พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 115

เฉียวอี้ถูกหุ่นยนต์จับตัวไปเป็นเชลยอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว “ฉันเข้าไปลองได้ไหม? ”

“ได้อยู่แล้ว นี่สำหรับคุณ”

เฉียวอี้มองเขาอย่างระมัดระวังทันที “คุณกำลังทำบ้าอะไรอยู่? ”

“อย่าสนใจเลยว่าผมกำลังทำบ้าอะไรอยู่ แต่นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยาก คุณจะพลาดไปง่ายๆ ไม่ได้ หุ่นยนต์ตัวนี้นอกจากผมแล้วที่นี่ก็ไม่มีใครที่มีมันอีกแล้ว”

“ทำไมคุณถึงเอามาให้ฉัน? ”

สีชิงชวนหันกลับมามองฉัน “คุณสะดวกแยกตัวออกไปก่อนไหม? ”

ฉันลังเล ทันใดนั้นเขาก็ขยับเข้ามาใกล้ฉันและพูดเบาๆ ว่า “เป็นอะไรไป กลัวเหรอ? กลัวว่าเพื่อนสนิทของคุณจะหักหลังคุณเหรอ? ”

“อย่ามาเสี้ยมนะ! ”

“มิตรภาพที่ถูกเสี้ยมให้แตกแยกได้ล้วนเป็นมิตรภาพจอมปลอม” เขาหัวเราะเสียงดังอย่างมีความสุขมาก

“เฉียวอี้ พวกเราไปกันเถอะ! ” ฉันตะโกนเรียกเฉียวอี้

แต่เธอไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น เธอตกอยู่ในโลกของตัวเอง และถูกหุ่นยนต์จับไปเป็นเชลยเรียบร้อยแล้ว

แดดแรงมากจนฉันเวียนหัว เฉียวอี้เข้าไปอยู่ข้างในหุ่นยนต์แล้ว และเล่นอย่างสนุกสนานมาก

ตอนบ่ายฉันยังมีเรื่องมากมายที่ต้องทำ แต่แน่นอนว่ามันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะดึงเฉียวอี้ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสนใจออกมาจากหุ่นยนต์

ฉันได้แต่กลับมาที่บริษัทเองคนเดียว เฉียวอี้กลับมาช้ามาก น่าจะประมาณบ่ายสามโมงกว่าๆ

ใบหน้าของเธอแดงก่ำ พอเข้าประตูมาก็ตะโกนใส่ฉันทันที “เซียวเซิง ทำไมเธอถึงได้หนีมาล่ะ? ของเล่นน่าสนุกขนาดนั้น ฉันยังอยากให้เธอลองเล่นอยู่เลย เธอควรจะได้ลองเล่นดูจริงๆ นะ”

ฉันชี้ไปที่นาฬิกาที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ “บ่ายสามโมงกว่าๆ แล้วค่ะคุณพี่ ฉันยังต้องทำงานนะ อย่าลืมสิว่าเธอก็ต้องทำงานเหมือนกัน”

“ไม่ได้ลืมๆ ” เฉียวอี้นั่งลงพลิกดูเอกสารบนโต๊ะ “วันนี้ฉันจะสอนเธออ่านพิมพ์เขียวเอง”

เฉียวอี้สอนอย่างจริงจังมาก แต่ฉันกลับใจลอยเล็กน้อย

เธอเคาะโต๊ะอย่างแรง “เธอกำลังใจลอย”

“ขอโทษ” ฉันใจลอยจริงๆ

“เธอกำลังคิดอะไรอยู่? ”

“เอ่อ” ฉันเกาหัว “เปล่า แค่ไม่มีสมาธิ”

“ฉันจะไปหยิบเครื่องดื่มชูกำลังมาให้เธอดื่ม” เธอวิ่งออกไป ไม่นานก็กลับมาพร้อมกับเครื่องดื่มสีชมพูสองขวดที่อยู่ในมือ เธอยื่นมาให้ฉันขวดหนึ่ง “ดื่มสิ! ”

การดื่มเครื่องดื่มชูกำลังก็ไม่ได้ความว่าฉันจะสามารถรวบรวมสมาธิได้ ฉันบังคับตัวเองให้ตั้งใจฟังบทเรียนที่คุณครูเฉียวสอนฉัน

ในระหว่างที่พัก ฉันก็ชวนเธอไปทานข้าว “คืนนี้ไปกินหอยนางรมย่างกันไหม? ”

อาหารพวกนี้เป็นอาหารที่เฉียวอี้ชอบมากที่สุด เธอคนเดียวสามารถทานเข้าไปได้หลายโล

“ไม่ล่ะ” ไม่นึกเลยว่าเธอจะปฏิเสธฉัน ในการนัดทานข้าวของฉันกับเธอตลอดช่วงชีวิตที่ผ่านมา น้อยครั้งมากที่เฉียวอี้จะปฏิเสธฉัน

“ทำไมล่ะ? ”

“คืนนี้สีชิงชวนนัดฉันไปดู Star Wars ที่หยุดจำหน่ายไปแล้ว”

“ไม่ใช่ว่าเป็นหนังเมื่อหลายปีก่อนหรอกเหรอ? ”

“สีชิงชวนเจ๋งสุดๆ ไปเลย เขาสั่งให้โรงหนังเอาออกมาฉาย เขาซื้อลิขสิทธิ์ในการฉายมา” เฉียวอี้ตื่นเต้นมาก หาได้ยากมากที่เธอจะตื่นเต้นแบบนี้ เพราะหนังเรื่อง Star Wars เรื่องนี้หาดูในอินเทอร์เน็ตไม่ได้

สีชิงชวนร้ายกาจมากจริงๆ ตีงูต้องตีให้แม่น การที่เขาทำแบบนี้ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงคนไหนเขาก็จีบติด

ฉันบอกกับเธอไปตรงๆ ว่า “เธอไปดูหนังกับสีชิงชวน ไม่รู้สึกว่ามันมีตรงไหนที่ไม่เหมาะสมบ้างเหรอ? ”

“มีตรงไหนที่ไม่เหมาะสมงั้นเหรอ? ” เธอพยายามคิด “ถ้าสีชิงชวนกล้าลวนลามฉัน ฉันจะถีบหัวเขาให้กระเด็น”

เอาเถอะ ฉันพยักหน้า “เธอไปเถอะ! ”

“โอ้” เธอตอบรับอย่างร่าเริง “เธออยากไปกับพวกเราไหม มันสนุกมากเลยนะ”

“ไม่ล่ะ” ฉันไม่ค่อยสนใจหนังไซไฟพวกนี้เท่าไร และเธอก็ไม่ได้บีบบังคับฉัน “โอเค”

วันนี้หนีอีโจวยุ่งมากเลยไม่ได้มาที่เซียวกรุ๊ป เขาโทรบอกฉันแล้ว ฉันบอกว่าวันนี้ไม่มีเรื่องสำคัญอะไร คืนนี้เขายังต้องทำโอที ฉันเลยบอกเขาว่าไม่ต้องเป็นห่วงฉัน

ดังนั้นพอเลิกงานฉันจึงได้แต่กลับมาที่ตระกูลสี ตอนที่เดินผ่านสวนดอกไม้สีจิ่นยวนก็เรียกฉันไว้

ฉันหยุดเดิน เขาวิ่งเข้ามาหาฉันพร้อมลูกบาสในอ้อมแขน “เซียวเซิง ทำไมวันนี้กลับมาเร็วจังล่ะ? ”

“แล้วไม่ได้เหรอ? ”