กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 87

กู้ชูหน่วนรู้สึกประหลาดใจ

กู้ชูหลานด่าทอนาง เกี่ยวอะไรกับอี้เฉินเฟย เขาจะตื่นเต้นเช่นนั้นทำไมกัน？

เมื่อเงยหน้าขึ้นไปมองอี้เฉินเฟย นางก็เห็นใบหน้าที่อ่อนโยนและถ่อมตนของอี้เฉินเฟย เปลี่ยนไปราวกับว่าภูตผีที่คลานออกมาจากขุมนรก เขาเปล่งเสียงออกมาจากซอกฟัน "หากยังกล้าด่าทอนางอีก ข้าจะเอาชีวิตของเจ้า"

เสียงของเขาเย็นยะเยือกราวกับน้ำแข็งหมื่นปี เย็นมากจนไม่มีร่องรอยของความอบอุ่น และแม้แต่ร่างกายก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความเยือกเย็น

หากไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง นางก็แทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเป็นคนคนเดียวกัน

ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ล้วนแต่ตกตะลึง

ชายผู้นี้เป็นใคร ทำไมถึงได้มีกลิ่นอายที่แข็งแกร่งมากเช่นนี้？

อู่อี๋เหนียงก็ตกตะลึงเช่นกัน ในขณะที่นางกำลังจะพูด นางก็ถูกอี้เฉินเฟยปัดคางออก ความเจ็บปวดทำให้ให้นางน้ำตาร่วง แต่ก็พูดอะไรไม่ออกสักคำ และทำได้เพียงปล่อยให้คนรับใช้ลากออกไป

ในช่วงเวลาสั้น ๆ ไอสังหารอันเยือกเย็นของอี้เฉินเฟยก็ค่อย ๆ หายไป และถูกแทนที่ด้วยความอ่อนโยน เป็นผู้คงแก่เรียน อ่อนน้อมถ่อมตน ราวกับหยก

เซี่ยวอวี่เซวียนกลืนน้ำลายและยกนิ้วให้ "ช่างเป็นคนที่โหดเหี้ยมเสียจริง"

อี้เฉินเฟยยิ้มอย่างอบอุ่นและกล่าวว่า "พวกนางส่งเสียงดังเอะอะมากเกินไป"

หัวใจของกู้ชูหน่วนรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาอย่างน่าประหลาดใจ

ทุกอย่างที่อี้เฉินเฟยทำเมื่อสักครู่ ล้วนแต่เป็นจิตใต้สำนึกของเขา

โดยที่เขาไม่ได้คิดอะไรเลย

หากนางเดาไม่ผิด เจ้าของร่างเดิมน่าจะมีความสัมพันธ์อันดีกับเขา

ดังนั้น......

หลังจากที่นางครอบครองร่างนี้ นางก็รู้สึกสนิทสนมกับอี้เฉินเฟยมากอย่างน่าประหลาดใจ

อี้เฉินเฟยเดินไปหาอัครเสนาบดีกู้และยืนมองหน้า ในแววตาของเขามีรอยยิ้มเล็ก ๆ แต่เมื่อพูดออกมากลับน่าหวาดกลัว "ท่านอัครเสนาบดีกู้ เงินห้าแสนตำลึงซื้อหนึ่งส่วน ท่านว่าคุ้มค่าหรือไม่？"