พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 379

ฉันมีสมองนะ แต่ฉันไม่มีความกล้า

ภายใต้คำพูดของเซียวซือ ฉันกลายเป็นคนที่ทับถมและซ้ำเติมคนอื่น กลายเป็นคนที่ไม่มีหลักการมากๆ คนหนึ่ง

อันที่จริงฉันก็ไม่ได้มีหลักการอะไรมากมายอยู่แล้ว สีชิงชวนบอกว่าฉันไม่มีขอบเขต หรือว่าฉันสามารถเปลี่ยนขอบเขตของตัวเองเพื่อนใครคนหนึ่งได้ หึ นั่นก็คือฉันล่ะ

เซียวซือด่าฉันซะเละเลย ด่าจนฉันรู้สึกอับอายต่อหน้าผู้คนมากมาย

ถึงเธอจะพูดถูก ฉันอ้าปากค้างอย่างพูดไม่ออก

หร่วนหลิงยกสมุดขึ้นมาบังหน้า โผล่มาให้เห็นแค่ตาแล้วส่งสายใส่ฉัน

ฉันรู้ว่าเธอกลัวว่าฉันจะถอยอีก ฉันพูดออกมาขนาดนี้แล้ว จะกลับไปกลับมาและกลืนน้ำลายตัวเองไม่ได้ ดังนั้นฉันจึงต้องกัดฟันไปต่อ

“เซียวซือ พี่ไม่ได้ทำอะไรผิด”

“แน่สิ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด คนที่ทำผิดคือเธอต่างหาก เซียวเซิง ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้” เซียวซือโยนแฟ้มเอกสารในมือลงบนโต๊ะ และพูดด้วยเสียงที่สั่นเทาเพราะความโกรธ “เธอจำไว้นะว่าตำแหน่งซีอีโอนี่เธอเป็นคนยกให้ฉัน แล้วตอนนี้เธอก็จะเอามันคืนอีก ได้ ฉันคืนให้เธอ แต่เธอจำไว้นะว่าฉันจะถอนตัวจากคณะกรรมการบริหารตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เธอไม่ต้องมาถามเรื่องงานที่เกี่ยวกับเซียวซื่อกรุ๊ปทั้งหมดกับฉันอีก!”

เซียวซือพูดจบก็หมุนตัวและวิ่งออกไป ครั้งนี้ฉันทำให้เธอโกรธมาก ฉันไม่เคยเห็นท่าทางเซียวซือโกรธและยั้งสติไม่อยู่ขนาดนี้มาก่อน

ไม่นานเลขาของเซียวซือก็มาบอกให้ฉันไปที่ห้องทำงานของเธอเพื่อทำเรื่องขั้นตอนการส่งมอบ จริงๆ จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังลังเลอยู่

ฉันเองก็รู้สึกว่าเหมือนฉันจะทำเรื่องนี้ไม่ค่อยเหมาะจริงๆ ไม่ใช่ไม่ค่อยเหมาะ แต่มันไม่เหมาะมากเลยจริงๆ

ฉันต่อสู้กับตัวเองอยู่สักพักก่อนจะไปที่ห้องทำงานของเซียวซือ หร่วนหลิงก็ผลักฉันเข้าไปไม่หยุด ฉันจึงรวบรวมความกล้าและผลักประตูห้องทำงานของเซียวซือ เธอกำลังเก็บของและใส่ของทั้งหมดของเธอไว้ในกล่องกระดาษ

เพราะห้องทำงานนี้ต้องเปลี่ยนกับฉัน สองเดือนนี้จึงลำบากมากจริงๆ

ที่จริงมันเป็นของคุณพ่อ จากนั้นก็เป็นของแม่เลี้ยง หลังจากนั้นอีกก็มาเป็นของฉัน แล้วหลังจากนั้นอีกก็เป็นของเซียวซือ

ตอนนี้เซียวซือก็จะคืนมันกลับมาให้ฉันอีกครั้ง

เมื่อมองใบหน้าซีดเซียวและรูปร่างผอมบางของเธอ ฉันก็รู้สึกแย่นิดหน่อย

ฉันเคาะประตูเบาๆ เซียวซือไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามอง เธอเพียงแค่พูดออกมาเบาๆ เท่านั้น “เข้ามาเถอะ!”

ฉันเดินเข้าไปและปิดประตูเบาๆ เซียวซือวางกุญแจพวงหนึ่งและแฟ้มเอกสารแฟ้มหนึ่งลงบนโต๊ะ “ของที่ส่งมอบและรับช่วงต่อพวกนี้เป็นของที่เธอให้ฉันเมื่อคราวก่อน ฉันไม่เคยแตะมัน เดี๋ยวเธอก็ดูหน่อยแล้วกัน ส่วนขั้นตอนการส่งมอบฉันก็ทำเสร็จแล้ว เธอเซ็นชื่อเถอะ!”

“เซียวซือ” ฉันพึมพำขึ้นช้าๆ “ฉันรู้ว่าที่ฉันทำแบบนี้มันไม่ค่อยเหมาะ แต่พี่…”

“เซียวเซิง สีชิงชวนให้เธอทำแบบนี้ใช่ไหม? เธอนี่เป็นลูกขุนพลอยพยักของเขาของแท้เลย เขาให้เธอทำอะไรเธอก็ทำ เธอตกหลุมรักสีชิงชวนเข้าแล้วเหรอ?”

เมื่อมองสายตาดุดันของเซียวซือ ฉันก็หลบสายตานั้นของเธออย่างวางตัวไม่ถูก ฉันไม่ได้ยอมรับ แล้วก็ไม่ได้ปฏิเสธเหมือนกัน

เธอยิ้ม “ไม่ว่าจะรักคนคนหนึ่งมากแค่ไหน แต่ก็ไม่ควรสูญเสียความเป็นตัวเอง”