พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 372

ป๋ออวี่นั้นมาถึงแล้ว ฉันไม่มีหน้าจะไปพบเจอเขา

ฉันซ่อนตัวอยู่ภายในห้องชั้นบน พวกเขาสองคนกำลังพูดคุยกันอยู่ภายในสวน

ยังดีที่สวนนั้นอยู่บริเวณด้านล่างห้องของฉัน ฉันเปิดหน้าต่างและซ่อนตัวอยู่ด้านหลังม่าน สามารถได้ยินการสนทนาของพวกเขาอย่างชัดเจน

สีชิงชวนพูดกับป๋ออวี่ “การลาออกของคุณ ผมอนุมัติแล้ว พรุ่งนี้คุณไม่ต้องมาแล้ว”

“เมื่อเลิกงาน ไม่ใช่กล่าวว่าต้องการเวลาสักหน่อยเหรอ?”

“ตอนนี้ก็ได้นะ”

ภายในสวนนั้นมืดมาก ฉันมองการแสดงออกทางสีหน้าของพวกเขาได้ไม่ชัดเจนนัก ฉันเพียงคาดหวังว่าป๋ออวี่นั้นจะไม่มีความอยากรู้อยากเห็น เขาจะไม่เอ่ยถามคำถามใด เพียงแค่ตอบรับเท่านั้นก็เพียงพอ

ป๋ออวี่ไม่ได้เอ่ยถามสิ่งใด เพียงแค่พยักหน้า “เรื่องนี้ คุณเพียงแค่โทรหาผมก็พอแล้ว”

“ครั้งสุดท้ายให้คุณวิ่งเต้นทำงานเล็กน้อย คุณก็ไม่พอใจแล้วงั้นเหรอ?”

“ถ้าหากว่ามีธุระอะไร คุณสามารถเรียกผมมาได้เสมอ”

สีชิงชวนยืนนิ่งงันราวกับเสาโทรเลข ป๋ออวี่เอ่ยอำลาเขา

ฉันทอดถอนหายใจ สีชิงชวนนั้นช่างตระหนี่ เพียงแค่คำพูดประโยคเดียวก็ยังเรียกให้เขามาที่นี่

ป๋ออวี่หันหลังกลับ ฉันเองก็เตรียมตัวจะเดินไปอาบน้ำ

ฉันยังไม่ทันจะก้าวเท้า พลันได้ยินเสียงของสีชิงชวนดังขึ้น “ป๋ออวี่ เซียวเซิงเป็นของผม”

เอ่อ เขายังคงพูดมันออกไป

ฉันยกมือขึ้นปิดใบหน้าของตนเอง จากนั้นร่างกายของฉันไถลไปกับกำแพงราวกับหมาแมวในการ์ตูน

นี่คือเรื่องอะไรกันเนี่ย ถ้าหากคนที่เขาชอบไม่ใช่ฉันล่ะ?

ป๋ออวี่เงียบไปชั่วขณะ จากนั้นกล่าว “เซียวเซิงเป็นมนุษย์ ไม่ใช่สิ่งของของใครทั้งนั้น”

“หล่อนคือภรรยาของผม”

“ผมรู้ ภรรยาตามพันธสัญญา”

“ตามพันธสัญญาก็ดี หรือเพราะอย่างอื่นก็ดี อย่างไรหล่อนก็จะยังคงเป็นภรรยาของผม”

ช่างน่าขำสิ้นดี ถ้าหากป๋ออวี่กล่าวกับเขาว่าผมไม่ได้มีใจคิดเป็นอื่นกับเซียวเซิงเลยแม้แต่น้อย หากเป็นเช่นนั้นฉันก็คงจะอึดอัดตายอย่างแน่นอน

แต่ทว่า ฉันกลับได้ยินเสียงบอกป๋ออวี่พูดกับเขาอย่างชัดเจน “คุณรู้เมื่อไรเหรอครับ?”

“เมื่อกี้ คุณเก็บงำและปกปิดไว้อย่างดี ผมเองก็เพิ่งจะรู้”

“อ้อ หวังว่าผมจะไม่ได้ทำเรื่องอะไรที่กระทบต่อคุณนะครับ”

“แน่นอนว่ามีผลกระทบ”

“เซียวเซิงล่ะ คุณคงไม่บอกให้หล่อนรู้หรอกใช่ไหม?”

“ทำไมจะไม่ล่ะ?”

“ถ้าหากว่าคุณทำให้หล่อนไม่มีความสุข ผมก็จะปรากฏตัวและอยู่เคียงข้างหล่อนเอง”

ทั้งสองคนกำลังคุยอะไรกัน เนื้อหานั้นกำลังออกนอกประเด็นมากยิ่งขึ้น

ท่าทางเมื่อเช้านั้นไม่ใช่ว่าปกติมากหรอกเหรอ ป๋ออวี่ปรากฎตัวอยู่เคียงข้างฉันในฐานะผู้ช่วยของสีชิงชวน

แต่ทำไมตอนนี้กลับกลายเป็นทั้งสองคนกำลังพูดถึงการแย่งชิงผู้หญิงของประธาน?

จะว่าแย่งชิงก็ไม่ถึงกับการแย่งชิง จะต้องชักแม่น้ำทั้งห้ากล่าวว่านี่คือภาพลวงตา

ฉันได้ยินเช่นนั้น หยาดเหงื่อบริเวณศีรษะผุดออกมาและไหลราวกับว่าฝนกำลังตก

อันที่จริง ฉันเองก็ค่อนข้างชอบเมื่อได้อยู่กับป๋ออวี่

แน่นอนว่าความชอบที่กล่าวถึงไม่ใช่ความชอบในรูปแบบนั้น

เมื่อได้อยู่กับป๋ออวี่นั้นรู้สึกผ่อนคลายและสบายใจ ร่างกายของเขานั้นไม่มีรังสีแห่งการบีบบังคับผู้คน

ฉันคิดว่าป๋ออวี่นั้นเป็นคนที่สุขุมและอ่อนโยนมาก

แต่ในขณะนี้ เมื่อมองดูเขาที่อยู่ท่ามกลางความมืด ฉันสัมผัสได้ถึงออร่าบางอย่างที่ไม่ควรจะเป็นของเขา

ช่างเถอะ ตอนนี้ กลยุทธ์ที่ดีที่สุดก็คือการหลีกเลี่ยง ฉันจะไม่แอบมองอีกต่อไป

ฉันคุกเข่าอยู่ใต้หน้าต่าง ขณะที่กำลังจะเตรียมตัวคลานเข่าไปด้านหน้า ฉับพลันได้ยินเสียงของสีชิงชวน “เซียวเซิง”