พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 400

แม้ว่าพวกเขาจะบอกให้ฉันอยู่ห่างจากเซียวซือ แต่สุดท้ายแล้วอยู่ในบริษัทเดียวกันและหลบหน้ากันไม่พ้น ฉันก็ยังเจอเซียวซือที่ทางเดินในบริษัทโดยไม่ได้ตั้งใจอยู่ดี

เซียวซือพักฟื้นที่บ้านมาระยะหนึ่งแล้ว แต่สภาพเธอดูเหมือนว่ายังไม่ฟื้นตัวและสภาพจิตใจของเธอก็ไม่ค่อยดี

แม้ว่าเธอจะแต่งหน้าอย่างสวยงาม แต่ก็ยังไม่สามารถปกปิดความซีดและความอ่อนแอของเธอได้

เธอผอมลงมากและเส้นเลือดบาง ๆ ที่คอของเธอก็ปูดออกมา เหมือนนกกระเรียนมงกุฎแดงที่ต้องทนทุกข์ทรมานมามาก

ฉันยืนนิ่งอยู่ห่าง ๆ จากเซียวซือและไม่กล้าเข้าใกล้เธอ

ฉันอยากเอามือไปวางบนท้องมาก แต่ถ้าทำอย่างนั้นคงจะชัดเจนเกินไป ฉันเลยเอาแฟ้มในมือมาปิดท้องไว้

เมื่อก่อนเฉียวอี้มักจะพูดเสมอว่าฉันไม่ค่อยระวังผู้คน แต่ตอนนี้ฉันอาจจะเป็นแม่คนแล้ว เลยคอยปกป้องลูกของฉัน ฉันต้องปกป้องตัวเองจากทุกคน

แน่นอนว่าเซียวซือเห็นฉันแล้วด้วย เธอมองมาที่ฉันอย่างใจเย็นแล้วเดินมาหาฉัน

ฉันยืนพิงกำแพงแล้ว และไม่มีทางให้ฉันถอยแล้ว ดังนั้นฉันจึงได้แต่ยืนอยู่ตรงที่เดิม

เธอเดินมาแล้วหยุดยืนตรงหน้าฉัน ดวงตาทั้งคู่ของเธอรางกับมีตะขออยู่ในนั่น และเธอกำลังพยายามที่จะเกี่ยวฉันเข้าไป

เธอกวาดมองท้องน้อยของฉัน แล้วพูดเบา ๆ ว่า “ฉันได้ยินมาว่าเธอท้องแล้ว ยินดีด้วยนะ”

ตอนแรกฉันอยากจะพูดว่าเช่นกัน แต่ฉันรู้สึกว่าประโยคนี้โง่เกินไป ฉันก็ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี ดังนั้นฉันจึงได้แต่ยิ้มให้กับเซียวซือ

ฉันรู้ว่ารอยยิ้มของฉันน่าเกลียด

“ช่วงนี้เธอได้พักผ่อนบ้างหรือเปล่า?” ฉันถาม

“ไม่” เธอตอบฉันห้วน ๆ

ทันใดนั้นเธอก็ยื่นมือออกมา ฉันสั่นโดยสัญชาตญาณ แต่แทนที่จะยื่นมือมาหาฉัน เธอกลับยกมือขึ้นปัดผมที่แก้มของเธอ

ในเวลานี้ ฉันจึงเห็นรอยแผลเป็นยาวที่แก้มซ้ายของเธอ ยาวอย่างน้อยหนึ่งเซนติเมตร มันยาวจากมุมตาซ้ายไปถึงใบหู

แผลเป็นนั้นมีสีน้ำตาลและตกสะเก็ดแล้ว แต่ยังไม่หลุด ซ้ำยังนูนขึ้น

ฉันตกใจมากกับแผลเป็นนี้ ก่อนหน้านี้ฉันได้ยินเพียงว่าใบหน้าของเธอถูกกิ่งไม้ข่วน ฉันคิดว่ามันไม่ได้ร้ายแรงอะไร สักพักก็จะดีขึ้น

ทว่าตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่แบบนั้นแล้ว ถึงสะเก็ดจะหลุดแล้วแต่ก็ยังมีแผลเป็นอยู่

เซียวซือที่รัยสวยรังามและชอบความสมบูรณ์แบบขนาดนั้น ทำไมถึงปล่อยให้มีรอยแผลเป็นบนใบหน้า?

ฉันเอามือใส่กระเป๋ากางเกงแล้วรีบกดโทรศัพท์ ฉันตั้งเลขของหร่วนหลิงเป็นหก

ฉันปลดล็อกด้วยลายนิ้วมือ จากนั้นคลำและกดเลขหกบนแป้นกดหมายเลข

ไม่ใช่ว่าฉันขี้ขลาดและเตรียมป้องกัน แม้ว่าท่าทางของเซียวซือจะดูสงบมาก แต่มีคลื่นแสงในดวงตาของเธอทำให้ฉันไม่สบายใจมาก สามารถอธิบายได้ว่าแววตาของเธอดูบ้าคลั่ง

ตอนนี้ในสายตาของเซียวชือ ฉันมีทุกอย่างที่เธออาจจะไม่มีในชีวิตนี้

ก่อนหน้านี้คือตำแหน่งและอาชีพของเซียวซือ จากนั้นก็คือสีชิงชวน ตามด้วยได้รับความโปรดปรานจากตระกูลสี แถมตอนนี้ฉันก็มีลูกคนหนึ่ง