างจากเขาบ้าง

"คือว่า......ด้านนอกคนมากมายเกินไป รบกวนพวกเราได้ง่าย ไม่งั้นวันอื่นดีกว่า......"

"ชู่ว์......"

คอเสื้อถูกดึงออก กู้ชูหน่วนทั้งคนถูกเขาดึงขึ้น ไม่รอให้นางตอบสนองได้ก็ได้ถูกเหวินเส่าอี๋จับตัวไว้แล้ว

นางต้องการต่อต้านแต่ว่าร่างกายราวกับถูกตรึงเอาไว้ ไม่ว่านางจะดิ้นรนเพียงใดก็ทำได้เพียงแค่มองดูภาพบินผ่านไปอย่างรวดเร็วตรงหน้านาง

“เหวินเส่าอี๋ มีสิ่งใดก็ค่อยๆกล่าว เจ้าวางข้าลงก่อน”

"ตุ๊บ......"

คอเจ็บปวดกู้ชูหน่วนก็หมดสติไปเลย

เมื่อนางฟื้นขึ้นมาอีกครั้งก็อยู่ในห้องลับห้องหนึ่ง

ไม่ ที่ถูกต้องน่าจะเป็นอยู่ในห้องทรมานห้องหนึ่ง

ที่นี่แสงสว่างมืดสลัว ผนังทั้งหมดเป็นกำแพงหิน โดยมีความเยือกเย็นซึมออก

กำแพงหินเต็มไปด้วยเครื่องมือทรมาน ทั้งหมดมีที่กู้ชูหน่วนเรียกได้และที่ไม่สามารถเรียกได้อยู่ด้านในทั้งสิ้น เครื่องมือทรมานจำนวนมากยังมีคราบเลือดอยู่และก็ไม่รู้ว่ามีคนจำนวนเท่าใดเคยถูกทรมานอยู่ที่นี่

มองไปเบื้องหน้า ด้านหน้ายังมีหัวกะโหลกหลายกะโหลกอยู่ด้วย

ส่วนเหวินเส่าอี๋นั้นยืนอยู่ด้านข้างหัวกะโหลกพร้อมกับมองลงมาที่นางอย่างเย็นชา

“ดูไม่ออกว่าเจ้าจะสง่างามแล้วยังมีความชอบด้านนี้ด้วย เสี่ยวหูเตี๋ย ข้า......”

“แหวนมาจากที่ใดกัน?”

“อะไรนะ......” กู้ชูหน่วนไม่ทันตอบสนองกลับ

“แหวนอวกาศได้มาจากที่ใด?”

“เจ้าบอกว่าแหวนในมือของข้าหรือ ได้มาจากการประมูล หากว่าเจ้าต้องการจ้าจะไปยังหอประมูลแล้วประมูลหลายๆวงที่ดีกว่ามามอบให้เจ้า”

เหวินเส่าอี๋สะบัดมือ กระแสลมได้พุ่งไปยังวงแหวนบนมือของกู้ชูหน่วน

แม้ว่าจะดูเหมือนสะบัดมือธรรมดาแต่ว่ามีกำลังภายในทอันแข็งแกร่งของเขาอยู่ด้วย

แหวนทั่งวๆไปนั้นคงจะบินไปอยู่ในมือของเหวินเส่าอี๋ตั้งนานแล้ว

เช่นไรวงแหวนอวกาศบนมือของกู้ชูหน่วนกลับไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย ยังอยู่ในมือของนางดังเล่นเดิมราวกับว่าไม่เคยแปรเปลี่ยน และเสมือนว่าจะผูกมัดอย่างแน่นหนาเอาไว้กับเจ้าของของมัน

เมื่อเห็นเช่นนี้ลมหายใจของเหวินเส่าอี๋เย็นลงเล็กน้อย แล้วก็ได้เพิ่มกำลังภายในขึ้นอีก

แหวนก็ยังคงไม่ขยับเขยื้อน

เหวินเส่าอี๋พยายามหลายครั้งติดต่อกันแต่ก็ไม่เป็นผล