พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 405

สำหรับเรื่องของตัวเองฉันอาจจะยังโอเคอยู่นิดหน่อย แต่ฉันมีสัญชาตญาณในการปกป้องลูกตัวเองแน่นอน

เป็นไปได้มากว่าฉินกวนจะมีแฟน เพราะผู้หญิงอย่างเจินเสียนจะสติเลอะเลือนจนยอมมาคั่วกับเขาเล่นๆ ได้ยังไง?

ยัยบื้อเฉียวอี้นั่นยังมัวแต่ฝันกลางวันอยู่คนเดียวอีก วันนั้นฉันเห็นเธอกำลังถักผ้าพันคออยู่เลย ทำเอาฉันแทบช็อกเลยนะเนี่ย

ฉันไม่ได้ถามเธอว่าถักให้ใคร แต่ดูจากสีของมันแล้วเธอต้องถักให้ฉินกวนแน่ๆ

เฉียวอี้ถักผ้าพันคอ มันเป็นอะไรที่เหนือความคาดหมายอย่างหนึ่ง ถือเป็นข่าวใหญ่พอๆ กับมีระเบิดนิวเคลียร์ ไม่ต้องพูดเลยว่าฝีมือของเธอมันดูไม่ได้ขนาดไหน? เธอแก่นเซี้ยวอย่างกับผู้ชายยังจะมาจับไม้นิตติ้งเพื่อถักสเวตเตอร์อีก มันทำให้รู้สึกตะลึงมากๆ เลย

ณ ตอนนี้ฉันรู้สึกสับสนสุดๆ ไปเลย ภายในระยะเวลาสั้นๆ แค่ไม่กี่นาทีฉันพยายามรวบรวมคำพูดในสมองอย่างสุดชีวิต

ฉันจะถามเขาให้เคลียร์ต่อหน้าเลยหรือว่าถามไปส่วนตัวดี แต่ว่าการถามคนอื่นแบบต่อหน้ามันไม่ใช่สไตล์ฉัน ฉันคิดอยู่นานกว่าจะเดินเข้าไป

เดาว่าสีหน้าที่ฉันแสดงออกมามันคงไม่ค่อยปกติเท่าไหร่ แค่แป๊บเดียวคนฉลาดๆ และความรู้สึกไวอย่างเจินเสียนก็ดูออกแล้ว

แต่เธอไม่ได้พูดอะไร ทำเพียงแค่ถามฉันว่าจะทานของหวานไหม?

อันที่จริงฉันเห็นว่าของหวานของโต๊ะข้างๆ ดูท่าทางน่าอร่อยดี มันน่ากินจนน้ำลายสอ เดิมทีฉันอยากสั่งมาลองชิมดู แต่ตอนนี้ฉันไม่อยากกินอะไรแล้วล่ะ

ฉันส่ายหน้าให้เจินเสียนและฝืนยิ้มออกมา

เมื่อมื้อเที่ยงจบลง เจินเสียนก็จะกลับไปที่บริษัท ฉันมีเรื่องอยากถามฉินกวน เรื่องแบบนี้ฉันปล่อยให้มันข้ามคืนไปไม่ได้เด็ดขาด

ฉันจึงถามเขาขึ้น “คุณไปส่งฉันกลับเซียวซื่อกรุ๊ปได้ไหมคะ? เมื่อกี้ฉันให้คนขับรถขับกลับไปก่อนแล้ว”

“ได้สิ” ฉินกวนตอบรับทันที ส่วนเจินเสียนก็มีไหวพริบมากและบอกว่าเธอจะกลับไปที่บริษัทเอง

ฉันบอกลาเจินเสียน จากนั้นก็ขึ้นรถของฉินกวน

มีหลายอย่างที่อยากถามฉินกวนให้เคลียร์แท้ๆ แต่พอตอนนี้เราสองคนนั่งหันหน้าเข้าหากัน ฉันกลับไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดว่ายังไงดี

ฉันก็เลยลังเลไม่กล้าพูดอยู่ตลอดทาง เหมือนกับท้องผูกอย่างไรอย่างนั้น

ฉันรู้ว่าฉินกวนมองออกว่าฉันมีเรื่องอะไรอยากพูด แต่คนอย่างเขาน่ะ ถ้าฉันไม่พูดเขาก็ไม่ถามหรอก ทำฉันอึดอัดแทบบ้า

รถกำลังจะขับไปถึงเซียวซื่อกรุ๊ปแล้ว ถ้ายังไม่ถามอีกก็จะไม่มีโอกาสแล้ว แต่ฉันกับฉินกวนก็เหมือนจะไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น สนิทจนถึงขั้นที่ฉันสามารถถามเรื่องส่วนตัวเขาออกไปตรงๆ ได้

ฉันค่อนข้างเป็นคนที่มีนิสัยพิรี้พิไรนิดหน่อย ในตอนนั้นเองคนขับก็ขับมาถึงหน้าประตูใหญ่ของบริษัทฉันแล้ว จากนั้นฉินกวนก็ลงจากรถมาเปิดประตูให้ฉัน

ฉันลงจากรถและมองเขาด้วยความสับสนสุดขีด

เขาค่อยๆ โน้มน้าว “มีเรื่องจะพูดกับผมเหรอ?”

เขาถามมาแบบนี้แต่ฉันกลับไม่รู้ว่าควรจะพูดว่ายังไง ฉันจึงส่งยิ้มที่ไม่ค่อยน่ามองเท่าไหร่ให้เขาไป

เขาพยักหน้าให้ฉัน “ให้ผมส่งคุณขึ้นชั้นบนไหม?”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ แค่บันไดไม่กี่ขั้นเอง” ฉันโบกมือให้เขา จากนั้นก็หมุนตัวหันหลัง

ในตอนที่กำลังก้าวขึ้นบันได ก็ได้ยินเสียงของฉินกวนพูดขึ้นกับฉัน “เจินเสียนเป็นภรรยาเก่าของผม” ฉันชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็หมุนตัวกลับไปมองเขาทันที ที่แท้ฉินกวนก็เดาออกว่าฉันจะถามอะไร

มันทำให้ฉันช็อกมาก แต่ฉันจะมาสนใจอะไรมากไม่ได้แล้ว เมื่อกี้เขาว่าไงนะ?

เจินเสียนเป็นภรรยาเก่าของเขาเหรอ?