พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 377

ฉันยังไม่ทันได้พูดอะไรกับเขาเลย เขารู้เหรอว่าฉันจะพูดอะไรกับเขา?

“ฉันจะบอกว่า งานวันเกิดฉันอาทิตย์หน้าไม่ต้องจัดให้ยิ่งใหญ่อลังการหรอก เรากินข้าวกันด้วยกันกับเพื่อนๆ สักมื้อก็พอแล้ว”

“เพื่อนๆ ที่คุณหมายถึงนี่ใครเหรอ?”

เขาจะเยาะเย้ยฉันอีกแล้วที่ฉันไม่มีเพื่อน

“ก็เฉียวอี้ไง คุณด้วย…”

ที่จริงฉันจะบอกว่าหนีอีโจว คิดไปคิดมาฉันว่าฉันหุบปากไว้ดีกว่า

ป๋ออวี่เป็นผู้ช่วยเขา เขายังไม่ไว้หน้าแม้แต่นิดเดียวเลย อย่าไปพูดถึงหนีอีโจวเลยดีกว่า

“ก่อนอื่นผมไม่คิดว่าผมกับเฉียวอี้เป็นเพื่อนกัน แล้วงานวันเกิดคุณก็ควรจัดตามปกติ ไม่ควรได้รับผลกระทบจากใครทั้งนั้น”

ตอนนี้ฉันจะไปจัดงานวันเกิดได้ไงล่ะ? เขายังบอกอีกว่าเขาไม่ใช่เพื่อนกับเฉียวอี้ ข้ออ้างของทั้งสองคนเหมือนกับเป๊ะไม่มีผิดเพี้ยน

สีชิงชวนเปิดประตูรถและยกมือขึ้นบังข้างบนประตูเพื่อป้องกันไม่ให้หัวฉันชน

เขาเอาใจใส่ขนาดนี้ ฉันจึงทำได้เพียงหยุดพูดประเด็นนี้ไปก่อน ฉันไม่อยากเลี้ยงวันเกิดจริงๆ แต่น่าแปลกมากที่ท่าทีต่อเรื่องนี้ของเฉียวอี้และสีชิงชวนนั้นเป็นเอกฉันท์

เฉียวอี้เตรียมพร้อมแล้ว สีชิงชวนก็แอบทำอะไรบางอย่างลับๆ ไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ เห็นท่างานวันเกิดฉันคงจะต้องจัดอย่างไม่มีทางเลี่ยงแล้วล่ะ

งั้นฉันก็คิดว่า ขอแค่สีชิงชวนไม่เชิญใครก็ตามในตระกูลเซียวมา งั้นก็จัดเถอะ

แต่วันนี้สีชิงชวนทำตัวน่ากลัวขึ้นมาอีกแล้ว

ฉันเพิ่งตื่นนอนในตอนเช้าและกำลังล้างหน้าแปรงฟันในห้องน้ำ เขายืนกอดอกพร้อมทั้งพิงวงกบประตูและมองมาที่ฉัน

บางทีเขาก็มีงานอดิเรกประหลาดๆ ที่ชอบมองฉันทำโน่นทำนี่ไปเรื่อย

ตอนที่ฉันแปรงฟันล้างหน้าจนมีฟองสีขาวๆ เต็มหน้า เขาก็มองมันด้วยความเพลิดเพลิน

บางทีฉันก็มองเห็นความรู้สึกที่ลึกซึ้งจริงใจได้จากนัยน์ตาคู่นั้นของสีชิงชวนจริงๆ

ในขณะที่ฉันกำลังงงงัน ก็รู้สึกดีใจที่ตัวเองมีความโชคดีเจืออยู่เล็กน้อยเช่นกัน

ฉันดีใจและโชคดีที่ดูเหมือนผู้ชายคนนี้ที่ฉันชอบก็ชอบฉันเหมือนกัน แต่มันก็แค่ดูเหมือน และฉันก็ยืนยันมันไม่ได้เหมือนกัน

“เซียวเซิง” จู่ๆ เขาก็เรียกชื่อฉัน ฉันหันไปมองเขาพร้อมกับฟองที่เต็มปาก “อะไร?”

“มีเรื่องจะคุยกับคุณ”

“มีเรื่องอะไร รอฉันแปรงฟันเสร็จค่อยพูดไม่ได้เหรอ?” ฉันแปรงฟันต่อ เขาเดินมาซ้อนอยู่ด้านหลังฉัน และทันใดนั้นเขาก็กอดฉันเอวฉันไว้

“วันนี้คุณไปเซียวซื่อกรุ๊ป”

อันที่จริงฉันก็ตั้งใจจะไปดูเซียวซื่อกรุ๊ปสักหน่อยเหมือนกัน ช่วงไม่กี่วันนี้มัวแต่ยุ่งอยู่กับเรื่องแม่เลี้ยงก็เลยไม่ได้ไป

“ฉันรู้แล้ว” ฉันบอก

“คุณไปหาเซียวซือ บอกให้เธอยกตำแหน่งซีอีโอมา”

“อะไรนะ?” ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขา ฟองในปากกระเด็นเต็มหน้าเขาไปหมด เขาใช้ผ้าขนหนูเช็ดออกอย่างอารมณ์ดี “ต้องตื่นเต้นขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“ทำไมอยู่ดีๆ ถึงต้องเอาตำแหน่งซีอีโอคืนล่ะ?”

“นั่นมันเป็นของของคุณ เธอควรคืนมันให้คุณได้แล้ว อีกอย่างเซียวซือทำเรื่องแบบนั้นกับคุณ เธอหมดบารมีและชื่อเสียงในเซียวซื่อกรุ๊ปแล้วล่ะ เพราะงั้นเพื่อประโยชน์ของเซียวซื่อกรุ๊ป คุณเอาตำแหน่งคืนมาดีกว่า!”

เพื่อประโยชน์ของเซียวซื่อกรุ๊ป ช่างเป็นเหตุผลที่ฟังดูดีซะไม่มี