พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 10

คืนนี้สีชิงชวนไม่มากวนฉันจริงๆ แต่ฉันหลับไม่สนิทเลย ฉันเอาแต่คิดอยู่ตลอดเลยว่าหนีอีโจวไปไหน จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า? ทำไมหลายปีมานี้ถึงไม่ติดต่อฉันมา?

หรือว่าเขาไม่ได้เกิดเรื่องอะไร แต่แค่มีแฟนใหม่และเริ่มต้นมีชีวิตใหม่ ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันก็ไม่ต้องมีอะไรต้องคิดเล็กคิดน้อยแล้ว เพราะฉันก็แต่งงานกับสีชิงชวนแล้ว

ถึงแม้ว่าจะเป็นการแต่งงานแค่ในนาม แต่เมื่อวานมันก็เกิดเรื่องนั้นขึ้นจริงๆ แล้วไม่ใช่เหรอ?

ฝันสลายที่ขาดๆ ตอนๆ ของฉันโดนสายเรียกเข้าของเฉียวอี้โทรเข้ามาทำให้มันแหลกยิ่งกว่าเดิม ทันทีที่ฉันรับมันด้วยความสะลึมสะลือ เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของเธอก็ดังเข้ามา

“เซียวเซิง ที่แท้มันเป็นการหลอกลวง เขาหลอกฉัน ทั้งหมดมันเป็นเรื่องหลอกลวง พวกเกย์พวกนั้นไม่มีหัวใจ พวกเขาไม่มีหัวใจ!”

“เกิดอะไรขึ้น? ร้องไห้ทำไมแต่เช้า” หัวใจฉันเต้นแรงขึ้นเพราะเสียงโวยวายของเธอ ฉันลุกขึ้นนั่งบนเตียง มองเวลาบนผนังก็พบว่ามันเพิ่งจะเจ็ดโมงกว่าๆ

“เธอเป็นอะไรไป?”

“ที่แท้เซิน…” เธอร้องจนฉันต้องยกหูฟังถึงจะฟังได้ชัดว่าเธอกำลังพูดอะไร “เขารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าฉันเป็นผู้หญิง เขาก็เลยหลอกฉันมาตั้งแต่ต้น”

“เขาหลอกอะไรเธอ? เมื่อวานเขาไม่ได้ขอเธอแต่งงานเหรอ?”

“ใช่น่ะสิ เขาขอฉันแต่งงาน เขาต้องการแต่งงานกับฉันเพราะอยากหลอกให้ฉันไปเป็นเมียเกย์”

“หมายความว่าไง? แล้วเธอรู้ได้ไง?”

“เมื่อคืนเขาไปเข้าห้องน้ำแล้ววางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะโดยไม่ได้ล็อกหน้าจอ ฉันก็เลยเห็นแชตที่เขาคุยกับเพื่อนเขา ความจริงคือที่บ้านเขาเร่งให้เขาแต่งงาน พ่อแม่เขาอยากมีหลาน เขาก็เลยเล็งฉัน โชคดีนะที่ฉันเห็นแชตของเขาก่อน ไม่งั้นฉันก็คงโง่ถูกเขาหลอกให้แต่งงาน เธอรู้ไหมว่าการเป็นเมียเกย์มันน่าสงสารขนาดไหน? เกย์พวกนั้นไม่ได้ชอบผู้หญิงเลยสักนิด พวกเขารู้สึกว่าผู้หญิงเป็นศัตรูด้วยซ้ำ ที่แต่งงานกับผู้หญิงก็เพราะเหตุผลเดียว ก็คือสืบทอดวงศ์ตระกูลให้เขา แถมยังใช้มาปิดหูปิดตาคนอีก แต่จุดจบของเมียเกย์มันน่าสงสารมากๆ เลย ถูกหลอกลวงความรู้สึกและวัยเยาว์ สุดท้ายก็จบด้วยความยากลำบาก”

ฉันฟังแล้วรู้สึกกลุ้มใจมากไปกว่าเธออีกจึงถามเธออย่างไม่สบายใจ “เธอนอนกับเขาแล้วเหรอ?”

“ยัง”

“งั้นเธอจะร้องเหมือนจะขาดใจไปทำไม พวกเธอรู้จักกันแค่ไม่ถึงสองวัน คงไม่มีความรู้สึกผูกพันลึกซึ้งกันขนาดนั้นหรอกมั้ง!”

“ไม่ได้ผูกพันลึกซึ้ง แต่ความรู้สึกที่โดนหลอกนี่มันแย่ชะมัด เซียวเซิง ฉันจะบอกอะไรเธอให้ ชาตินี้จะแต่งกับหมูกับหมาที่ไหนก็ได้ แต่อย่าเป็นเมียเกย์นะ มันน่าเวทนามากจริงๆ ฉันจะพูดเรื่องนี้กับเธอทำไมเนี่ย? สีชิงชวนไม่ใช่เกย์สักหน่อย โชคดีแล้วๆ”

ฉันใจคอแห้งเหี่ยว แล้วใครบอกว่าสีชิงชวนไม่ใช่เกย์ล่ะ? ตอนนี้มีเมียเกย์ที่ยิ่งใหญ่เกรียงไกรอยู่ตรงหน้าเธอคนหนึ่งนี่ไง

ฉันเงียบเสียงลงเล็กน้อย “พอแล้ว เธอเลิกร้องได้แล้ว พวกเธอรู้จักกันได้ไม่นาน ไม่คุ้มที่จะต้องมาร้องไห้จนแทบขาดใจแบบนี้ คราวหน้าก็มองคนให้ออกว่าเขาดีหรือไม่ดี บอกแล้วว่าอย่าไปที่แบบนั้น”

“นั่นสิๆ คราวหน้าให้ตายยังไงฉันก็ไม่ไปแล้ว นี่มันสมกับที่เขาว่าโสเภณีไร้ใจเกย์ไร้รักจริงๆ เลยเชียว

เธอพูดซะไม่น่าฟังเลย เฉียวอี้ร้องไห้จนพอแล้ว “เอาล่ะ จนถึงตอนนี้ฉันยังไม่ได้นอนเลยเนี่ย ฉันจะนอนสักตื่น แล้วก็ลืมไอ้ผู้ชายแย่ๆ คนนั้นซะ โชคดีนะที่ฉันยังรู้จักเขาไม่ถึงสองวัน ถ้ามากกว่านั้นแล้วฉันเกิดรู้สึกกับเขาขึ้นมา แบบนั้นถึงจะเรียกว่าเจ็บปวด เพราะงั้นฉันจะบอกเธอ แล้วก็สาวๆ ใกล้ตัวที่อาจจะเจอเรื่องแบบนี้ว่า ต้องถอนตัวออกมาให้เร็วที่สุด ยิ่งเร็วยิ่งดี แล้วก็ห้ามไปคาดหวังเด็ดขาดว่าเกย์จะรักเธอได้ นั่นมันเป็นเรื่องที่ไม่มีทางเกิดขึ้นได้อย่างแน่นอน”

เฉียวอี้พูดจบก็วางสายไปนอน แต่ใจฉันกลับถูกเธอพูดใส่ซะจนรู้สึกหนาวใจ

ฉันไม่ได้มีความคิดที่ว่าอยากทำให้สีชิงชวนตกหลุมรักฉันหรืออะไรทำนองนั้น แต่ฉันไม่กล้ารับประกันจริงๆ ว่าถ้าตัวเองต้องอยู่ด้วยกันกับเขานานวันเข้า ฉันจะเกิดความรู้สึกที่มันไม่ควรคาดหวังและแยกจากกันไม่ได้นี่ขึ้นหรือเปล่า

ตอนที่เม็ดยาไหลจากคอฉันลงไป มันทำให้ฉันรู้สึกโล่งใจไปได้หนึ่งเปลาะ ให้ตายฉันก็ไม่ยอมเป็นเมียเกย์ แล้วก็ไม่ยอมมีลูกให้สีชิงชวนเด็ดขาด

คิดไปคิดมา การแต่งงานของฉันกับสีชิงชวนครั้งนี้ก็ยังอันตรายอยู่ดี ไม่ว่าเขาจะรู้สึกยังไงกับเซียวซือ แต่ยังไงซะเขาก็ไม่มีทางตกหลุมรักฉัน และฉันก็หลีกเลี่ยงการตกหลุมรักเขา

ฉันเดินจากเคาน์เตอร์ร้านขายยามาจนถึงประตูร้านขายยา และในระยะทางสั้นๆ เพียงไม่กี่เมตรนี่เอง ฉันก็ตัดสินใจได้แล้วว่า ฉันจะหย่ากับสีชิงชวน

ใช่แล้ว ณ ตอนนี้ เวลานี้ และเดี๋ยวนี้

ฉันโบกมือเรียกแท็กซี่ไปที่บริษัทของสีชิงชวน สถานการณ์เหมือนเมื่อสองวันก่อนราวกับแกะ เลขาสาวสวยยังคงวุ่นวายกับการขวางทางไม่ให้ฉันเข้าไป หรือว่าวันนี้จะมีการแสดงละครที่ไม่ใช่ละครสำหรับเด็กอะไรนั่นอีกเหรอ?

วันนี้ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับสีชิงชวน ดังนั้นฉันจึงออกแรงผลักเลขาสาวออกแล้วพุ่งตัวเข้าไปทันที

“สีชิงชวน ฉันมีเรื่อง…”

เพิ่งพูดไปได้เพียงครึ่งประโยค มันก็ค้างอยู่ในคอฉันทันที ฉันเห็นอะไรอีกแล้วเนี่ย?

ฉากมันเหมือนครั้งก่อนเป๊ะเลย สีชิงชวนนอนคว่ำอยู่บนโซฟา กางเกงของเขาร่นลงจนสะโพกแข็งแกร่งโผล่พ้นออกมาให้เห็นครึ่งหนึ่ง ป๋ออวี่นั่งหันข้างอยู่ใกล้ๆ เขาและกำลังใช้มือนวดก้นเขาอย่างอ่อนโยน

โอ้แม่เจ้า หรือการทำเรื่องแบบนี้จะต้องทำกันในห้องทำงานเหรอ?