พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 439

ทำไงดี? พอเฉียวอี้พูดมาแบบนี้ ดูเหมือนตรรกะที่ฉันคิดว่ามันไม่มีช่องโหว่อะไรจะมีปัญหาขึ้นมาซะแล้วสิ

นั่นสิ ถึงแม้ว่าเรื่องราวในชีวิตฉันจะซับซ้อนวุ่นวาย แต่ถ้าฉันเกี่ยวข้องอะไรกับพ่อของสีชิงชวนจริงๆ งั้นเขาก็ต้องสืบได้ตั้งนานแล้ว

แล้วเรื่องผลตรวจดีเอ็นเอล่ะจะว่ายังไง บนนั้นเขียนอยู่เป็นหลักฐานชัดเจนว่าฉันกับพ่อของสีชิงชวนเป็นพ่อลูกกันนะ!

“เซียวเซิง มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่” เฉียวอี้ฮึกเหิมมาก เธอจับแขนฉันไว้แน่น “รูปนั้นล่ะ เธอเอารูปนั้นมาให้ฉัน”

ฉันพกรูปติดตัวอยู่ตลอด ฉันค้นมันออกมาจากกระเป๋าให้เฉียวอี้ดู เธอมองมันแค่แวบเดียวก็ตบต้นขาทันที “แค่ดูก็รู้แล้วว่านี่มันรูปตัดต่อ เธอดูไม่ออกเหรอ? เซียวเซิง?”

ใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะเล็กน้อย “อะไรนะ? ตัดต่อเหรอ?”

“ทำไมแค่ได้รูปมาก็เชื่อแล้วล่ะ? เธอไม่ได้ให้คนไปตรวจสอบดูเหรอ?”

ตอนฉันได้รูปมาฉันไม่ได้เชื่อหรอก แต่เจินเสียนเตือนฉันให้ตรวจดีเอ็นเอ จากนั้นอาฮวาก็เดินถือตะกร้าผ้าเข้ามาห้องฉันพอดี ฉันก็เลยเอาเส้นผมในตะกร้าผ้าเส้นหนึ่งไปตรวจดีเอ็นเอ ตอนนั้นก็เลยไม่ทันได้คิดเรื่องเอารูปไปตรวจสอบ

ฉันคิดว่าการตรวจดีเอ็นเอเป็นอะไรที่แน่นอนที่สุดแล้ว ดังนั้นเมื่อผลการตรวจดีเอ็นเอออกมา ฉันก็มึนไปหมดเลย

ฉันจะไม่เชื่อผลทางวิทยาศาสตร์ได้เหรอ? เพราะงั้นก็เลยไม่ได้ไปสนใจเรื่องรูปอีก

“แต่ผลการตรวจ”

“ไม่ต้องไปสนใจเรื่องผลการตรวจ ถ้าเจินเสียนจ่ายใต้โต๊ะให้หมอที่ทำการตรวจนั่น แบบนั้นไม่ว่าเธอจะเอาผมเธอกับผมใครไปตรวจ ผลตรวจมันก็เหมือนกันนั่นแหละ ต่อให้เธอไปเอาขนจากไม้กวาดไปตรวจ มันก็ตรวจออกมาได้เหมือนกันว่าเธอกับไม้กวาดเป็นพ่อลูกกัน เธอเชื่อไหมล่ะ?”

พอเฉียวอี้พูดใส่ฉันแบบนี้ จู่ๆ ฉันก็ตรัสรู้และเหมือนจะรู้แจ้งขึ้นมาทันที

ตอนนั้นรูปที่เจินเสียนให้มารูปนั้นทำเอาฉันมึนไปหมด ก็เลยไม่ได้คิดอะไรมากมายขนาดนั้น

แล้วทำไมเจินเสียนต้องทำแบบนี้ด้วย?

ทันใดนั้นฉันก็นึกถึงคำพูดที่ฉินกวนบอกฉันเมื่อครู่ เขาเห็นบันทึกการโทรของเจินเสียนกับเซียวซือว่ามีการติดต่อกันหลายครั้ง เป็นไปได้ไหมที่เธอจะสมรู้ร่วมคิดกับเซียวซือและจัดฉากปั่นหัวฉันแบบนี้?

ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ งั้นเซียวซือก็ร้ายกาจมาก และฉันก็โง่มาก ไม่คิดเลยว่าจะตกหลุมพรางของเธอ แม้แต่เรื่องดราม่าน้ำเน่าๆ แบบนี้ฉันก็เชื่อเข้าไปได้

และฉันก็เอาลูกฉันออกเพราะเรื่องนี้

ฉันยกมือขึ้นกุมท้องและเงียบไม่ได้พูดอะไรอยู่นาน ฉันรู้สึกเหมือนในร่างกายมันมีมดกำลังกัดฉันอยู่ กัดจากข้างในออกมาข้างนอกจนฉันยับเยินไปหมดทั้งตัว

เฉียวอี้โอบไหล่ฉันไว้ เธอไม่ได้ด่าฉันต่อ “เซียวเซิง เธอกลัวว่าเรื่องนี้จะทำให้ชื่อเสียงของสีชิงชวนดูไม่ดี ก็เลยไม่ได้บอกเรื่องนี้แม้แต่กับฉันใช่ไหม?”

ฉันพยักหน้า เธอจึงถอนหายใจออกมาครั้งหนึ่ง “เซียวซือรู้ว่าจิตใจเธอเป็นแบบนี้ไง รู้ว่าเธอต้องไม่บอกเรื่องแบบนี้กับใครแน่ เซียวซือก็เลยจัดฉากปั่นหัวเธอแบบนี้ พออยู่ช่วงในเวลาเร่งร้อนเธอก็เลยทำได้แค่ตัดสินใจไปแบบนั้น”

ฉันคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าเจินเสียนจะรวมหัวกับเซียวซือ และเหตุผลที่พวกเธอรวมหัวกันก็ยังสามารถอธิบายได้

เพราะเจินเสียนก็มองว่าฉันเป็นศัตรูในจินตนาการของเธอเหมือนกัน คิดว่าฉันเป็นอุปสรรคขัดขวางเส้นทางรักของเธอและฉินกวน

เธอเป็นคนขี้อิจฉาคนหนึ่ง เธอเกลียดมากที่ฉินกวนอยู่กับฉัน เป็นห่วงฉันและช่วยเหลือฉัน

ความอิจฉาริษยาของผู้หญิงมันน่ากลัวจริงๆ ความจริงนอกจากความสัมพันธ์เรื่องคุณแม่ของฉันแล้ว ฉันกับฉินกวนก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันเลย

เมื่อครู่ฉินกวนก็อธิบายให้ฉันฟังแล้ว ฉันเชื่อว่าความรู้สึกที่เขามีต่อฉันมันบริสุทธิ์ ไม่ได้น่ารังเกียจแบบที่เจินเสียนคิด

ฉันเชื่อคำพูดของผู้หญิงแปลกหน้าได้ยังไง? ฉันเอาลูกของตัวเองออกจริงๆ เหรอ?