กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 952

"เรื่องนี้ข้าจะรู้ได้อย่างไร ข้ารู้เพียงว่าใต้เท้าไป่หนิงได้หายตัวไปอย่างลึกลับ เกรงว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับฝ่าบาทอย่างแน่นอน"

"เป็นไปไม่ได้ ใต้เท้าไป่หนิงเป็นคนที่ฝ่าบาทเชื่อใจมากที่สุด ฝ่าบาทไม่มีทางฆ่าใต้เท้าไป่หนิงเด็ดขาด"

"ฮึฮึ ใครจะไปรู้ หากฝ่าบาทให้ความสำคัญกับใต้เท้าไป่หนิงมากเช่นนั้นจริง เหตุใดตอนนี้ถึงยังไม่ออกราชโองการรับสั่งให้ออกไปค้นหาความจริงเรื่องที่ใต้เท้าไป่หนิงหายตัวไปล่ะ"

"อีกไม่กี่วันก็เป็นงานอภิเษกสมรสของฝ่าบาท ฝ่าบาทจะทรมานพระสวามีและคุณชายที่อยู่ในหอดาบดั่งเช่นชายหนุ่มรูปงามเหล่านั้นหรือไม่ก็ไม่รู้"

"เรื่องที่เราสองคนวิพากษ์วิจารณ์กันวันนี้ก็มากพอแล้ว อย่าได้พูดต่อไปอีกเลย หากถูกคนอื่นได้ยินเข้า เดี๋ยวจะถูกลงโทษประหารเก้าชั่วโคตรเอาเสีย"

"ใช่ๆ เจ้าพูดถูก"

กู้ชูหน่วนได้ยินสิ่งที่พวกเขาทั้งสองพูดทั้งหมด

นางเอนกลับไปนั่งข้างเยี่ยจิ่งหานและเอามือเท้าคางก่อนจะถามออกไป "เจ้าคิดว่า มีความเป็นไปได้หรือไม่ว่าจักรพรรดินีคนนี้จะเป็นตัวจริง"

"การจะปลอมตัวเป็นผู้นำของรัฐๆ หนึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายหรอกนะ"

"หากอีกฝ่ายเป็นผู้มีทักษะขั้นสูงในการปลอมตัว หรือเป็นยอดฝีมือที่มีวรยุทธ์ขั้นสูงล่ะ?"

เยี่ยจิ่งหานนิ่งเงียบไม่พูดอะไร

ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่สงสัยฝ่าบาทในตอนนี้ว่าเป็นคนเดิมหรือไม่

ไม่เช่นนั้นแล้วเหตุใดนิสัยถึงได้เปลี่ยนไปมากถึงเพียงนี้?

ทว่าหากนางเป็นฝ่าบาทตัวปลอม เช่นนั้นแล้วฝ่าบาทตัวจริงอยู่ที่ใดกัน?

และเหตุใดเวลาผ่านไปนานเช่นนี้แล้วกลับไม่มีใครสงสัยนางเลย?

หากนางเป็นฝ่าบาทตัวจริง เหตุใดนางถึงฆ่ามหาราชาจารย์ของตัวเองได้ลง?

บริเวณโดยรอบของหอดาบเต็มไปด้วยยอดฝีมือนับไม่ถ้วน แม้แต่แมลงวันตัวเดียวก็ไม่มีทางบินเข้ามาได้

ทว่าสองคนนี้กลับกล้ามายืนวิพากษ์วิจารณ์อยู่ที่นี่ ไม่รู้ว่าจะพูดว่าพวกเขาช่างโง่เขลาเหลือเกิน หรือว่าจะพวกเขาจะถูกใครสั่งให้มายืนวิพากษ์วิจารณ์อยู่ตรงนี้

ไม่ว่าจะเพราะเหตุผลใด หลังจากที่องครักษ์ทั้งสองคนถูกสับเปลี่ยนไป พวกเขาก็ไม่ได้กลับเข้ามาอีกเลย คาดว่าพวกเขาคงจะได้รับอันตรายอย่างแน่นอน

"หากคิดอยากให้จักรพรรดินียกเลิกการแต่งงานคงเป็นไปได้ยาก ข้าว่าทำเช่นนี้ดีหรือไม่ เจ้าก็ทำเป็นแต่งงานกับนางไปตามแผน เพื่อจะได้ตรวจสอบเบื้องหลังที่แท้จริงของนาง"

"นางเป็นจักรพรรดินีตัวจริงหรือตัวปลอมแล้วเกี่ยวข้องอะไรกับข้าด้วย?"

"เกี่ยวสิ นางอยากแต่งงานกับเหวินเส่าอี๋ไม่ใช่หรือ? เจ้าต้องการกำจัดเหวินเส่าอี๋ไม่ใช่หรือ? นี่ถือเป็นโอกาสที่ดี เหวินเส่าอี๋มีกองกำลังจำนวนมากในดินแดนวิญญาณเยือกแข็งแห่งนี้ เจ้าสามารถใช้โอกาสนี้ช่วยจักรพรรดินีกำจัดกองกำลังของเขา จากนั้นจึงค่อยจัดการเขาในภายหลัง"

เยี่ยจิ่งหานไม่คิดเช่นนั้น ดูออกว่าแผนการนี้ไม่เป็นที่ดึงดูดใจของเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

กู้ชูหน่วนกลอกตาไปมา

นางขยับเข้าหาเยี่ยจิ่งหานและกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ข้าจะบอกความจริงกับเจ้าก็ได้ มีความเป็นไปได้ว่าดวงวิญญาณดวงหนึ่งของภรรยาเจ้าอาจจะอยู่ในมือของเหวินเส่าอี๋"

แน่นอนว่าเมื่อได้ยินเช่นนี้เข้า แววตาของเยี่ยจิ่งหานก็เปล่งประกายแวววาวขึ้นมา

"เจ้าพูดว่าอะไรนะ?"

"เหวินเส่าอี๋เคยลักพาตัวข้าไปครั้งหนึ่ง ข้ามีความรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาว่ามีดวงวิญญาณดวงหนึ่งอยู่ใกล้ๆ แต่พลังของดวงวิญญาณดวงนั้นอ่อนแอเกินไป ข้าไม่แน่ใจว่าใช่อาหน่วนของเจ้าหรือไม่"

"พลังของดวงวิญญาณอ่อนแอเกินไป?"

"ใช่"

เยี่ยจิ่งหานครุ่นคิดในคำพูดของกู้ชูหน่วนอย่างตั้งใจ

เขาไม่รู้ว่าที่นางพูดออกมานั้นเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องโกหก

ทว่าเหวินเส่าอี๋โกรธแค้นที่อาหน่วนกำจัดทำลายเผ่าเพลิงฟ้า เขาออกตามหาดวงวิญญาณของอาหน่วนมาโดยตลอด และต้องการให้อาหน่วนฟื้นคืนชีพขึ้นมาเพื่อจะได้ลงมือฆ่านางด้วยตัวเองอีกครั้ง

จากอำนาจและความสามารถของเหวินเส่าอี๋ในดินแดนวิญญาณเยือกแข็งนี้แล้ว การที่เหวินเส่าอี๋จะหาดวงวิญญาณของอาหน่วนเจอก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

การที่ดวงวิญญาณของอาหน่วนตกไปอยู่ในมือของเหวินเส่าอี๋นั้นจะต้องไม่ส่งผลดีอะไรอย่างแน่นอน

ถูกเขาทำให้พลังอ่อนแอลงหรืออาจจะนำไปวางไว้ในตำแหน่งที่ไกลออกไป เพื่อจะได้ยากต่อการรับรู้

"ข้าจะเชื่อเจ้าได้อย่างไร"

"เจ้าจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่เจ้า อย่างไรเสียข้าก็ไม่แน่ใจว่าดวงวิญญาณดวงนั้นเป็นดวงวิญญาณของอาหน่วนหรือไม่ เพราะดวงวิญญาณนั้นมีพลังที่อ่อนแออย่างมาก"

"ข้าคิดว่าหากไม่รีบตามหาดวงวิญญาณดวงนั้นกลับคืนมา เกรงว่าดวงวิญญาณดวงนั้นคงต้องดับสลายและสูญสิ้นไปอย่างแน่นอน"

"เหวินเส่าอี๋ไม่มีทางปล่อยให้ดวงวิญญาณดวงนั้นต้องดับสลายไปเช่นนั้นอย่างแน่นอน"

"เช่นนั้นก็คิดเสียว่าข้าไม่เคยพูดออกไป อย่างไรเสียนั่นก็เป็นอาหน่วนของเจ้า ไม่ใช่อาหน่วนของข้า"