แม้ว่าพวกเขาจะบอกให้ฉันอยู่ห่างจากเซียวซือ แต่สุดท้ายแล้วอยู่ในบริษัทเดียวกันและหลบหน้ากันไม่พ้น ฉันก็ยังเจอเซียวซือที่ทางเดินในบริษัทโดยไม่ได้ตั้งใจอยู่ดี
เซียวซือพักฟื้นที่บ้านมาระยะหนึ่งแล้ว แต่สภาพเธอดูเหมือนว่ายังไม่ฟื้นตัวและสภาพจิตใจของเธอก็ไม่ค่อยดี
แม้ว่าเธอจะแต่งหน้าอย่างสวยงาม แต่ก็ยังไม่สามารถปกปิดความซีดและความอ่อนแอของเธอได้
เธอผอมลงมากและเส้นเลือดบาง ๆ ที่คอของเธอก็ปูดออกมา เหมือนนกกระเรียนมงกุฎแดงที่ต้องทนทุกข์ทรมานมามาก
ฉันยืนนิ่งอยู่ห่าง ๆ จากเซียวซือและไม่กล้าเข้าใกล้เธอ
ฉันอยากเอามือไปวางบนท้องมาก แต่ถ้าทำอย่างนั้นคงจะชัดเจนเกินไป ฉันเลยเอาแฟ้มในมือมาปิดท้องไว้
เมื่อก่อนเฉียวอี้มักจะพูดเสมอว่าฉันไม่ค่อยระวังผู้คน แต่ตอนนี้ฉันอาจจะเป็นแม่คนแล้ว เลยคอยปกป้องลูกของฉัน ฉันต้องปกป้องตัวเองจากทุกคน
แน่นอนว่าเซียวซือเห็นฉันแล้วด้วย เธอมองมาที่ฉันอย่างใจเย็นแล้วเดินมาหาฉัน
ฉันยืนพิงกำแพงแล้ว และไม่มีทางให้ฉันถอยแล้ว ดังนั้นฉันจึงได้แต่ยืนอยู่ตรงที่เดิม
เธอเดินมาแล้วหยุดยืนตรงหน้าฉัน ดวงตาทั้งคู่ของเธอรางกับมีตะขออยู่ในนั่น และเธอกำลังพยายามที่จะเกี่ยวฉันเข้าไป
เธอกวาดมองท้องน้อยของฉัน แล้วพูดเบา ๆ ว่า “ฉันได้ยินมาว่าเธอท้องแล้ว ยินดีด้วยนะ”
ตอนแรกฉันอยากจะพูดว่าเช่นกัน แต่ฉันรู้สึกว่าประโยคนี้โง่เกินไป ฉันก็ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี ดังนั้นฉันจึงได้แต่ยิ้มให้กับเซียวซือ
ฉันรู้ว่ารอยยิ้มของฉันน่าเกลียด
“ช่วงนี้เธอได้พักผ่อนบ้างหรือเปล่า?” ฉันถาม
“ไม่” เธอตอบฉันห้วน ๆ
ทันใดนั้นเธอก็ยื่นมือออกมา ฉันสั่นโดยสัญชาตญาณ แต่แทนที่จะยื่นมือมาหาฉัน เธอกลับยกมือขึ้นปัดผมที่แก้มของเธอ
ในเวลานี้ ฉันจึงเห็นรอยแผลเป็นยาวที่แก้มซ้ายของเธอ ยาวอย่างน้อยหนึ่งเซนติเมตร มันยาวจากมุมตาซ้ายไปถึงใบหู
แผลเป็นนั้นมีสีน้ำตาลและตกสะเก็ดแล้ว แต่ยังไม่หลุด ซ้ำยังนูนขึ้น
ฉันตกใจมากกับแผลเป็นนี้ ก่อนหน้านี้ฉันได้ยินเพียงว่าใบหน้าของเธอถูกกิ่งไม้ข่วน ฉันคิดว่ามันไม่ได้ร้ายแรงอะไร สักพักก็จะดีขึ้น
ทว่าตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่แบบนั้นแล้ว ถึงสะเก็ดจะหลุดแล้วแต่ก็ยังมีแผลเป็นอยู่
เซียวซือที่รัยสวยรังามและชอบความสมบูรณ์แบบขนาดนั้น ทำไมถึงปล่อยให้มีรอยแผลเป็นบนใบหน้า?
ฉันเอามือใส่กระเป๋ากางเกงแล้วรีบกดโทรศัพท์ ฉันตั้งเลขของหร่วนหลิงเป็นหก
ฉันปลดล็อกด้วยลายนิ้วมือ จากนั้นคลำและกดเลขหกบนแป้นกดหมายเลข
ไม่ใช่ว่าฉันขี้ขลาดและเตรียมป้องกัน แม้ว่าท่าทางของเซียวซือจะดูสงบมาก แต่มีคลื่นแสงในดวงตาของเธอทำให้ฉันไม่สบายใจมาก สามารถอธิบายได้ว่าแววตาของเธอดูบ้าคลั่ง
ตอนนี้ในสายตาของเซียวชือ ฉันมีทุกอย่างที่เธออาจจะไม่มีในชีวิตนี้
ก่อนหน้านี้คือตำแหน่งและอาชีพของเซียวซือ จากนั้นก็คือสีชิงชวน ตามด้วยได้รับความโปรดปรานจากตระกูลสี แถมตอนนี้ฉันก็มีลูกคนหนึ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่ายรักเมียในนาม(จบ)
จบซะแล้วลงตอนไม่ครบค่ะ ขาดตอนที่ 501,506...
เย้ อัพต่อแล้ว 👍👍👍...
แอด...ยังรออัพเดทนะคะ😁😁...
รอมาอัพต่อค่ะ...
กี่ตอนจบค่ะ...
Please up Chapter495...
สนุกมากๆ ค่ะ ติดตามอยู่นะคะ...
นางเอกไม่ได้โง่แต่จิตใจดีเกินไปและพระเอกอยากสอนนางเอกแต่สอนผิดวิธี ในเรื่องทุกคนมีปมหมด นักเขียนค่อยๆขยายแต่ละคน เราว่าสนุก อัพต่อค่ะplease...
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอึดอัดมาก เพราะนางเอกโคตรโง่เลย อ่านแล้วลุ้นแต่ก็ลุ้นไม่ขึ้น มันรู้สึกสงสารนางเอก แต่เป็นสมน้ำหน้า พระเอกก็ใจดำเอาแต่ใจตัวเอง ทำตัวแย่ ทำให้รำคาญ อ่านแล้วไม่ลุ้นให้ได้จบลงด้วยกันอย่างมีความสุข แต่ให้รับผลจากความโง่และการกระทำของตัวเอง...
สามีแบบนี้ ควรทิ้งอ่ะ จะสอนก็สอน แต่ไม่ควรบีบบังคับหักหน้า ทำให้อับอายอย่างนี้ ไม่ให้อภัยเด็ดขาด ยิ่งรู้ว่านังซือยังไม่ตัดใจ ยิ่งต้องจัดการให้ชัดเจนแทนที่จะปล่อยคลุมเครือ...