พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 102

พวกเราลงจากเรือตอนฟ้าสาง สีชิงชวนลากตัวฉันในสภาพสะลึมสะลือลงจากเรือ

พวกเราต้องนั่งรถสามชั่วโมงกว่าจึงจะถึงเมืองฮวา ตอนลงจากรถ พระอาทิตย์ก็โผล่พ้นขอบฟ้าแล้ว ฉันแหงนหน้ามองท้องฟ้าโดยใช้มือบังตา

สีชิงชวนย้ายไปนั่งรถคันอื่น “ผมจะเข้าบริษัทสีซื่อกรุ๊ป”

จากนั้นรถก็พาเขาจากไป

ร่างกายของเขาไม่ต้องการการพักผ่อนหรือไร? เมื่อคืนเขาเข้าร่วมงานเลี้ยงทั้งคืน แต่ฉันได้นอนหลังเที่ยงคืน ด้วยเพราะเขาเกิดความเมตตาขึ้นกะทันหัน แต่ฉันยังรู้สึกนอนไม่อิ่ม อยู่ในอาการมึนๆ เบลอๆ

โชเฟอร์ถามฉันว่า “คุณเซียวจะไปไหนครับ?”

ฉันมองดูนาฬิกาข้อมือพบว่าเป็นแปดโมงเช้า เหมาะที่จะไปบริษัทเซียวซื่อกรุ๊ปที่สุด

แต่ว่าจะเอาไงดีน่ะ? กลับไปอาบน้ำแล้วเข้านอนหรือว่าจะไปทำงานดี?

ระหว่างที่ฉันกำลังชั่งใจอยู่ เฉียวอี้ก็โทรมา “เซียวเซิง ป๋ออวี่ส่งแผนธุรกิจให้ฉันแล้ว เธอจะเข้าบริษัทตอนไหน?”

เร็วขนาดนี้เชียว? ป๋ออวี่จะทำงานเร็วเกินไปไหม เขาคือคนเก่งที่ไม่โอ้อวดฝีมือนั่นเอง

หากตอนนี้ฉันจะกลับไปนอนพักผ่อนก็กระไรอยู่ “เธอช่วยฉันหยิบเสื้อในกระเป๋าให้หน่อย ฉันจะไปเปลี่ยนที่บริษัท”

“ยังต้องการอะไรอีก?”

“พวกแปรงสีฟันกับครีม”

“โอเค”

ฉันมาถึงบริษัทเซียวซื่อกรุ๊ปยังไม่ถึงแปดโมงครึ่งเลย เพราะที่นี่เริ่มทำงานตอนเก้าโมง แต่ประธานอย่างฉันดันมาเช้ากว่าใครๆ ยามรักษาความปลอดภัยเห็นแล้วก็ตกตะลึงอ้าปากพะงาบๆ

“เช้าจังเลยนะครับประธานเซียว?”

“ออ อรุณสวัสดิ์” ฉันพยักหน้าให้อีกฝ่าย

เมื่อฉันเดินเข้าไปก็เห็นหร่วนหลิง ฉันพึ่งจะทิ้งก้นนั่งลง เธอก็ชงกาแฟมาให้ฉันแล้ว ทั้งยังควบมาด้วยแซนวิส “ท่านประธานมาเช้าแบบนี้ คงยังไม่กินข้าวเช้าใช่ไหมคะ ตอนนี้มีแค่นี้ค่ะ ครั้งต่อไปดิฉันจะเตรียมให้เยอะกว่านี้นะคะ หากท่านต้องการมากินข้าวเช้าที่นี่ก็โทรสั่งดิฉันได้เลยค่ะ”

เฉียวอี้มาถึงก็เอาสิ่งของที่ฉันต้องการมาให้ ฉันไปล้างหน้าแปรงฟันและเปลี่ยนเสื้อ เฉียวอี้พิงผนังแล้วดื่มกาแฟด้านข้าง “เซียวเซิง ตอนกลางวันพวกเราไปหาซื้อเสื้อกันนะ”

“ทำไม?”

“เธอดูเสื้อเธอแต่ละชุดสิ มันเหมือนเสื้อท่านประธานผู้วางอำนาจบาตรใหญ่ตรงไหน?”

“ทำไมต้องเป็นประธานที่ชอบวางอำนาจบาตรใหญ่ด้วย?”

“เธอเป็นประธานใช่ไหม?”

“ใช่”

“ถ้าประธานไม่เป็นแล้วใครจะเป็นล่ะ?” เสื้อของเธอไม่มีรังสีพิฆาตเลย “เธอดึงเสื้อกันหนาวของฉัน “ตอนเที่ยงฉันจะไปซื้อเป็นเพื่อนเธอ ลำดับแรกต้องเติมเสื้อเข้าตู้เสื้อผ้าในห้องทำงานเธอให้เต็มก่อน เธอจะได้หยิบมาเปลี่ยนตลอดเวลา”

พวกเราเดินออกจากห้องน้ำก็บังเอิญเจอเซียวหลิงหลิงกับเซียวซือพอดี

เมื่อก่อนพวกเธอไม่ได้เข้าทำงานในบริษัทแห่งนี้ แต่ได้ยินมาว่าตอนนี้พวกเธอทำหน้าที่บริหารบริษัทสาขาย่อย คงเป็นความคิดของแม่เลี้ยงอย่างแน่นอน แบบนี้ฉันก็จะดูเป็นคนไร้พรรคไร้พวกไปโดยปริยาย ฉันไม่อยากเป็นปรปักษ์กับพวกเธอ หันมาจับมือกันแล้วบริหารบริษัทที่คุณพ่อสร้างขึ้นให้เจริญก้าวหน้าด้วยกันไม่ดีกว่าเหรอ?

ฉันเป็นฝ่ายทักทายพวกเธอก่อน “พี่ใหญ่ พี่รอง”

เซียวหลิงหลิงทำตาขาวมองบนใส่ฉันตลอด “ไม่ต้อง ไอ้พันธุ์ทาง เธอไม่ใช่ลูกสาวของพ่อฉัน พ่อเธอก็คือคนเสเพลที่มาครั้งก่อนไง เขาขอเงินกับเธอเท่าไหร่เหรอ? เธออย่าหวังเอาเงินของตระกูลเซียวไปให้พ่อสวะของเธอเด็ดขาด”

“เซียวหลิงหลิง” เซียวซือแทรกบท “อย่าพูดเรื่องพวกนี้ในบริษัท”