ฉันถูกเฉียวอี้จับแต่งตัวจากนั้นก็ลากขึ้นรถไป ตลอดเวลาที่เดินทางฉันรู้สึกไม่มั่นใจที่จะต้องไปจับชู้มาก แต่เพราะรถกำลังแล่นค่อนข้างเร็วฉันเลยไม่กล้ากระโดดลงไป
เมื่อมาถึงที่โรงแรมแล้ว เพื่อนของเฉียวอี้ก็ได้รอพวกเราอยู่ที่ด้านหน้าโรงแรม ทำอย่างกับว่าเป็นสายลับอย่างนั้นแหละ “คนอยู่ไหน?”
“ยังอยู่ชั้นบน แค่สองคน”
“นานแค่ไหนแล้ว?”
“ประมาณสองชั่วโมงแล้ว”
“แย่ละสิ ไม่กลัวจะเจ็บตัวเลยสินะ” เฉียวอี้เอ่ยสบถออกมา “พวกเราจะเข้าไปยังไง ถีบประตูเข้าไปเลยดีไหม?”
“ประตูของโรงแรมนี้ทำมาจากกระจกอย่างดีทั้งหมด ต่อให้ใช้เท้าเตะก็เปิดไม่ออกหรอก ฉันได้ยินเพื่อนของฉันบอกว่าสีชิงชวนต้องการชุดนอนแบรนด์เนมสองชุดจากร้านชื่อดังที่ชั้นล่าง เธอแกล้งทำเป็นเคาะประตูเพื่อส่งชุดนอนก็ได้”
“เวรเอ๊ย เข้าใจเล่นดีนี่ ชุดนอนมันคงเร้าใจละสิท่า?” เฉียวอี้กำหมัดขึ้นมาอย่างเตรียมพร้อม “เซียวเซิง ตอนนี้เธออย่าเพิ่งรู้สึกแย่นะ พอเข้าไปเห็นเซียวซือแล้วก็ร้องไห้ด่ากราดไปเลย แต่ห้ามทำร้ายหล่อน เธอจะต้องแสดงบทบาทของภรรยาหลวงออกมาให้ได้”
“ฉันไปก่อนนะ พวกเธอก็ค่อยๆ จับชู้ไปเถอะ” เพื่อนของเฉียวอี้เตรียมที่จะจากไปอย่างรวดเร็ว “แล้วก็อย่าขายเพื่อนฉันล่ะ ไม่อย่างนั้นพวกเราคงอยู่ที่เมืองฮวาต่อไปไม่ได้แน่”
“วางใจเถอะ เธอมีน้ำใจขนาดนี้ จะทำอย่างนั้นได้อย่างไร” เฉียวอี้ตบลงบนหน้าอกเสียงดัง
ความจริงแล้วพอเดินมาถึงหน้าประตูห้องของสีชิงชวนฉันก็รู้สึกไม่สบายใจมาก ก็เลยเดินชักช้าอืดอาดมาตลอดทาง
“เอาอย่างนี้ดีกว่าไหม สีชิงชวนคงจะต้องโกรธเธอแน่เลย อย่างนั้นเธอให้ฉันเคาะประตูก่อน จากนั้นเธอก็มาห้ามฉันเอาไว้ ยังไงเสียผลลัพธ์มันก็เหมือนกัน”
“เฉียวอี้ ฉันรู้ดีว่าเธอทำเพื่อฉัน แต่ว่า...”
“เธออย่าคิดมากเลยน่า เร็วเข้า” พอพูดจบแล้วเฉียวอี้ก็เคาะประตู ก่อนจะมีเสียงของสีชิงชวนดังลอดมาจากด้านใน
“ใคร?”
“สวัสดีค่ะ รูมเซอร์วิสค่ะ ชุดนอนที่คุณสั่งได้แล้วนะคะ”
มีเสียงเดินดังขึ้นมาจากในห้อง สีชิงชวนเปิดประตูแล้ว
ฉันรู้สึกตกใจมาก เดิมทีฉันก็ไม่ถนัดเรื่องทำนองนี้อยู่แล้ว จึงคิดจะหันหลังกลับ แต่ในเวลานี้เองประตูก็ได้เปิดออก สีชิงชวนยืนอยู่ด้านหน้าประตูแล้ว
ฉันกล้าพูดได้เลยว่าในชีวิตนี้ฉันไม่เคยรู้สึกอับอายขนาดนี้มาก่อน เฉียวอี้รีบคว้าตัวฉันพุ่งเข้าไปข้างในห้องของสีชิงชวน
การออกแบบของห้องชุดคือมีห้องนอนอยู่ด้านใน ส่วนตัวเฉียวอี้เริ่มเล่นบาสเกตบอลตั้งแต่ช่วงมัธยมต้น การเคลื่อนไหวของเธอจึงดูคล่องแคล่วปราดเปรียวมาก ฉันสะดุดโคมไฟที่ตั้งอยู่บนพื้นก่อนจะล้มลงไปบนโซฟา ส่วนเฉียวอี้ก็พุ่งตัวเข้าไปในห้องนอนก่อนแล้ว
โชคดีที่พื้นปูพรมนุ่มๆ เอาไว้เลยไม่ทำให้ฉันเจ็บ จึงสามารถยันโซฟาลุกยืนขึ้นมาได้ ภาพที่อยู่ตรงหน้าคือสองขาเรียวสูงที่ยืนนิ่งอยู่
ก็คือสีชิงชวนนั่งเอง เขาไม่ได้สวมเสื้อผ้าน้อยชิ้นอย่างที่ฉันคิดเอาไว้ แต่สวมกางเกงขายาวและเสื้อเชิ้ต ยังนับว่าดูเหมาะสม
ศีรษะของฉันเย็นเฉียบ คิดดูแล้วสายตาของเขาในตอนนี้คงจะดูเย็นชามากแน่
ฉันยังไม่ทันจะได้เงยหน้ามองดูสีชิงชวน ก็ได้ยินเสียงของเฉียวอี้ดังขึ้นซะก่อน “เซียวซือ จะดีจะร้ายยังไงเสี่ยวเซิงก็เป็นน้องสาวของเธอ แต่เธอกลับทำอย่างนี้กับเสี่ยวเซิงเนี่ยนะ?”
เซียวซือร้องออกมาเบาๆ ในเวลานี้เองฉันกับสีชิงชวนก็รีบวิ่งเข้าไปดู เห็นแค่เพียงเซียวซือสวมแต่ชุดชั้นในนอนขดตัวอยู่บนเตียง ส่วนเฉียวอี้คว้าผ้าห่มเอาไว้ในมือ คงเป็นเพราะเมื่อกี้เธอกระชากจนผ้าห่มหลุดออกแน่นอน
สีชิงชวนรีบคว้ามือของเฉียวอี้เอาไว้และดึงผ้าห่มคลุมร่างของเซียวซือ
“สีชิงชวน คุณมันหน้าไม่อาย ทำไมคุณถึงได้...”
“เซียวเซิง เอาเพื่อไร้สมองของคุณออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!” สีชิงชวนเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ
เขาหันหลังพูดกับฉัน ฉันเห็นแค่เพียงท้ายทอยของเขาและแผ่นหลังที่สงบนิ่ง แต่ไม่ต้องคิดก็รู้ได้เลยว่าตอนนี้สีหน้าของเขาคงดูโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก
เฉียวอี้ยังคิดที่จะลงมืออีก ฉันจึงรีบเข้าไปห้ามเธอได้ทันเวลา “เฉียวอี้ พวกเราไปกันเถอะ!”
“ไปทำไม แหกตาดูพี่รองของเธอสิ ตอนแรกเธอจะแต่งก็แต่งไปสิ แต่ดันมาเปลี่ยนใจก่อนแต่งงานซะได้ ตอนนี้น้องสาวของเธอแต่งงานกับเขาแล้ว เธอยังมายั่วยวนอีก พฤติกรรมของเธอนี่มันย้อนแย้งจริงๆ เลย!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่ายรักเมียในนาม(จบ)
จบซะแล้วลงตอนไม่ครบค่ะ ขาดตอนที่ 501,506...
เย้ อัพต่อแล้ว 👍👍👍...
แอด...ยังรออัพเดทนะคะ😁😁...
รอมาอัพต่อค่ะ...
กี่ตอนจบค่ะ...
Please up Chapter495...
สนุกมากๆ ค่ะ ติดตามอยู่นะคะ...
นางเอกไม่ได้โง่แต่จิตใจดีเกินไปและพระเอกอยากสอนนางเอกแต่สอนผิดวิธี ในเรื่องทุกคนมีปมหมด นักเขียนค่อยๆขยายแต่ละคน เราว่าสนุก อัพต่อค่ะplease...
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอึดอัดมาก เพราะนางเอกโคตรโง่เลย อ่านแล้วลุ้นแต่ก็ลุ้นไม่ขึ้น มันรู้สึกสงสารนางเอก แต่เป็นสมน้ำหน้า พระเอกก็ใจดำเอาแต่ใจตัวเอง ทำตัวแย่ ทำให้รำคาญ อ่านแล้วไม่ลุ้นให้ได้จบลงด้วยกันอย่างมีความสุข แต่ให้รับผลจากความโง่และการกระทำของตัวเอง...
สามีแบบนี้ ควรทิ้งอ่ะ จะสอนก็สอน แต่ไม่ควรบีบบังคับหักหน้า ทำให้อับอายอย่างนี้ ไม่ให้อภัยเด็ดขาด ยิ่งรู้ว่านังซือยังไม่ตัดใจ ยิ่งต้องจัดการให้ชัดเจนแทนที่จะปล่อยคลุมเครือ...