พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 37

คิดไม่ถึงว่าสีชิงชวนเก็บซ่อนวิธีเหนือชั้นกว่าไว้ สมองฉันเริ่มไม่ทำงานซะแล้ว

“ถึงผมจะไม่ได้อัดเสียงไว้ แต่คุณอย่าลืมนะว่าภาพจากกล้องวงจรปิดนั้นชัดเจนมาก” เขาเหยียดยิ้มเย้ยหยันต่อ

ได้ฟังเขาพูดอย่างมีตรรกะฉันก็วางใจแล้ว ส่วนจะฆ่าหรือจะแกงก็แล้วแต่เขาเลย

“ไม่เกี่ยวกับเฉียวอี้ เธอทำไปเพราะช่วยฉัน”

“เมื่อวานเธอวางยาให้ผมมีเซ็กส์กับคุณ แต่วันนี้พอผมจะมีอะไรกับคุณ เธอกลับทุบผมสลบ” แม้สีชิงชวนกำลังกระดกมุมปากยิ้ม ทว่าฉันรู้ดีความโมโหของเขาปะทุขึ้นอย่างดุเดือดแล้ว

“เธอทำไปทุกอย่างก็เพราะหวังดีกับฉัน คุณอย่าทำอะไรเธอนะ คุณแจ้งความจับฉันก็ได้”

เขาคงไม่อยากสนทนากับฉันต่อ จึงหลับตาลง และอาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ยา เขาจึงต้านทานไม่ไหว นอนหลับไปในที่สุด

ฉันยืนอึ้งอยู่ข้างเตียง พลางมองใบหน้าไร้เทียมทานของสีชิงชวน มันได้มาตรฐานทุกสามร้อยหกสิบองศา ทำส่วนไหนก็หล่อไปหมด

เมื่อเขานอนหลับไปแล้ว ความกดดันของฉันจึงลดน้อยลง ฉันกำลังคิดว่าพรุ่งนี้จะอธิบายกับคนตระกูลสีอย่างไร สีชิงชวนเป็นแก้วตาดวงใจของคุณแม่สี เธอมีลูกหลายคน แต่รักสีชิงชวนมากที่สุด สมองของฉันยุ่งเหยิง คิดฟุ้งซ่านไปต่างๆ นาๆ จากนั้นก็นอนหลับไป

ฉันนั่งฟุบหลับบนขอบเตียง มันช่างทรมานเหลือเกิน ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการรู้สึกด้านชาบริเวณแขน จากนั้นก็นั่งเหม่อลอยอยู่นาน ทว่าก็ยังดึงสติกลับมาไม่ได้

ยามนี้พระอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้าแล้ว ฉันนอนท่านี้ แต่แขนไม่พิการก็ถือว่าเป็นบุญใหญ่หลวงแล้ว

ฉันนั่งเหม่อลอยอยู่ครึ่งค่อนวัน จวบจนได้ยินเสียงของป๋ออวี่ “คุณเซียว” ฉันจึงเงยหน้าขึ้นมองเขา ก่อนจะเห็นใบหน้าคมคายของป๋ออวี่

ฉันไม่รู้ว่าเขามาตอนไหน ขาฉันชาไปหมด ตอนนี้ลุกไม่ไหวแล้ว ได้แต่แหงนหน้ามองเขาอยู่อย่างนั้น “ผู้ช่วยป๋อ”

“คุณไปพักผ่อนที่โซฟาก็ได้ครับ” เขาชี้ไปยังโซฟานอกห้องนอน

ฉันจึงจะพบว่าห้องวีไอพีนี้มีโซฟา ทำไมฉันถึงโง่ไปฟุบหลับแบบนั้นทั้งคืนนะ

สีชิงชวนตื่นนอนแล้ว ตอนนี้กำลังนั่งกินโจ๊กและดูโน๊ตบุ๊คอยู่

ฉันขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้ได้ในท้ายที่สุด “ฉันไปล้างหน้าก่อน”

“ผมวางโฟมล้างหน้าในห้องอาบน้ำแล้วครับ” ป๋ออวี่พูดอย่างสุภาพ

อันที่จริงฉันก็ประทับใจด้านความฉลาดปราดเปรื่องในตัวป๋ออวี่อยู่หรอกนะ ทว่านับจากวันที่ฉันรู้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับสีชิงชวนแล้ว ฉันรู้สึกว่าเขาเลือกไม่เป็น คนอย่างสีชิงชวนไม่เหมาะที่จะเอามาเป็นคู่สักนิด ไม่ว่าจะในฐานะแฟนหนุ่มหรือแฟนสาวก็ล้วนไม่ดีทั้งนั้น

ฉันเข้าไปอาบน้ำแล้วก็ได้ยินสีชิงชวนสั่งการป๋ออวี่ด้วยถ้อยคำกะทัดรัดว่า “ไปแจ้งความตอนบ่าย วันนี้เป็นวันเกิดของเฉียวเค่อหร่าน ไปจับลูกสาวเขาในงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของเขา”

ฉันได้ยินก็เสียวสันหลัง รีบวางแปรงสีฟันในปากลง จากนั้นก็วิ่งออกไปทั้งที่มีฟองยาสีฟันนี่แหละ “ไม่ต้องแจ้งความนะ ฉันขอร้องละ”

เขาไม่มองฉันเลยสักนิด “จำได้หรือยังป๋ออวี่”

ฉันใช้แขนเสื้อเช็ดฟองยาสีฟันออก จากนั้นก็วิ่งรุดไปหาสีชิงชวน ฉันอยากจับข้อมือเขา ทว่าเขากลับหลบหลีก เขารังเกียจฉันเหลือเกิน

“สีชิงชวน ฉันขอร้อง คุณจับเฉียวอี้แล้วก็ไม่มีผลดีอะไรนี่”

“เธอทำผิดก็ต้องได้รับโทษ”

“เธอทำเพื่อฉัน ถ้าจะลงโทษก็ลงโทษฉันเลย”

“อย่าลืมนะว่าผมมีคลิปเสียงและภาพจากกล้องวงจรปิด คุณขอร้องก็ไม่มีประโยชน์หรอก”

“ก็คุณยังไม่ได้ไปแจ้งความนี่? พ่อบุญธรรมของฉันเป็นโรคหัวใจ เฉียวอี้เป็นดวงตาแก้วใจของท่าน ถ้าจับเฉียวอี้ในงานวันเกิดของท่าน ท่านคงรับไม่ได้ ฉันขอร้องละ” ฉันปีนขึ้นเตียง จากนั้นก็ดึงแขนเสื้อผู้ป่วยในของเขา

เพราะคุณภาพเนื้อผ้าชุดผู้ป่วยในของโรงพยาบาลไม่ค่อยดี ฉันใช้แรงดึงก็ได้ยินเสียงแคว่ก! และแล้วแขนเสื้อของเขาก็โดนฉันฉีกขาดครึ่งหนึ่ง