พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 41

ฉันรับสายคุณทนายไห่เสร็จก็หันไปมองสีชิงชวน

ใบหน้าเขาไม่แสดงอารมณ์ใดๆ คล้ายกับสวมหน้ากากไว้

ฉันพูดกับเขาว่า “ต่อให้ฉันยินดีมอบหุ้นส่วนให้คุณ แต่ตอนนี้ทำไม่ได้แล้ว แม่เลี้ยงฟ้องร้องฉัน ตอนนี้ทรัพย์สินของฉันถูกระงับหมดแล้ว”

ระหว่างที่พูด ฉันสุขุมเป็นพิเศษ ทั้งยังมีความดีใจร่วมด้วย อย่างน้อยตอนนี้สีชิงชวนก็ทำอะไรกับหุ้นส่วนฉันไม่ได้

สีชิงชวนไม่มองฉันแม้แต่ปราดเดียว สายตาหยุดอยู่ที่หน้าจอโน๊ตบุ๊คแล้วเอ่ยเสียงเย็นเยียบ “แสดงว่าตอนนี้คุณไม่มีคุณค่าทางผลประโยชน์เลยสักนิด”

“พรุ่งนี้เช้าฉันขอลา ฉันจะไปพบทนายของฉัน”

เขาทำหน้าไม่ใส่ใจ เงยหน้าถามป๋ออวี่ว่า “ตอนนี้เธอสมควรอยู่ตรงนี้ไหม?”

ป๋ออวี่ยิ้มแล้วชี้ไปยังโซฟา “คุณเซียวไปพักผ่อนตรงโน้นก่อนครับ”

ฉันชินกับความแล้งน้ำใจของสีชิงชวนตั้งนานแล้ว เขาเข้าใกล้ฉันก็ต่อเมื่อเกิดอารมณ์ใคร่แล้วคนที่ชอบไม่อยู่ข้างกายเท่านั้นแหละ

ฉันพึ่งหย่อนกายนั่งบนโซฟา เฉียวอี้ก็โทรมาหาฉันพอดี เธอพูดเสียงช็อกว่า “ฉันมีข่าวด่านจี๋จะบอก เซียวเซิง แม่เลี้ยงใจยักษ์กับพี่สาวต่างบุพการีของเธอไปฟ้องร้องศาลว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวของคุณอา”

“ไม่ใช่พี่สาวต่างบุพการี พวกเธอก็เป็นลูกสาวของพ่อฉันเหมือนกัน” ฉันกล่าว

“เธอนี่เก่งจริงๆ ตอนนี้ยังมีอารมณ์แก้คำพูดฉันอีก เธอได้ยินสิ่งที่ฉันพูดหรือยัง?”

“ได้ยินแล้ว เมื่อกี้ทนายไห่ก็โทรบอกฉันแล้ว”

“ออ แล้วเธอมีแผนรับมือหรือยัง? ช่างเถอะ ถามเธอก็ถามเปล่า เอาแบบนี้ ฉันจะให้กลุ่มทนายของพ่อฉันติดต่อกับเธอ”

“ไม่ต้องแล้ว คุณทนายไห่แนะนำทนายให้ฉันแล้ว พวกเราจะพบหน้ากันพรุ่งนี้”

“ทนายไห่นี่เจ๋งจริงๆ เขาติดตามคุณอามาหลายปี น่าจะพึ่งพาได้ พรุ่งนี้ฉันจะไปเป็นเพื่อนเธอนะ”

“อืม”

“ไม่ต้องกลัวนะเซียวเซิง พวกหล่อนต้องแพ้แน่”

ฉันยังไม่คิดถึงผลลัพธ์ ฉันแค่สนใจว่าตัวเองเป็นลูกสาวแท้ๆ ของคุณพ่อหรือเปล่า

ฉันนอนขดตัวบนโซฟาทั้งคืน เพราะฉันเป็นคนขายาว ต้องยื่นเท้าไปวางบนราวจับอีกด้านหนึ่งของโซฟา จึงจะยื่นขาตรงๆ ได้

สีชิงชวนเข้านอนดึกมาก เขามีเรื่องต้องทำเยอะมาก พนักงานระดับสูงของบริษัทมาประชุมกับเขาจึงถึงเที่ยงคืน จากนั้นเขาก็นั่งดูโน๊ตบุ๊คต่อ ตอนฉันลุกไปเข้าห้องน้ำ เพราะไฟในห้องปิดหมดแล้ว ดังนั้นแสงหน้าจอจึงส่องใบหน้าเขา แลดูหล่อเหลาไปอีกแบบ

ทรงผมใหม่นี้เหมาะกับเขามาก คนประเภทสีชิงชวนไม่รู้ว่าเป็นคนมีบุญหรือว่าเกิดถูกที่ถูกเวลากันแน่ แต่อย่างไรก็ตามล้วนสมบูรณ์แบบไปหมด ไม่เหมือนฉันที่ต้องระหกระเหินเร่ร่อนตั้งแต่เด็ก

เช้าวันต่อมา ฉันตื่นแล้วแต่สีชิงชวนยังไม่ตื่น ฉันตื่นขึ้นมาก็เห็นเสื้อวางอยู่บนโต๊ะ ซึ่งมีไปจนถึงเสื้อชั้นในเลย ฉันคาดว่าป๋ออวี่น่าจะเตรียมมาให้ฉัน เขารู้ว่าวันนี้ฉันมีนัดกับทนาย และเห็นว่าฉันไม่ได้เปลี่ยนเสื้อมาสองวันแล้ว

ห้องผู้ป่วยของสีชิงชวนมีห้องอาบน้ำด้วย ฉันเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ทว่าไม่ได้แต่งหน้า เพราะไม่ได้พกเครื่องสำอางมาด้วย ยังดีที่ฉันเป็นคนผิวขาว เขาว่ากันว่าผิวขาวมีชัยไปกว่าครึ่ง

ฉันไม่ได้พูดคุยกับสีชิงชวนหรอก เพื่อจะได้เลี่ยงคำพูดเยาะเย้ยของเขา

คุณทนายไห่มีสำนักทนายความอยู่ที่หนึ่ง มีชื่อเสียงเลื่องลือในเมืองฮวา คุณพ่อเคยพาฉันไปมาแล้วหนึ่งครั้ง แต่ตอนนั้นฉันยังเด็กมาก ท่านพาฉันไปเพื่อโอนกรรมสิทธิ์บ้านหลังที่ฉันกับแม่อาศัยเป็นชื่อของฉัน

ฉันมาถึงสำนักทนายความ แต่ทนายไห่ไม่อยู่ ผู้ช่วยของเขาบอกว่าทนายไห่ต้องไปจัดการธุระด้านกฎหมายในบริษัทเซียวซื่อกรุ๊ป เนื่องจากจำเป็นต้องรายงานการจัดสรรหุ้นส่วนให้ผู้บริหารระดับสูงคนอื่นรับทราบด้วย

ถ้าเทียบกันเมื่อวานคือตอนนี้ไม่ค่อยบวมแล้ว ฉันดึงมือเธอลง “ไปชนประตูมา”

“ไม่ใช่แน่นอน หรือว่าสีชิงชวนแก้แค้นเธอโดยการชนใส่เธอ? เป็นลูกผู้ชายอกสามศอก แต่กลับลงไม้ลงมือกับผู้หญิง หน้าไม่อาย” เธอกำหมัดแน่น

“ไม่ใช่เขาหรอก” เขายัดขนมปังคำสุดท้ายใส่ปากเธอ จะได้หุบปากเธอชั่วคราว

ทว่าเฉียวอี้เป็นคนหยุดนิ่งไม่เป็น ระหว่างที่รอทนายมา เฉียวอี้ก็พูดเจื้อยแจ้วกับฉันไม่หยุด

“เซียวเซิง ได้ยินมาว่าแม่เลี้ยงใจยักษ์ของเธอมีผลตรวจดีเอ็นเอของเธอกับคุณอา ฉันว่ามันต้องเป็นของปลอมชัวร์ เธอมีพวกเส้นผมของคุณอาไหม ต้องตรวจให้แน่ชัด จะได้สบายใจ จะฟังแม่เลี้ยงใจยักษ์พูดข้างเดียวไม่ได้”

อันที่จริงฉันมีเส้นผมของคุณพ่อ ตอนเด็กฉันมักจะเห็นคุณแม่จัดทรงผมให้คุณพ่อตลอด และถ้าเกิดเห็นเส้นผมขาว คุณแม่ก็จะถอนแล้วเก็บใส่กล่องไว้

ต่อมาคุณแม่ฉันได้เสียชีวิตไป ฉันก็สานงานต่อจากคุณแม่ ทุกครั้งที่ฉันหวีผมให้คุณพ่อแล้วเห็นผมขาว ฉันจะดึงออกแล้วเก็บไว้อย่างดี หลังจากนั้นคุณพ่อบอกว่าผมขาวขึ้นเยอะขึ้นเรื่อยๆ ถ้าขืนถอนต่อไปมีหวังต้องถอนหมดหัวแน่ ดังนั้นจึงได้เลิกถอนตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

ฉันมีเส้นผมของคุณพ่อ ฉันสามารถเอาเส้นผมของท่านกับของฉันไปตรวจดีเอ็นเอได้ ทว่าฉันรู้สึกว่ายังไม่ถึงเวลา เรื่องบางเรื่องมันไม่จำเป็นต้องให้กระจ่างไปหมดทุกด้าน

เฉียวอี้พูดจนคอแห้ง เธอดื่มน้ำของตัวเองและของฉันจนหมด จากนั้นก็ถือแก้วไปเติมน้ำ

ฉันใช้นิ้วอันนุ่มลื่นวาดเล่นบนโต๊ะไม้ด้วยความเบื่อหน่าย

เวลานี้ประตูก็มีคนผลักเข้ามา ฉันไม่รู้ว่าเป็นเฉียวอี้หรือทนายความ

เมื่อร่างผู้ชายสะท้อนบนโต๊ะ ฉันก็รีบเงยหน้าพร้อมกับลุกขึ้นยืนทันที และเมื่อมองอีกฝ่ายปราดหนึ่ง ฉันก็ต้องชะงักงัน

ด้านหน้าฉันเป็นชายหนุ่มตัวสูงโปร่ง ฉันไม่ได้อึ้งเพราะความหล่อของเขา แต่เป็นเพราะใบหน้านี้ฉันเคยคุ้นเคยเป็นอย่างมาก