พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 458

เจอกับป๋ออวี่ในสถานการณ์แบบนี้ไม่น่าแปลกใจอะไร เขาลาออกนานแล้ว ตอนนี้เขาสืบทอดธุรกิจของพ่อเขาอยู่ ถือได้ว่าเป็นนายทุนใหญ่ที่มีชื่อเสียงและเงินทอง

เฉียวอี้ก็จำเขาได้แล้ว กระซิบกับฉันด้วยเสียงอันเบาว่า “คือป๋ออวี่นี่เอง คนรอบข้างของสีชิงชวนนี่เป็นคนในวงการเดียวกันหมดเลย หลังจากเขารับช่วงต่อกิจการจากพ่อเขาก็เจริญก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว หมดกัน ถ้าครั้งนี้เขาประมูลโครงการไปได้ บริษัทอื่นก็ไม่ต้องไปคิดแล้วแล้วยิ่งพวกเราไม่ต้องไปคิดเลย”

ใช่นะสิฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เดิมทีคนที่มาประมูลงานนี้มีไม่มาก บวกกับศักยภาพของป๋ออวี่ดีขนาดนี้ พวกเราก็ถือว่าแค่มาชมงานมารอดูสถานการณ์ก็เท่านั้นแหละ

การประมูลครึ่งแรกกำลังจะจบลงแล้ว งานครึ่งหลังเป็นการประกาศว่าใครจะชนะการประมูล

“เหมือนจะมีคนเสนอใบราคาไปทั้งหมดสามเจ้า ป๋ออวี่น่าจะชนะแบบไม่ต้องสงสัย ถ้าเทียบกับอีกสองบริษัทแล้วบริษัทของป๋ออวี่มีความแข็งแกร่งกว่า แล้วมีศักยภาพมากกว่ายังไงครั้งนี้เขาก็ชนะแล้วละ”

ไม่ต้องให้เฉียวอี้พูดฉันก็พอจะเข้าใจฉันยิ้มกับเธอ ไม่ต้องพูดว่าเราสองคนไม่มีบริษัท ถึงแม้เราสองคนจะมีบริษัทก็ต้องวิ่งหนีอยู่ดี

ในขณะที่กำลังพัก พวกเรากำลังหาของกินฟรีที่เจ้าของงานจัดไว้ แล้วเล่นมือถือไปพลาง เห็นข่าวของสีชิงชวนหมั้นหมายกับเซียวซือ

พวกเขาสองคนช่างขี้โอ้อวดจริง เหมือนอยากจะให้คนทั้งโลกรู้ก็แค่การหมั้นหมายกันเท่านั้น สื่อยังนำเสนอหัวข้อพิเศษของพวกเขาตั้งแต่ทั้งสองเริ่มรักกันถึงเลิกรากันแล้วกลับมาคบกันอีกแล้วตอนนี้กำลังจะหมั้นหมายกัน บรรยายสาธยายซะยาวเหยียดเหมือนละครน้ำเน่าที่ดำเนินเรื่องเรื่อยๆยาวเรื่องหนึ่ง

ส่วนฉันหรอ ไม่เห็นเขียนถึงสักตัวเลยตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วฉันเป็นคนไม่มีตัวตนคนหนึ่ง

ก็ใช่ อืม ตอนนี้สื่อกำลังวุ่นกับการเขียนข่าวเรื่องราวความรักของพวกเขา ถ้ามีการพูดถึงฉันขึ้นมาน่าจะทำให้เสียบรรยากาศหมด

ขณะที่ฉันกำลังไถเล่นมือถือ มีคนคนหนึ่งมายืนอยู่ตรงหน้าฉัน “เชียวเซิง อะไรจะบังเอิญขนาดนี้?”

น้ำเสียงคุ้นหูมาก ฉันเงยหน้าขึ้นมาคนยิ่งคุ้นเคยไปใหญ่

เขาคือป๋ออวี่ ฉันยืนขึ้นมา ได้พบเขาฉันก็ดูเก้อเขิลทำไรไม่ค่อยถูก

เพราะมือถือฉันกำลังเปิดข่าวการหมั้นของสีชิงชวนกับเซียวซืออยู่ ฉันเลยรีบปิดมือถือแล้วยิ้มเบาๆ “สวัสดี ป๋ออวี่”

หลังจากครั้งนั้น ที่ป๋ออวี่สารภาพรักกับฉัน ภายใต้แรงกดดันของสีชิงชวน นี่เป็นครั้งแรกที่ได้พบหน้ากัน

“ที่จริงแล้วตอนอยู่ในงานฉันมองไปแว๊บเดียวก็รู้แล้วว่าเป็นเธอ พวกเธอก็มีความสนใจในโครงการนี้เหมือนกันเหรอ?”

ป๋ออวี่มองแว๊บเดียวก็รู้แล้วว่าเป็นฉันเหรอ?

เฉียวอี้อุตส่าห์ทุ่มเทแต่งปลอมตัวให้ฉันไม่มีประโยชน์อะไรเลย ถูกคนอื่นมองออกตั้งแต่แว๊บแรก?

“ก็ต้องสนใจอยู่แล้ว เป็นโครงการที่ดีขนาดนี้ คนที่ทำธุรกิจเป็นก็ต้องให้ความสนใจอยู่แล้ว แต่ใช่ว่าทุกคนจะมีศักยภาพแบบนั้นทุกคน ”เฉียวอี้ลุกขึ้นมาพูดกับป๋ออวี่

“ถ้าหากพวกเธอสนใจก็สามารถเข้าร่วมได้นะ ถ้าหากฉันประมูลสำเร็จฉันสามารถแบ่งปันตั๋วให้พวกเธอได้”

“แบ่งปันตั๋วการประมูลจะไปมีความหมายอะไร ถ้าจะเอาก็ต้องเอาหัวหลักไปเลย”

“แล้วพวกเธอยื่นใบราคาหรือยัง”

ฉันส่ายๆหัว : “ไม่ได้เสนอ พวกเราในตอนนี้ไม่มีเงินลงทุนขนาดนั้น”

ป๋ออวี่มองดูฉันอย่างลึกซึ้ง จากนั้นก็พยักๆหัว “ฉันยังมีเรื่องที่ต้องจัดการ ฉันไปก่อนนะ”