"ข้าได้เหล้ามาใหม่และคิดว่ามันไม่เลว ข้าจึงมาเพื่อให้ท่านได้ลองชิมดูเสียหน่อย"
ขณะที่เหวินเส่าอี๋หันกลับมาก็พอรู้ได้ว่ารองหัวหน้าเผ่ามีเรื่องจะพูดกับเขา
แม้ว่ารองหัวหน้าเผ่าจะดื่มเก่ง แต่เขากลับเป็นคนที่จริงจังและเคร่งขรึมเสียมากกว่า อยู่เผ่าเพลิงฟ้ามาก็เนิ่นนานแล้ว เขากลับไม่เคยเห็นรองหัวหน้าเผ่าดื่มเหล้าเพียงลำพังเลยสักครั้ง และไม่เคยนั่งอยู่ในวงเหล้าเลยด้วยซ้ำ
แต่ตัวเขาเอง ทุกคนในเผ่าต่างก็รับรู้ว่าเขาไม่ถนัดเรื่องการดื่มเหล้าเอาเสียเลย
เหวินเส่าอี๋ยิ้มจางๆ "ได้สิ"
ภายในศาลาอันว่างเปล่าที่มีเพียงเหวินเส่าอี๋และรองหัวหน้าเผ่า
พระจันทร์คืนนี้งดงามมากและรสเหล้าก็เคล้าคอเสียเหลือเกิน บนโต๊ะนอกจากเหล้าแล้ว ไม่มีกับแกล้มอย่างอื่นเลยแม้แต่นิดเดียว และไม่ต้องพูดถึงน้ำชาน้ำผลไม้หรือของว่างอื่นๆ เลย
รองหัวหน้าเผ่าได้นำจุกไหเหล้ามาวางไว้กลางโต๊ะ และสูดดมกลิ่นเหล้าอันหอมกรุ่นที่คละคลุ้งออกมา ทำให้ใบหน้าเผยให้เห็นรอยยิ้มแห่งการมึนเมา
"เหล้านี้ได้แย่งชิงมาจากผู้อาวุโสสวี่ ตาเฒ่านั่นเก็บสะสมมาเป็นเวลากว่าห้าสิบปีแล้ว และวันปกติก็ไม่เคยนำออกมาดื่มเลย ส่วนข้า......กลับคิดถึงและโหยหามาอยู่หลายปีแล้ว"
"แย่งชิง?"
เหวินเส่าอี๋มองรองหัวหน้าเผ่าที่กำลังเทเหล้าลงในจอกเล็กๆ สองใบ และทุกการกระทำของเขาก็ทำอย่างระมัดระวัง เพราะเกรงว่าจะหยดลงสู่พื้น
เขาไม่เคยเห็นรองหัวหน้าเผ่าในลักษณะเช่นนี้มาก่อนเลย
เพียงแค่จอกเล็กๆ เช่นนี้ ต่อให้เทให้เต็มก็มีไม่มากเท่าไรนัก อีกทั้งยังไม่สามารถเทให้เต็มปริ่มได้
ทว่าเป็นเช่นนี้ก็ดีแล้ว เพราะเขาเองก็ไม่ชอบดื่มเหล้าเช่นกัน
"ใช่แล้ว เขามีหลานทำให้เขามีความสุข จึงได้หยิบไหเหล้าออกมา และถูกข้าแย่งชิงมา อีกทั้งข้ายังถูกตาเฒ่านั่นวิ่งไล่ตามอยู่นานทีเดียวเชียว"
"หากรองหัวหน้าเผ่าชอบดื่มเหล้า เช่นนั้นข้าจะสั่งให้คนออกไปตามหาเหล้าชั้นดีกลับมามอบให้เจ้า"
รองหัวหน้าเผ่าโบกมือปัดไปมาและยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน "ไม่ต้องหรอก เหล้าชั้นดีล้วนแต่ต้องแลกมาด้วยราคาที่สูงลิบลิ่ว เหล้านี้จะดื่มหรือไม่ดื่มก็ได้ ไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองเงินจำนวนมากเช่นนั้น"
"เพียงแค่เหล้าไม่กี่ไหเท่านั้นเอง หักเงินจากบัญชีของข้า ไม่ต้องหักจากบัญชีของเผ่า ทั้งหมดนี้เพื่อเป็นการให้เกียรติรองหัวหน้าเผ่า"
"ทำเช่นนั้นไม่ได้หรอก คนไม่รู้จะหาว่าข้ารับสินบนอะไรจากท่านเอาได้ อีกอย่าง.......เงินของท่านก็ถือเป็นเงิน เผ่าเพลิงฟ้าของเราต้องการจะกลับไปยังดินแดนเยี่ยอวี่ (ดินแดนราตรีหยาดฝน) เพื่อก่อตั้งสำนักใหญ่ของเผ่าเพลิงฟ้าขึ้นใหม่ และในอนาคตยังจำเป็นต้องใช้เงินอีกจำนวนมาก ตอนนี้ไม่อาจสิ้นเปลืองเงินแม้แต่ตำลึงเดียว"
เมื่อได้ยินถึงสำนักใหญ่ของเผ่าเพลิงฟ้า เหวินเส่าอี๋ก็นิ่งเงียบลงครู่หนึ่ง
จากนั้นในหัวของเขาก็เต็มไปด้วยภาพที่คนของเผ่าเพลิงฟ้าถูกกำจัดทำลายและฆ่าตายอย่างน่าอนาถ และรวมไปถึงภาพการจากไปอย่างน่าสลดใจของท่านพ่อของเขา
เขายกจอกเหล้าขึ้นมาและคิดอยากจะดื่มเหล้าให้หมดจอก แต่กลับถูกรองหัวหน้าเผ่าห้ามปรามไว้
"เหล้าชั้นดีนั้นเหมาะแก่การดื่มเพื่อลิ้มรส ไม่ได้มีไว้เพื่อดื่มสิ้นเปลือง ท่านลองดมกลิ่นความหอมของเหล้าดูก่อน จากนั้นค่อยๆ จิบทีละนิด"
เหวินเส่าอี๋ทำตามที่เขาพูด และยกจอกเหล้าขึ้นมาบริเวณปลายจมูก ทำให้มีอันหอมหวนของเหล้านั้นคละคลุ้งเข้าไปยังจมูก
เขาไม่ถนัดเรื่องเหล้า รู้เพียงแค่มีกลิ่นหอม แต่อย่างน้อยก็ทำให้ใจของเขากระสับกระส่ายน้อยลง
"รองหัวหน้าเผ่าช่างเก่งกาจเหลือเกิน เหล้านี้ดีจริงๆ ด้วย"
เขาค่อยๆ จิบช้าๆ เหล้านั้นมีความหอมและกลมกล่อม แต่ก็มีความแรงมากเช่นกัน
เขาไอกระแอมออกมาสองสามครั้งอย่างอดไม่ได้
เหวินเส่าอี๋ดื่มไม่ได้และต้องการดื่มให้หมดไปเท่านั้น รองหัวหน้าเผ่าได้ห้ามปรามไว้ และบอกให้เขาค่อยๆ ดื่ม
"สิ่งที่ดื่มเข้าไปนั้นล้วนเป็นเงินเป็นทอง ค่อยๆ ดื่มช้าๆ เถอะ"
มุมปากของเหวินเส่าอี๋กระตุกเล็กน้อย
เขารู้มานานแล้วว่ารองหัวหน้าเผ่าเป็นคนตระหนี่ขี้เหนียวมาก และปกติก็เป็นคนมัธยัสถ์ประหยัด เสื้อผ้าหนึ่งชุดสามารถใส่ได้เป็นสิบๆ ปี เมื่อขาดก็ทำการเย็บปะซ่อมแซมวนไปซ้ำๆ โดยไม่รู้ว่าทำการซ่อมแซมไปแล้วกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
คนในเผ่าต่างก็พูดถึงกันอย่างกว้างขวางและบ่อยครั้ง
และเมื่อเห็นภาพในวันนี้ กลับทำลายความรับรู้ความเข้าใจของเขาขึ้นอีกครั้ง
หรืออาจเป็นเพราะรองหัวหน้าเผ่าซือคงที่สำนักใหญ่ของเผ่าเพลิงฟ้าคนนั้นก็เป็นได้
เมื่อได้ยินคำว่ารองหัวหน้าเผ่า เขาก็รู้สึกปฏิเสธขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
และเมื่อนึกย้อนไปถึงสิ่งที่รองหัวหน้าเผ่าปฏิบัติอย่างจริงจังและรอบคอบต่อสำนักย่อยมาโดยตลอด อีกทั้งยังจัดการดูแลเผ่าเพลิงฟ้าเป็นอย่างดี ซึ่งดูเหมือนว่า......ไม่มีอะไรขาดตกบกพร่องเลยสักนิด
"รองหัวหน้าเผ่าคงมีเรื่องอะไรจะพูดกับข้าใช่หรือไม่"
"จะมีเรื่องอะไรได้ ก็แค่มีเหล้าชั้นดีและอยากจะมาแบ่งปันท่านก็เท่านั้น"
"ท่านหัวหน้าเผ่า เหล้านี้เป็นอย่างไรบ้าง?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
ไม่อัพจบเหรอคะ...
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...