พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 339

ทัศนคติที่สีชิงชวนมีต่อเซียวซือ คาดว่าไม่ใช่แค่ฉันคนเดียวในตระกูลสีที่คิดว่าสมองเขาพังไปแล้ว

ฉันนอนหลับด้วยจิตใจที่กระสับกระส่ายในตอนกลางคืน และได้ฝันเห็นคุณพ่อที่กำลังนั่งอยู่ในห้องหนังสือ

ฉันเดินผ่านประตูห้องหนังสือไป และเฝ้ามองเขาที่กำลังก้มหัวเพื่อใช้ความคิดผ่านประตูที่เปิดแง้มไว้ ท่าทางเคร่งเครียดแบบนั้นทำให้หัวใจของฉันแทบแตกสลาย

ฉันคิดว่าเขากำลังปวดหัวกับเรื่องเซียวหลิงหลิงและเซียวซือ จากนั้นฉันก็ตื่นขึ้นมาแล้วก็ไม่สามารถนอนหลับได้อีก

เช้าวันที่สองมาถึง ฉันวางแผนจะไปดูเซียวซือสักหน่อย

เธอได้กลับมาที่สถานีตำรวจหลังจากที่ได้ออกโรงพยาบาล ตัวฉันเองก็รอให้สีชิงชวนไปบริษัทก่อน ถึงจะออกไปหาเธอ

เดิมทีฉันคิดว่าการใช้กลยุทธ์ปิดฟ้าข้ามทะเลก็จะทำให้ไม่มีใครรู้ แต่กลับคาดไม่ถึงว่าคนอื่น ๆ กลับไม่ให้ฉันเข้าไป

พวกเขาบอกว่าเซียวซือยังอยู่ในระหว่างการสอบปากคำเลยไม่อนุญาตให้เข้าเยี่ยม ทันใดนั้นฉันก็จำได้ว่าเธอยังไม่ได้เข้าไปอยู่ในคุก เพราะถ้าอยู่ในคุกแล้ว ก็ยังมีสิทธิ์ที่จะเข้าไปเยี่ยมได้”

ทำยังไงดี ? เส้นสายของฉันในเมืองฮวานั้นน้อยมาก ถ้าฉันไปหาเฉียวอี้ก็คงไม่มีปัญหา เพราะเธอรู้จักทุกคนและสามารถจัดการได้ทุกอย่าง

แต่ถ้าฉันบอกเฉียวอี้ว่าฉันอยากไปเยี่ยมเซียวซือ เธอต้องด่าฉันเละแน่ ๆ

หลังจากที่ชั่งน้ำหนักในใจก็โทรหาสีชิงชวนนั้นน่าเชื่อถือที่สุด ด้วยเหตุนี้ฉันก็เลยโทรหาสีชิงชวน เขาน่ากำลังจะประชุมอยู่เพราะบริเวณโดยรอบเงียบเอามาก ๆ

เสียงของเข้าทุ้มต่ำ “เป็นอะไรหรือเปล่า ? ไม่นอนอีกหน่อยเหรอ ?” ความอบอุ่นของเขาเกือบทำให้ฉันน้ำตาไหลออกมา

ฉันพูด “ช่วยให้ฉันเข้าไปเยี่ยมเซียวซือได้ไหม ?”

“ทำไมล่ะ ?” เขาถามฉัน ทำไมเขาถึงมีคำว่าทำไมเยอะขนาดนี้ ?

ฉันพูดเบา ๆ “ก็แค่อยากไปเยี่ยมเธอหน่อย เมื่อวานเธอก็ป่วยจนนอนโรงพยาบาลไม่ใช่เหรอ ?”

“เมื่อวานตอนเย็นก็ออกมาจากโรงพยาบาลแล้ว” สีชิงชวนบอกฉัน “จำได้ว่าเมื่อวานตอนเย็นผมได้บอกคุณไปแล้ว”

“ฉันรู้ แต่ว่าฉันยังไม่ได้เยี่ยมเธอเลย”

“สถานีตำรวจไม่ใช่โรงพยาบาล ที่อยากเยี่ยมก็ได้เยี่ยมตามใจ”

“ฉันรู้ แต่ว่าคุณพอมีวิธีให้ฉันได้เจอเซียวซือไหม ?”

เขาชะงักตอนคุยโทรศัพท์ “คุณจะอยากเจอเธอไปทำไม ?”

“ฉันก็แค่อยากเจอเธอแล้วคุยกับเธอสักหน่อย”

“พูดตามตรงคุณยังไม่เชื่อว่าเธอจะทำคุณแบบนั้นใช่ไหม ?”

ใช่แล้ว สีชิงชวนรู้จักฉันดีจริง ๆ

“แล้วถ้าคุณได้เจอเธอ ขั้นต่อไปจะทำยังไงต่อล่ะ ?” เขาถามฉัน

ฉันค่อนข้างสับสน “อะไรคือขั้นต่อไป ?”

“ถ้าหากเซียวซือบอกคุณว่าเธอไม่เกี่ยว คุณจะเลือกเชื่อหรือไม่เชื่อล่ะ?”

ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้ว่าควรจะตอบเขายังไง

เขาส่งเสียงหัวเราะเบา ๆ ที่ปลายสาย “ถ้าไม่รู้จะตอบยังไง งั้นผมจะบอกคุณเอาไว้! ครั้งนี้ไม่ว่าคุณจะได้พบเซียวซือหรือไม่และไม่ว่าเธอจะยอมรับหรือไม่ยอมรับก็ตาม คุณก็คิดมาแล้วว่าคุณจะไม่ฟ้องเธอ รวมถึงเซียวหลิงหลิงด้วยใช่ไหมล่ะ ?”

ฉันไม่รู้ว่าสีชิงชวนรู้จักขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันคร่ำครวญออกมา “แล้วยังไงล่ะ ? สีชิงชวน ใจจริงของคุณอยากให้เซียวซือเข้าคุกงั้นเหรอ ? ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป เธอจะต้องติดคุกจริง ๆนะ”