พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 256

ฉันว่าสีชิงชวนเปรียบเสมือนยาพิษ แถมยังเป็นพิษชนิดที่ร้ายแรงกว่ายาเบื่อหนูซะอีก ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ดีๆถึงอยากปลูกฝังสิ่งเหล่านี้ให้กับฉัน ฉันก็รับเข้าหูขวาทะลุออกหูซ้ายน่ะสิ ป๋ออวี่มาส่งเสื้อผ้าให้เขา ในห้องผู้ป่วยของฉันมีห้องอาบน้ำส่วนตัว เขาได้เข้าไปอาบน้ำ ป๋ออวี่ยืนข้างเตียงฉันแล้วพูดคุยกับฉันสองสามคำ

“ผลตรวจของวันนี้ออกมาหรือยังครับ?”

“ใช่ ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก แค่ปอดอักเสบเฉยๆ พักผ่อนไม่กี่วันก็หายแล้วล่ะ”

“คุณได้รับความกดดันเยอะเกินไป จนทำให้เครียดหรือเปล่า?”

ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเครียดไหม แต่โดยรวมยังถือว่าไหวอยู่นะ

“จนถึงตอนนี้ คนของเซียวซื่อกรุ๊ปยังไม่มีใครมาเยี่ยมคุณเลยเหรอ?”

จู่ๆป๋ออวี่ก็ถามเรื่องนี้ขึ้นมา ฉันรู้สึกสับสนเล็กน้อย

“ทำไมพวกเขาถึงต้องมาเยี่ยมฉันด้วย? อีกอย่างพวกเขาคงยังไม่รู้เรื่องที่ฉันเข้าโรงพยาบาลด้วยล่ะมั้ง”

“พวกเขาทราบแล้วครับ” ป๋ออวี่มองฉัน “ผมเป็นคนปล่อยข่าวออกไปเอง”

“ทำไมถึงทำแบบนั้นล่ะ?”

“คุณสีเป็นคนสั่งครับ” ป๋ออวี่ไม่ได้อธิบายอะไร พอฉันได้ยินชื่อของสีชิงชวน ก็ไม่อยากจะซักถามอะไรต่อแล้ว

สีชิงชวนชอบทำอะไรไม่มีเหตุผลอยู่แล้ว ฉันไม่จำเป็นต้องเอามาคิดให้ตัวเองปวดหัวหรอก หลังจากที่สีชิงชวนอาบน้ำเสร็จออกมา ใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนที่ทำมาจากไหมแท้ ฉันรู้สึกว่าเขาชอบสีฟ้าจริงๆ และยังชอบใส่เสื้อเชิ้ตที่ทำจากไหมแท้อีกด้วย ผ้าชนิดนี้จะพลิ้วไหวเมื่อลมพัด ทำให้เขาเหมือนดั่งคนที่เดินออกมาจากในภาพวาดเลย ขอแค่เขาอย่าเอ่ยปากด่าคน ไม่ยิ้มแบบชวนขนลุก เขาก็จะเป็นคนที่น่าหลงใหลที่สุดในโลก เขาใช้ผ้าขนหนูสีขาวเช็ดผม ผมของเขาเริ่มยาวเล็กน้อย เวลาผมเปียกดูฟูมาก เหมือนมันฝรั่งที่มีขนขึ้นเต็มตัว

“เซียวเซิง” เขาเดินมายืนที่ปลายเตียงของฉัน “โทรหาเลขาของคุณ แจ้งให้ผู้บริหารระดับสูงของเซียวซื่อกรุ๊ปมาประชุมที่นี่”

“ทำไมอ่ะ?” ฉันรู้สึกว่างานของฉันไม่ได้ยุ่งมากจนถึงขั้นต้องมาประชุมที่โรงพยาบาล ฉันไม่ใช่เขาสักหน่อย ที่ต้องจัดการเรื่องต่างๆทุกวัน

“คุณไม่ได้ไปที่บริษัทสองวันแล้วนะ”

“ถึงฉันจะไม่ได้ไปสองปี การทำงานของเซียวซื่อกรุ๊ปก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอก”

ฉันพูดความจริง แต่ทำไมเขาถึงได้ทำหน้าบึ้งก็ไม่รู้

“งั้นขอถามหน่อย คุณยังมีตัวตนอะไรอยู่ในเซียวซื่อกรุ๊ปอีก? ตำแหน่งประธานบริษัทของคุณมีหรือไม่มีก็ได้งั้นสินะ?”

“อันที่จริงมันก็เป็นแบบนั้นอยู่แล้ว” ฉันพึมพำ

“การดูแคลนตัวเองไม่ได้ช่วยให้คุณดูแลเซียวซื่อกรุ๊ปได้ดีขึ้นหรอกนะ” เขาโยนผ้าขนหนูที่ใช้เช็ดผมให้กับป๋ออวี่ “เธอไม่ยินดีที่จะโทร งั้นคุณช่วยไปติดต่อสาวห้าวคนนั้นให้หน่อย ให้หล่อนบอกเลขาอีกที”

ตอนแรกฉันยังอยากปลอบโยนเขา เรื่องที่เขาถูกคุณย่าทุบตี แต่สิ่งที่เขาปฏิบัติต่อฉันในตอนนี้มันโหดร้ายมาก ความเห็นอกเห็นใจที่ฉันมีก็หายไปทันที สิ่งที่สีชิงชวนสั่ง แน่นอนว่าป๋ออวี่จะต้องรีบไปปฏิบัติทันที