ตอนนี้หลายๆ เรื่องต้องพึ่งการเดิมพัน สิ่งที่เดิมพันคืออะไรน่ะเหรอ?
สิ่งที่เดิมพันก็คือโชคชะตาหรือว่าทัศนคติของตัวเอง หรืออาจจะเป็นทั้งสองอย่างก็ได้!
เฉียวอี้ขับรถออกจากลานจอดรถ ฉันเตรียมใจไว้แล้วว่าเสวียเหวินจะไม่ตามมาให้เห็นอีก
แต่จู่ๆ ใครคนหนึ่งก็โผล่มาจากข้างๆ รถ ยังดีที่เฉียวอี้ไม่ได้ขับเร็ว ไม่งั้นคงชนไปแล้ว
เฉียวอี้รีบเบรกรถทันที จากนั้นก็ตบอก “แม่เจ้า ตกใจเกือบตาย”
ฉันเองก็ตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อเหมือนกัน คนคนนั้นที่โผล่มาจากข้างๆ รถวิ่งมาฟุบหน้าอยู่ที่หน้าต่างรถของพวกเรา ที่แท้ก็เป็นเสวียเหวินนี่เอง
เฉียวอี้บีบมือฉันและขยิบตาให้ฉันทีหนึ่ง ฉันรู้ว่าเรื่องนี้มีความหวังที่จะสำเร็จแล้ว
เฉียวอี้ลดกระจกหน้าต่างลงอย่างไม่รีบร้อน ฉันเอนหลังพิงเก้าอี้และแสร้งถามเขาอย่างไม่ใส่ใจ “ทำอะไรคะ? รู้ไหมว่าเมื่อกี้มันอันตรายมาก ถ้าชนคุณเข้า เราต้องรับผิดชอบนะ”
“โอเคๆๆ” เสวียเหวินถอนหายใจ “ทั้งสองคนเป็นหญิงแกร่ง เป็นนักธุรกิจ ผมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของทั้งสองคน ห้าล้านก็ห้าล้าน จะให้เงินผมได้เมื่อไหร่?”
เสวียเหวินร้อนเงินมากจริงๆ ด้วย เร่งร้อนใจและรอไม่ไหวจนเป็นแบบนี้
ฉันบอก “บอกความลับคุณมา แล้วเราจะโอนเงินให้คุณภายในหนึ่งชั่วโมง”
“โอเค” เสวียเหวินเปิดประตูรถแล้วขึ้นมานั่งข้างบน ฉันจึงพูดขึ้น “ไปหาที่คุยกันเถอะ!”
แต่เสวียเหวินกลับส่ายหน้า “ไม่ต้องลำบากหาที่คุยให้วุ่นวายหรอก คุยบนรถนี่แหละ”
เฉียวอี้สตาร์ทรถ ฉันบอกกับเฉียวอี้ “ขับไปหาที่จอดที่สวนสาธารณะข้างทางเถอะ! จะมาคุยอยู่หน้าประตูลานจอดรถของห้างเขาไม่ได้หรอก”
ด้านหน้าไม่ไกลมีสวนสาธารณะข้างทางอยู่แห่งหนึ่ง ตอนนี้ที่นั่นไม่มีคน
เฉียวอี้จอดรถที่ลานจอดรถและไม่ได้ลงจากรถ เราสองคนหันไปหาเสวียเหวินที่นั่งอยู่ที่นั่งด้านหลัง “โอเค ในเมื่อคุณรีบพูด งั้นก็พูดมาตอนนี้เถอะ!”
เสวียเหวินเลียริมฝีปาก “ทั้งสองคน ตอนนี้ผมนั่งอยู่บนรถแล้ว ความบริสุทธิ์ใจน่ะผมมี ตอนนี้พวกคุณโอนเงินเข้าบัญชีผมเลย ผมจะพูดเดี๋ยวนี้แหละ”
เฉียวอี้โทรหาเลขาและสั่งสั้นๆ “ฉันจะให้หมายเลขบัตรธนาคารกับคุณ คุณโอนเงินเข้าในนั้นให้หน่อยห้าล้าน”
จากนั้นเธอก็วางสายลง เสวียเหวินหากระดาษใบเล็กๆ มาเขียนหมายเลขบัญชีธนาคารของเขาลงไป แล้วยื่นให้เฉียวอี้ด้วยมือทั้งสองข้าง
เฉียวอี้ถ่ายรูปและส่งให้เลขาของเธอ “เป็นไง? ตอนนี้ก็หายห่วงแล้วสินะ! ตอนนี้เลขากำลังจัดการอยู่ อีกครึ่งชั่วโมงคุณก็ได้เงินแล้ว”
“โอเค ผมเชื่อพวกคุณ” เสวียเหวินหยักหน้า จากนั้นก็มองซ้ายมองขวาและเคาะไปที่หน้าต่างรถ “ประธานเฉียว รถคุณแน่นหนาดีใช่ไหม?”
“ขังคุณไว้ในรถแล้วใส่น้ำให้เต็มคัน น้ำก็ไม่รั่วออกไปสักหยดหรอก รับรองว่ามันทำให้คุณจมน้ำตายได้แน่”
เสวียเหวินหัวเราะแห้งๆ ออกมา “ประธานเฉียวนี่อารมณ์ขันจริงๆ”
“งั้นคุณก็บอกมาเถอะ!”
เสวียเหวินหัวเราะ “ไม่ต้องรีบครับๆ”
ฉันรู้ว่าเขากำลังรอให้เงินห้าล้านเข้าบัญชีเขาก่อน งั้นก็ได้ เขาอยากรองั้นเราก็จะรอเป็นเพื่อนเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่ายรักเมียในนาม(จบ)
จบซะแล้วลงตอนไม่ครบค่ะ ขาดตอนที่ 501,506...
เย้ อัพต่อแล้ว 👍👍👍...
แอด...ยังรออัพเดทนะคะ😁😁...
รอมาอัพต่อค่ะ...
กี่ตอนจบค่ะ...
Please up Chapter495...
สนุกมากๆ ค่ะ ติดตามอยู่นะคะ...
นางเอกไม่ได้โง่แต่จิตใจดีเกินไปและพระเอกอยากสอนนางเอกแต่สอนผิดวิธี ในเรื่องทุกคนมีปมหมด นักเขียนค่อยๆขยายแต่ละคน เราว่าสนุก อัพต่อค่ะplease...
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอึดอัดมาก เพราะนางเอกโคตรโง่เลย อ่านแล้วลุ้นแต่ก็ลุ้นไม่ขึ้น มันรู้สึกสงสารนางเอก แต่เป็นสมน้ำหน้า พระเอกก็ใจดำเอาแต่ใจตัวเอง ทำตัวแย่ ทำให้รำคาญ อ่านแล้วไม่ลุ้นให้ได้จบลงด้วยกันอย่างมีความสุข แต่ให้รับผลจากความโง่และการกระทำของตัวเอง...
สามีแบบนี้ ควรทิ้งอ่ะ จะสอนก็สอน แต่ไม่ควรบีบบังคับหักหน้า ทำให้อับอายอย่างนี้ ไม่ให้อภัยเด็ดขาด ยิ่งรู้ว่านังซือยังไม่ตัดใจ ยิ่งต้องจัดการให้ชัดเจนแทนที่จะปล่อยคลุมเครือ...