กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 867

นางไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ บวกกับสำนักศึกษาต้องการจัดงานงานชุมนุมมอบรางวัล มันคือรางวัลสำหรับผู้ที่ทำสัญญาข้อตกลงอสุรกายที่หุบเขาอสุรกายได้มากที่สุดและได้รับของล้ำค่ามากที่สุด นางเลยจะต้องไปร่วมงานด้วย เพื่อดูว่าจะได้รับประโยชน์อะไรหรือไม่

งานชุมนุมมอบรางวัลจัดขึ้นบนลานกิจกรรมด้านนอกของสำนักศึกษาอี้เหอ ดังนั้นงานชุมนุมมอบรางวัลนี้เลยจะครึกครื้นกว่าปีที่ผ่านๆมา

เพราะแต่ละสำนักใหญ่ และราชนิกุลตระกูลสูงศักดิ์ล้วนมาร่วมงานได้

การปรากฏตัวของกู้ชูหน่วนยิ่งก่อความวุ่นวายโกลาหล ทุกคนได้ทยอยล้อมรอบ เปลี่ยนจากการดูถูกหยามเหยียดในอดีต มาเป็นท่าทางที่ยินดีปรีดา พร้อมกับพยายามทำให้กู้ชูหน่วนพึงพอใจ

กู้ชูหน่วนกวาดสายตามอง ไม่เห็นเซี่ยวอวี่เซวียนเลย

นางเห็นเพียงหนิงเทียนโย่วกับหลินซือหย่วน

พวกเขากำลังยืนต่อแถว ไม่ได้มาร่วมวงครึกครื้น เห็นว่านางมา เพียงแค่พยักหน้าและยิ้มให้นางเพียงเล็กน้อย

ไป๋หลี่จวนพาสหายจ้องมองไปที่กู้ชูหน่วนอย่างไร้มารยาท จากนั้นกล่าวขึ้นว่า“เพียงแค่เข้าใจการควบคุมสัตว์ร้ายบางอย่างก็เย่อหยิ่งจองหองเช่นนี้ ต่อให้เจ้าเก่งอย่างไร เช่นนั้นแล้วสามารถสู้ตระกูลไป๋หลี่ของข้าได้หรือไม่?”

“อ้อ…..ในเมื่อตระกูลไป๋หลี่ของเจ้าเก่งขนาดนั้น เช่นนั้นไม่กี่วันก่อนหน้าเหตุใดยังได้มาดึงข้าเป็นพวกล่ะ?”

“เจ้า……”

“วันนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อน หากเจ้ายังไม่เคารพข้าอีก หากผู้นำตระกูลไป๋หลี่ของพวกเจ้ารู้เข้า ไม่แน่อาจจะตัดชื่อพวกเจ้าออกจากตระกูลไป๋หลี่?”

ไป๋หลี่จวนหน้าเขียวอึมครึม กล่าวขึ้นด้วยความเดือดดาลว่า“มู่หน่วน เจ้าอย่าจองหองนัก หากพวกข้าตรวจสอบพบว่าการตายของไป๋หลี่หมิงมีส่วนเกี่ยวข้องกับเจ้า ตระกูลไป๋หลี่ของพวกข้าไม่มีทางปล่อยเจ้าไปอย่างแน่นอน”

“แล้วแต่”

ไป๋หลี่จวนออกไปด้วยความโมโห หยางโม่กับหยางมั่นเดินเคียงกันมา แล้วยิ้มทักทายนาง

“แม่นางมู่ ยินดีด้วย ผลงานชั้นยอดของงานชุมนุมมอบรางวัลครั้งนี้จะต้องเป็นท่านอย่างแน่นอน”

“อันนี้ก็ไม่รู้ ตอนนี้คนที่อิงด้านความสัมพันธ์มีมากมาย”กู้ชูหน่วนกล่าวแล้วมองไปทางไป๋หลี่จวน

หยางโม่ยิ้มอย่างอ่อนโยน กล่าวขึ้นว่า“แม่นางมู่พูดตลกแล้ว วันนี้เหล่าผู้นำสี่ตระกูลใหญ่ต้องมา อยากจะใช้ด้านความสัมพันธ์เกรงว่าจะไม่ง่ายหรอกนะ”

“งานชุมนุมมอบรางวัลจะเริ่มแล้ว แม่นางมู่ อีกสักครู่เจอกัน”

วันนี้หยางมั่นแต่งตัวสวยสง่างดงาม ตั้งแต่นางเข้ามา ดวงตาคู่สวยมองกวาดหาเงาของผู้นำตระกูลเหวินโดยรอบ

เห็นหยางโม่ตัดใจไม่ลงที่จะไป เลยอดไม่ได้ที่จะเร่งและดึงจูงหยางโม่ไป

หยางโม่รู้สึกประหลาดใจพิลึกกึกกือ

น้องสาวของเขาไม่เคยเสียมารยาทมาก่อน วันนี้เป็นอะไรไป

ส่วนกู้ชูหน่วนนั้นรู้ดี

หญิงผู้นี้เกรงว่าจะมีความรู้สึกผูกพันกับผู้นำตระกูลเหวินแล้ว

นางผลักและยังเอาใจคนของนาง มาถึงข้างกายของหลินเทียนโย่วกับหลินซือหย่วน ได้ใช้ข้อศอกกระทุ้งพวกเขา

“พวกเจ้าสองคนก็ไม่จงรักภักดีเสียเลย เห็นข้ามาแล้วก็ไม่ต้อนรับ”

“มีคนตั้งมากมายต้อนรับท่าน พวกข้ายังต้องไปครึกครื้นอะไรด้วย คุณชายเซี่ยวล่ะ?เขาไม่ได้มากับเจ้าหรือ?”

กู้ชูหน่วนชะงักยิ้มค้างไปเล็กน้อย

“ช่วงนี้เซี่ยวอวี่เซวียนไม่ได้มาที่สำนักศึกษาหรือ?”

“ไม่นะ เขาบาดเจ็บอยู่ที่หุบเขาอสุรกายหนักขนาดนั้น ข้านึกว่าเขารักษาอาการบาดเจ็บอยู่ที่จวนมู่ของพวกเจ้า วันนี้การชุมนุมมอบรางวัล จนเวลานี้แล้ว เหตุใดเขาถึงยังไม่มา คงไม่ใช่ว่าเกิดอุบัติเหตุอะไรที่ไม่คาดคิดหรอกนะ”

กู้ชูหน่วนลังเลไม่แน่ใจ

ไม่รู้ว่าเซี่ยวอวี่เซวียนเจอเรื่องราวที่วุ่นวายไหม

หรือเพราะสารภาพความในใจกับนางแล้วไม่ได้รับคำตอบ ดังนั้นเลยไม่มาร่วมงานชุมนุมมอบรางวัล

แม้วันนี้ทุกคนจะใช้สายตาที่อิจฉาชื่นชมมองนาง เอาใจประจบประแจงนางไม่ขาดสาย

แต่นางมีความรู้สึกที่เป็นลางสังหรณ์ไม่เป็นมงคล มักรู้สึกว่าจะเกิดเรื่องขึ้น

“กำลังคิดสิ่งใดอยู่ งานชุมนุมมอบรางวัลเริ่มขึ้นแล้ว พวกเรารีบไปกันเถิด คุณชายเซี่ยววรยุทธ์เก่งกาจเยี่ยงนั้น คนปกติทำสิ่งใดเขาไม่ได้หรอก”

“ได้…..”

กู้ชูหน่วนตามพวกเขามาที่ลานกิจกรรม แล้วหาที่นั่งว่าง จากนั้นได้นั่งลง

บังเอิญหรือไม่ ที่นั่งนั่นอยู่ด้านข้างซั่งกวนหมิงหลางด้วย

ด้านข้างหูมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังขึ้นอีกครั้ง

“เห็นหรือยัง มู่หน่วนจงใจนั่งข้างซั่งกวนอวิ๋นหลาง ใจของนางยังโหยหาซั่งกวนอวิ๋นหลางอยู่”

“ไม่โหยหาได้หรือ?ก็ไม่ดูเลยนะว่าซั่งกวนอวิ๋นหลางช่างเป็นชายรูปงามเสียเหลือเกิน”

กู้ชูหน่วนกวาดสายตามองซั่งกวนอวิ๋นหลางที่อยู่ด้านข้าง แทบอยากตบหน้าผากเชียวล่ะ

อะไรนี่