พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 454

จะตามไปไหม? ฉันคิดว่าไม่จำเป็นหรอก!

ตามทันแล้วยังไงต่อ?

สีชิงชวนไม่สนใจฉันขนาดนี้ ฉันเชื่อว่าเขาต้องเห็นฉันแน่ๆ สายตาเขาดีขนาดนั้น เป็นไปไม่ได้ที่รถสองคันใกล้กันขนาดนี้แล้วเขาจะไม่เห็น

ดังนั้นถ้าตามทันแล้วจะพูดอะไรกับเขา?

อธิบายให้เขาฟังว่าตอนนั้นทำไมทุกอย่างที่เกิดขึ้น?

บอกเขาว่าฉันถูกเซียวซือใส่ร้าย?

ถึงแม้ว่าจะเป็นความจริง แต่ฉันก็เหมือนจะไม่มีความมั่นใจ

ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันคิดยังไง ก็เลยขี้ขลาด

ฉันส่ายหัวแล้วพูดกับเฉียวอี้ "ไม่ต้อง ไม่ต้องตามไป เรากลับกันเถอะ"

“โอ้” เฉียวอี้มองมาที่ฉันอีกครั้ง แน่ใจนะ? จะไม่เสียใจเหรอ?

ไม่มีอะไรต้องเสียใจ ก็อยู่เมืองเดียวกัน ไม่ได้อยู่ห่างกันสุดหล้าฟ้าเขียวสักหน่อย อยากเจอค่อยหาโอกาสเจอก็ได้ "

“เจอกันอีกเธอก็ทำตัวลับๆ ล่อๆ ทำไมถึงไม่สามารถเผชิญหน้ากับเขาได้โดยตรง”

“เฉียวอี้” ฉันพูดอย่างอ่อนแรง “ฉันง่วงจะตายอยู่แล้ว กลับบ้านกันเถอะ”

"โอเคโอเค กลับบ้านกลับบ้าน"

เฉียวอี้เลี้ยวรถแล้วขับไปทางกลับบ้าน

วันนี้ฉันได้รู้ข่าวที่น่าตกใจเป็นพิเศษสองเรื่อง แต่ดูเหมือนว่าแรงโจมตีจะไม่เลวร้ายเท่าสีชิงชวนมองมาเมื่อกี้

ดังนั้นประโยคหนึ่งที่มักกล่าวถึงในนิยายรักก็คงจะไม่ผิด

ก็คือสิ่งที่ทำให้คุณเจ็บปวดมากที่สุด มักจะเป็นคนที่คุณรักมากที่สุดหรืออะไรทำนองนั้น

ในทางกลับกัน ตอนนั้นสีชิงชวนอาจถูกฉันทำร้ายจนเจ็บปวดที่สุด

ฉันกลับไปที่บ้านพักของเฉียวอี้ เข้าห้องน้ำเพื่อล้างตัวและนั่งลงเป่าผมหน้าโต๊ะเครื่องแป้งอย่างคนไร้วิญญาณ

เฉียวอี้บอกคืนนี้จะนอนกับฉัน เธอบอกว่าเธอกลัวผี

แม้แต่เรื่องผีก็ไม่เชื่อด้วยซ้ำ เฉียวอี้เป็นคนใจกล้างงงวย อย่าว่าเธอกลัวผีเลย ฉายาอันโด่งดังของเธอคือ ผีเจอยังทุกข์

ตอนนั้นรูมเมทของเราดูหนังสยองขวัญด้วยกัน ทุกคนกลัวจนไม่กล้าออกไปเข้าห้องน้ำตอนกลางคืน ทุกคนต่างลากเฉียวอี้ไปเป็นเพื่อน

จากนั้นเฉียวอี้ก็ขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำเป็นตั้งนานไม่ออกมา ถามเธอว่าเทำอะไร เธอตอบว่า "ไม่ใช่ว่าจุดไม้ขีดไฟในห้องน้ำเวลาเที่ยงคืน เงยหน้าขึ้นก็จะเห็นผีแขวนคอไม่ใช่เหรอ? ฉันจุดไม้ขีดไฟจะหมดห่อละ ยังไม่เห็นอะไรเลย”

ตั้งแต่นั้นมา ฉายาผีเจอยังทุกข์ของเฉียวอี้ก็แพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว

พวกเราบอกว่า พอผีเจอเขาก็กังวลไม่กล้าเข้ามา

ฉันรู้ว่าเฉียวอี้กลัวว่าวันนี้ฉันจะสะเทือนอารมณ์มากเกินไปจนทนไม่ไหว จึงบอกว่าเธอจะนอนกับฉัน

ฉันกำลังเป่าผมอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง เฉียวอี้ก็อาสาช่วยฉันเป่า