ฉันรับสายคุณทนายไห่เสร็จก็หันไปมองสีชิงชวน
ใบหน้าเขาไม่แสดงอารมณ์ใดๆ คล้ายกับสวมหน้ากากไว้
ฉันพูดกับเขาว่า “ต่อให้ฉันยินดีมอบหุ้นส่วนให้คุณ แต่ตอนนี้ทำไม่ได้แล้ว แม่เลี้ยงฟ้องร้องฉัน ตอนนี้ทรัพย์สินของฉันถูกระงับหมดแล้ว”
ระหว่างที่พูด ฉันสุขุมเป็นพิเศษ ทั้งยังมีความดีใจร่วมด้วย อย่างน้อยตอนนี้สีชิงชวนก็ทำอะไรกับหุ้นส่วนฉันไม่ได้
สีชิงชวนไม่มองฉันแม้แต่ปราดเดียว สายตาหยุดอยู่ที่หน้าจอโน๊ตบุ๊คแล้วเอ่ยเสียงเย็นเยียบ “แสดงว่าตอนนี้คุณไม่มีคุณค่าทางผลประโยชน์เลยสักนิด”
“พรุ่งนี้เช้าฉันขอลา ฉันจะไปพบทนายของฉัน”
เขาทำหน้าไม่ใส่ใจ เงยหน้าถามป๋ออวี่ว่า “ตอนนี้เธอสมควรอยู่ตรงนี้ไหม?”
ป๋ออวี่ยิ้มแล้วชี้ไปยังโซฟา “คุณเซียวไปพักผ่อนตรงโน้นก่อนครับ”
ฉันชินกับความแล้งน้ำใจของสีชิงชวนตั้งนานแล้ว เขาเข้าใกล้ฉันก็ต่อเมื่อเกิดอารมณ์ใคร่แล้วคนที่ชอบไม่อยู่ข้างกายเท่านั้นแหละ
ฉันพึ่งหย่อนกายนั่งบนโซฟา เฉียวอี้ก็โทรมาหาฉันพอดี เธอพูดเสียงช็อกว่า “ฉันมีข่าวด่านจี๋จะบอก เซียวเซิง แม่เลี้ยงใจยักษ์กับพี่สาวต่างบุพการีของเธอไปฟ้องร้องศาลว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวของคุณอา”
“ไม่ใช่พี่สาวต่างบุพการี พวกเธอก็เป็นลูกสาวของพ่อฉันเหมือนกัน” ฉันกล่าว
“เธอนี่เก่งจริงๆ ตอนนี้ยังมีอารมณ์แก้คำพูดฉันอีก เธอได้ยินสิ่งที่ฉันพูดหรือยัง?”
“ได้ยินแล้ว เมื่อกี้ทนายไห่ก็โทรบอกฉันแล้ว”
“ออ แล้วเธอมีแผนรับมือหรือยัง? ช่างเถอะ ถามเธอก็ถามเปล่า เอาแบบนี้ ฉันจะให้กลุ่มทนายของพ่อฉันติดต่อกับเธอ”
“ไม่ต้องแล้ว คุณทนายไห่แนะนำทนายให้ฉันแล้ว พวกเราจะพบหน้ากันพรุ่งนี้”
“ทนายไห่นี่เจ๋งจริงๆ เขาติดตามคุณอามาหลายปี น่าจะพึ่งพาได้ พรุ่งนี้ฉันจะไปเป็นเพื่อนเธอนะ”
“อืม”
“ไม่ต้องกลัวนะเซียวเซิง พวกหล่อนต้องแพ้แน่”
ฉันยังไม่คิดถึงผลลัพธ์ ฉันแค่สนใจว่าตัวเองเป็นลูกสาวแท้ๆ ของคุณพ่อหรือเปล่า
ฉันนอนขดตัวบนโซฟาทั้งคืน เพราะฉันเป็นคนขายาว ต้องยื่นเท้าไปวางบนราวจับอีกด้านหนึ่งของโซฟา จึงจะยื่นขาตรงๆ ได้
สีชิงชวนเข้านอนดึกมาก เขามีเรื่องต้องทำเยอะมาก พนักงานระดับสูงของบริษัทมาประชุมกับเขาจึงถึงเที่ยงคืน จากนั้นเขาก็นั่งดูโน๊ตบุ๊คต่อ ตอนฉันลุกไปเข้าห้องน้ำ เพราะไฟในห้องปิดหมดแล้ว ดังนั้นแสงหน้าจอจึงส่องใบหน้าเขา แลดูหล่อเหลาไปอีกแบบ
ทรงผมใหม่นี้เหมาะกับเขามาก คนประเภทสีชิงชวนไม่รู้ว่าเป็นคนมีบุญหรือว่าเกิดถูกที่ถูกเวลากันแน่ แต่อย่างไรก็ตามล้วนสมบูรณ์แบบไปหมด ไม่เหมือนฉันที่ต้องระหกระเหินเร่ร่อนตั้งแต่เด็ก
เช้าวันต่อมา ฉันตื่นแล้วแต่สีชิงชวนยังไม่ตื่น ฉันตื่นขึ้นมาก็เห็นเสื้อวางอยู่บนโต๊ะ ซึ่งมีไปจนถึงเสื้อชั้นในเลย ฉันคาดว่าป๋ออวี่น่าจะเตรียมมาให้ฉัน เขารู้ว่าวันนี้ฉันมีนัดกับทนาย และเห็นว่าฉันไม่ได้เปลี่ยนเสื้อมาสองวันแล้ว
ห้องผู้ป่วยของสีชิงชวนมีห้องอาบน้ำด้วย ฉันเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ทว่าไม่ได้แต่งหน้า เพราะไม่ได้พกเครื่องสำอางมาด้วย ยังดีที่ฉันเป็นคนผิวขาว เขาว่ากันว่าผิวขาวมีชัยไปกว่าครึ่ง
ฉันไม่ได้พูดคุยกับสีชิงชวนหรอก เพื่อจะได้เลี่ยงคำพูดเยาะเย้ยของเขา
คุณทนายไห่มีสำนักทนายความอยู่ที่หนึ่ง มีชื่อเสียงเลื่องลือในเมืองฮวา คุณพ่อเคยพาฉันไปมาแล้วหนึ่งครั้ง แต่ตอนนั้นฉันยังเด็กมาก ท่านพาฉันไปเพื่อโอนกรรมสิทธิ์บ้านหลังที่ฉันกับแม่อาศัยเป็นชื่อของฉัน
ฉันมาถึงสำนักทนายความ แต่ทนายไห่ไม่อยู่ ผู้ช่วยของเขาบอกว่าทนายไห่ต้องไปจัดการธุระด้านกฎหมายในบริษัทเซียวซื่อกรุ๊ป เนื่องจากจำเป็นต้องรายงานการจัดสรรหุ้นส่วนให้ผู้บริหารระดับสูงคนอื่นรับทราบด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่ายรักเมียในนาม(จบ)
จบซะแล้วลงตอนไม่ครบค่ะ ขาดตอนที่ 501,506...
เย้ อัพต่อแล้ว 👍👍👍...
แอด...ยังรออัพเดทนะคะ😁😁...
รอมาอัพต่อค่ะ...
กี่ตอนจบค่ะ...
Please up Chapter495...
สนุกมากๆ ค่ะ ติดตามอยู่นะคะ...
นางเอกไม่ได้โง่แต่จิตใจดีเกินไปและพระเอกอยากสอนนางเอกแต่สอนผิดวิธี ในเรื่องทุกคนมีปมหมด นักเขียนค่อยๆขยายแต่ละคน เราว่าสนุก อัพต่อค่ะplease...
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอึดอัดมาก เพราะนางเอกโคตรโง่เลย อ่านแล้วลุ้นแต่ก็ลุ้นไม่ขึ้น มันรู้สึกสงสารนางเอก แต่เป็นสมน้ำหน้า พระเอกก็ใจดำเอาแต่ใจตัวเอง ทำตัวแย่ ทำให้รำคาญ อ่านแล้วไม่ลุ้นให้ได้จบลงด้วยกันอย่างมีความสุข แต่ให้รับผลจากความโง่และการกระทำของตัวเอง...
สามีแบบนี้ ควรทิ้งอ่ะ จะสอนก็สอน แต่ไม่ควรบีบบังคับหักหน้า ทำให้อับอายอย่างนี้ ไม่ให้อภัยเด็ดขาด ยิ่งรู้ว่านังซือยังไม่ตัดใจ ยิ่งต้องจัดการให้ชัดเจนแทนที่จะปล่อยคลุมเครือ...