พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 39

ช่างตัดผมอยู่ในห้องนี้นานมาก คาดว่าคงจะตัดผมของสีชิงชวนเป็นดอกไม้ได้แล้วละมั้ง

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงกว่าช่างตัดผมจึงจะออกไป ฉันรู้สึกอยากเห็นทรงผมใหม่ของสีชิงชวน จึงแอบมองเข้าไป

เขายืนส่องกระจกหน้าอ่างน้ำมืออย่างหลงตัวเอง

ออ ที่แท้เขาก็ตัดทรงสกินเฮดนี่เอง เขาตัดผมด้านหน้าออก ท้ายทอยจึงไม่เป็นรูอีกต่อไป มีเพียงไหมเย็บแผลสีดำหนึ่งเส้น ดูผ่านๆ จะเหมือนรอยสัก ไม่ส่งผลต่อความหล่อของเขาสักนิด

มีคนบอกว่าหากต้องการรู้ว่าผู้ชายคนนี้หล่อจริงหรือเปล่า ก็ให้ดูตอนตัดผมสกินเฮด ถ้าตัดแล้วยังหล่อแสดงว่าหล่อจริง

ความจริงพิสูจน์ให้เห็นว่าคนหล่อเข้ากับทุกทรงผม ยกเว้นทรงผมยาว

เขาจัดทรงสกินเฮดแล้วก็เผยมุมหน้าผากออกมา แลดูเหมือนพี่ทหารคนหล่อนิดๆ ฮอร์โมนเพศชายปะทุขึ้นแบบไม่ยั้ง

ทันใดนั้นสีชิงชวนปรายตามองฉันในกระจก เขารู้ว่าฉันแอบมองเขาแล้ว

ฉันรีบดึงคอตัวเองกลับมา ทว่าเขากลับดีดนิ้วให้ฉัน หมายความว่าให้ฉันไปหา

ฉันจึงแสร้งทำเป็นใจกล้าเดินเข้าไป “ทรงนี้ดูดีมากเลย”

ประจบแล้วจะมีชัยไปกว่าครึ่ง

เขาทำตาขวางใส่ฉันด้วยความเย็นชาและดูแคลน “เซียวเซิง ไม่ใช่ว่าคุณกลายเป็นห่านแล้วเรื่องนี้ก็จะผ่านไป”

ฉันรู้อยู่แล้วว่ามันไม่ง่ายขนาดนั้น ฉันปั้นรอยยิ้มส่งให้เขา “เอาที่คุณว่าเลย”

ต่อให้ต้องแก้ผ้าตอนนี้ ฉันก็จะทำตาม ทว่าเขาคงไม่มีอารมณ์กับฉันตอนนี้หรอก

ดังคาด ในที่สุดเขาก็ส่องกระจกเสร็จแล้วหันมามองฉัน “ผมจะเอาหุ้นส่วนเซียวซื่อกรุ๊ปร้อยละสิบ”

ฉันอึ้งค้าง สมองหมุนไม่ทันเขา “อะไรน่ะ?”

“ผมจะพูดอีกรอบนะ ผมจะเอาหุ้นส่วนร้อยละสิบในเซียวซื่อกรุ๊ป”

ฉันกะพริบตารัวๆ เขานี่เป็นนักขูดเลือดขูดเนื้อตัวยงเลย ยังคิดจะเอาหุ้นส่วนของบริษัทเซียวซื่อกรุ๊ปอีก

“ไม่ได้” ฉันปฏิเสธด้วยสัญชาตญาณ “ฉันไม่มีอำนาจนั้น”

“คุณมี คุณมีหุ้นร้อยละสามสิบในมือ คุณมอบให้ผมได้ และอีกอย่างพวกเราก็เป็นสามีภรรยากันด้วย”

“ไม่ได้ นั่นมันมรดกที่คุณพ่อมอบให้ฉัน ต่อให้จะรวบรวมหุ้นในเซียวซื่อกรุ๊ป ฉันก็ไม่ให้คุณ”

“งั้นเฉียวอี้ก็ต้องติดคุกแล้วละ ดูเหมือนเฉียวอี้จะไม่มีค่าเท่าหุ้นส่วนร้อยละสิบของเซียวซื่อกรุ๊ปนะ” สีชิงชวนยิ้มจนฉันอยากกระทืบเขา ทว่าฉันสู้เขาไม่ไหว

“นอกจากอันนี้ อย่างอื่นก็ได้หมด ฉันมีบ้านที่คุณพ่อให้อยู่หลังหนึ่ง คุณเอาบ้านไปสิ”

“คุณคิดว่าผมอยากได้บ้านงั้นเหรอ?” สีชิงชวนถามฉันด้วยเสียงหัวเราะในอารมณ์โกรธขึ้ง

จะว่าไปก็ถูก เขารวยล้นฟ้า มีบ้านไม่รู้ตั้งกี่หลัง และบริษัทสีซื่อกรุ๊ปก็ทำด้านอสังหาริมทรัพย์ด้วย สีชิงชวนมีความเคยชินอยู่อย่างหนึ่ง ทุกครั้งที่เขาสร้างบ้านโครงการใหม่ เขาจะเก็บไว้หลังอย่าง ตอนเขาอารมณ์ดีจะมอบให้กับแฟนสาวที่ตกเป็นข่าวกับเขาในช่วงนั้นๆ หรือมอบให้กับผู้บริหารระดับสูงของบริษัท ดังนั้นเขามีบ้านนับไม่ถ้วนเลย ทว่าฉันก็ให้เขาได้แค่นี้นี่นา

“ฉันยังมีเงินสดกับตราสารหนี้”