พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 46

ดูแล้วถ้าฉันไม่ยอมทานสเต๊กคำนี้เข้าไป เขาก็คงไม่จบ ฉันจึงได้แต่อ้าปาก เขายัดเนื้อเข้ามาในปากของฉัน

อันที่จริงแล้วเนื้อรสชาติอร่อยมาก น้ำของเนื้อ และเนื้อสัมผัสของเนื้อนุ่มมาก

แต่ว่าฉันยังทานคำแรกไม่หมด สีชิงชวนก็หั่นเนื้ออีกชิ้นยื่นมาที่ปากของฉันแล้ว

ฉันมองไปที่เขา “คุณกินอาหารของคุณเถอะ ฉันหั่นเองได้”

“คุณกินอิ่มผมถึงจะกินเข้าไปได้” เขายิ้มหวานเลี่ยนมาก เลี่ยนเหมือนบัตเตอร์เค้ก

“ฉันขอบคุณนะคะ แต่ฉันกินเองได้”

“ผมกลัวว่าคุณจะหั่นไปโดนมือของตัวเอง” ทันใดนั้นสีชิงชวนก็หันไปพูดกับหนีอีโจว “เวลาที่รักของบ้านเรากินสเต๊กผมจะหั่นให้ตลอด และเป็นคนป้อนเองกับมือ ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่กิน”

ฉันบีบต้นขาของเขาเล็กน้อย เขาหันกลับมามองอย่างดุดันทันที

ฉันทำปากเป็นรูปคำกับเขา “อย่าทำแบบนี้”

เขายิ้มอย่างสบายใจมาก ขยับเข้ามาใกล้ฉันและกดจูบลงบนใบหน้าของฉัน “ที่รักอยากให้ผมจูบอีกเหรอ? ”

ฉันสวดภาวนาอยู่ในใจ ขอให้อาหารมื้อนี้รีบผ่านพ้นไปเร็วๆ

ฉันไม่รู้ว่าเจตนาของสีชิงชวนคืออะไร ทำไมต้องทำแบบนี้

แต่ดูออกเลยว่าเขามีความสุขมาก และไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยในการทำสิ่งนี้

เขามีความสุขมากที่ได้เห็นฉันลำบากใจ เป็นไปได้ว่านี่อาจจะเป็นเหตุผลที่เขาทำแบบนี้

หนีอีโจวพูดน้อยมาก เอาแต่ทานอาหารไม่พูดอะไรเลย

สีชิงชวนหาประเด็นมาพูดคุยอยู่ตลอด “การฟ้องร้องคดีของทนายหนีทำได้ดีมาก ในการฟ้องร้องคดีของมาร์คคุณต่อสู้คดีได้ดีมากเลย เขาอยากขุดคุณอยู่ตลอดเวลาแต่ก็ไม่สำเร็จ ถ้าอย่างนั้นไม่ทราบว่าผมสามารถใช้วิธีการคนใกล้ชิดย่อมได้เปรียบได้ไหมครับ ถึงอย่างไรคุณก็เป็นเพื่อนสนิทของภรรยาผม”

“ตอนนี้ผมอยู่ที่สำนักงานกฎหมายของอาจารย์” หนีอีโจวดื่มน้ำเข้าไปหนึ่งอึก

“ไม่ใช่ปัญหา คุณสามารถเข้าร่วมกลุ่มที่ปรึกษาของสีกรุ๊ปของพวกเราได้”

“คงไม่จำเป็นครับ” หนีอีโจวไม่ได้ทำตัวต่ำต้อยแต่ก็ไม่ได้ทำตัวโอหัง สายตาของเขาจับจ้องไปที่ส้อมที่สีชิงชวนยื่นมาให้ฉัน และเอ่ยเตือนเขาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลเป็นอย่างมาก “ถ้าเสี่ยวเซิงกินเนื้อวัวเยอะเกินไปจะเกิดอาการแพ้ โดยเฉพาะในฤดูใบไม้ผลิ ดังนั้นตอนนี้เธอกินเข้าไปมากพอแล้ว”

“เธอหายดีแล้ว บางทีพวกคุณอาจจะไม่ได้เจอกันนานหลายปี หลายสิ่งหลายอย่างมันก็เปลี่ยนไปแล้ว” สีชิงชวนไร้ยางอายจริงๆ โกหกตาใส

ถ้าฉันทานเนื้อวัวมากเกินไปจะเกิดอาการแพ้จริงๆ จะรู้สึกไม่สบายไปทั้งตัว

ฉันดันส้อมของเขาออก “ขอบคุณค่ะ ฉันกินอย่างอื่นหน่อยดีกว่า”

“งั้นกินกุ้งของฉันสิ” เฉียวอี้แบ่งกุ้งตัวใหญ่ในจานของเธอมาให้ฉันสองตัวทันที “ย่างได้นุ่มมาก อร่อยมากเลยล่ะ”

ฉันก้มหน้าหั่นกุ้ง และใช้ส้อมแกะเปลือกกุ้งออก

สีชิงชวนยังคงหาเรื่องพูดคุยต่อไป “ไม่ทราบว่าเมื่อก่อนพวกคุณมีเรื่องอะไรน่าสนใจบ้างเหรอ เล่าให้ฟังหน่อยสิครับ”

ฉันคิดว่าหนีอีโจวจะไม่สนใจเขา แต่นึกไม่ถึงเลยว่าหนีอีโจวจะตอบกลับเขา “ผมเคยพูดกับเสี่ยวเซิงว่าเมื่อเธอโตขึ้น ผมจะแต่งงานกับเธอ”

ฉันนึกไม่ถึงเลยว่าจู่ๆ หนีอีโจวจะพูดเรื่องนี้ออกมา และยังเป็นการพูดต่อหน้าสีชิงชวนอีก

ฉันตกใจจนลืมเคี้ยวกุ้งที่อมอยู่เต็มปาก และมองไปที่หนีอีโจวอย่างตกตะลึงจนตาค้าง

เขามองมาที่ฉันด้วยสายตาลึกซึ้ง และหลุบตาลง “ได้เห็นเธอในวันนี้ ผมดีใจมาก ผมรู้สึกว่าคำสัญญาในอดีตกำลังจะเป็นจริงแล้ว”

“งั้นเหรอ? ” น้ำเสียงของสีชิงชวนฟังความไม่พอใจไม่ออกเลย เขาใช้ฝ่ามือยันศีรษะเอาไว้และมองมาที่ฉันอย่างสนอกสนใจเป็นอย่างมาก “กำลังจะเป็นจริงแล้วเหรอ? เซียวเซิง ผมจะตายแล้วเหรอ? ”

ฉันไม่รู้ว่าควรจะตอบเขาว่าอย่างไรดี เขาเอ่ยต่อด้วยรอยยิ้ม “ตอนนี้การแต่งงานซ้อนผิดกฎหมายนะ นอกเสียจากว่าผมจะตาย ไม่อย่างนั้นคำสัญญาในวัยเด็กของคุณอาจจะไม่สำเร็จแล้ว”

ฉันมองไปที่หนีอีโจวอย่างรวดเร็ว และส่ายหน้าให้เขา