พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 447

คนขับรถไม่พูด อาจเป็นเพราะเขาไม่รู้ว่าเซียวซือหมายความอะไร

เซียวซือหยุดชั่วครู่แล้วพูดว่า "ดูเหมือนว่าคุณไม่ไว้ใจฉันมากพอ ไม่กล้าบอกฉันตรงๆ เท่าที่ฉันรู้เงินที่เสียไปไม่เพียงแค่นี้ แถมยังกู้เงินนอกระบบอีกใช่ไหม”

“คุณหนูรอง นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับงานของผมเลย” คนขับรถเงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าลุกลี้ลุกลน

“ฉันรู้ ฉันรู้ ไม่ต้องตกใจ ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉันหมายถึงว่าให้บอกความจริงมาว่าขาดเงินเท่าไหร่ แล้วฉันดูว่าจะช่วยได้ไหม เพราะยังไงคุณก็ทำงานกับบ้านเรามาหลายปีแล้ว”

คนขับรถรู้สึกยินดีเป็นอย่างมากเมื่อได้ยิน "จริงเหรอ? คุณหนูรองเต็มใจให้ผมยืมเงินจริงๆ คุณรู้ไหมว่าทุกวันนี้ผมถูกพวกทวงหนี้ข่มเหง จนไม่มีทางเลือก"

"เพราะอย่างนี้ช่วงนี้คุณก็เลยขับรถอย่างเหม่อลอย" เซียวซือพูดอย่างเฉยเมย และสีหน้าของคนขับก็เปลี่ยนไปทันทีหลังจากได้ยินสิ่งนี้

“ขอโทษครับ คุณหนูรอง ผม ผมขอโทษ ต่อไปผมจะตั้งใจขับรถ ครั้งก่อนผมแค่เอารถไปข่วน โชคดีที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

“อย่าเพิ่งกังวลไป ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย ฉันแค่ถาม”

“คุณหนูรอง ผมยอมรับว่าช่วงนี้เรื่องส่วนตัวของผมกระทบอารมณ์ไปบ้าง ผมรับประกันว่าคราวหน้าจะไม่เกิดขึ้นอีก”

“แล้วคุณเป็นหนี้เท่าไหร่”

“สามแสน” คนขับรถพึมพำ

“เงินก้อนนี้จะว่ามากก็ไม่มาก แต่ก็ไม่ได้น้อย จากเงินเดือนแต่ละเดือน สิบกว่าปีก็คืนไม่หมด”

“ถ้าสิบกว่าปีผมคงถูกพวกกู้นอกระบบขูดเลือดขูดเนื้อไปแล้ว”

“เพราะฉะนั้นถ้าฉันไม่ช่วย คุณได้ตายแน่” ในที่สุด เซียวซือก็เงยหน้าขึ้น และฉันก็เห็นความหนาวเย็นในดวงตาของเธอได้อย่างชัดเจน และฉันยังเห็นความเลือดเย็นด้วยซ้ำ

“คุณหนูรองจะให้ผมยืมเงินใช่ไหม”

“ฉันให้คุณยืมเงิน คุณคิดว่านานแค่ไหนคุณถึงจะจ่ายคืนให้ฉันได้ สิบปียี่สิบปี” เซียวซือถามคนขับรถกลับ แต่คนขับกลับนิ่งเฉย

"เพราะฉะนั้นเงินนี้ฉันไม่ได้ให้คุณยืม แต่ฉันจะให้คุณและให้มากกว่านี้"

คนขับดูสับสนมากและไม่เข้าใจว่าเซียวซือหมายความว่าไง แต่จริงๆ ฉันเข้าใจบ้างแล้ว

“คุณหนูรอง ให้อะไรผม? ผมไม่เข้าใจ”

“ทำงานกับครอบครัวเรามานาน ขับรถให้คุณพ่อตลอดใช่ไหม”

“ครับ คุณหนูรอง”

"อันที่จริง คุณแค่ตั้งใจและใส่ใจเวลาทำงานมากขึ้นกว่าเดิมก็พอแล้ว"

“จริงเหรอครับ” คนขับรถตกใจเล็กน้อย

“อีกอย่าง มีเรื่องเล็กๆ น้อยๆ อีกเรื่อง”

“เรื่องอะไรครับ? คุณหนูรองพูดเลย ถ้าทำได้ผมรีบทำให้แน่นอน”